«Σπάνια η Μέρκελ έχει βρεθεί τόσο άμεσα αντιμέτωπη με τις συνέπειες της δικής της πολιτικής», έγραφε η χτεσινή «Γκάρντιαν» στηλιτεύοντας πικρόχολα τη δύσκολη θέση, στην οποία ήρθε η καγκελάριος όταν προχτές στο πλαίσιο τηλεοπτικής εκπομπής με προσκεκλημένους μαθητές από γυμνάσιο της γερμανικής πόλης Ρόστοκ ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με μία νεαρή, υπό απέλαση, Παλαιστίνια προσφυγοπούλα.
«Εχω στόχους όπως όλοι. Θέλω να σπουδάσω σαν αυτούς... είναι πολύ δυσάρεστο να βλέπω ότι οι άλλοι μπορούν να απολαύσουν τη ζωή και εγώ όχι», είπε η μαθήτρια.
«Η πολιτική καμιά φορά είναι σκληρή», της απάντησε η Μέρκελ, ισχυριζόμενη πως μία πλούσια χώρα όπως η Γερμανία «δεν μπορεί να διαχειριστεί τόσους πρόσφυγες και να τους προσκαλέσει να έρθουν όλοι εδώ».
Η απάντησή της προκάλεσε θλίψη και δάκρυα στην νεαρή Παλαιστίνια, κάνοντας στη συνέχεια και την καγκελάριο να πλησιάσει το κορίτσι, να το παρηγορήσει με ένα χάδι και να χύσει και εκείνη με τη σειρά της κροκοδείλια δάκρυα για το δράμα των προσφύγων...
Εξυπακούεται πως το περιστατικό «αναπαράχθηκε» στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, δημιουργώντας «ρεύμα» συζητήσεων στο Τουίτερ με το χάσταγκ #MerkelStreichelt (η Μέρκελ χαϊδεύει)...διαδίδοντας το ακόλουθο διπλό μήνυμα:α) Ακόμη και η Μέρκελ μπορεί να δακρύσει.β) Η Γερμανία δεν θέλει άλλους πρόσφυγες, και ας τους δημιουργεί με τις ιμπεριαλιστικές πολιτικές της.
Φυσικά, τα αστικά ΜΜΕ αξιοποίησαν το όλο σκηνικό για να στηρίξουν το προφίλ της «σκληρής Γερμανίας» σε αντίθεση με άλλες - δήθεν - «καλές» χώρες. Ομως οι «κακοί» και οι «καλοί» ιμπεριαλιστές υπάρχουν μόνο στις αναλύσεις με τις οποίες στήνονται παγίδες στους λαούς για να διαλέξουν φονιά. Η «σκληρή πολιτική» που σωστά την αναγνώρισε έτσι και η ίδια η καγκελάριος είναι σκληρή όχι γιατί είναι γερμανική, αλλά γιατί αφορά τα συμφέροντα μονοπωλίων, που με το ένα χέρι κλείνουν π.χ. μπίζνες με το Ισραήλ και με άλλο, σιγοντάρουν τους πολέμους ανοίγοντας το δρόμο της προσφυγιάς και της μετανάστευσης στους λαούς. Κι αυτό δε χαρακτηρίζει μόνο τη Γερμανία αλλά κάθε ιμπεριαλιστικό κέντρο.
