Ανακοίνωση της ΤΕ Πέλλας του ΚΚΕ
Απλήρωτοι για περίπου 6 μήνες και αντιμέτωποι με τον κίνδυνο να κλείσει το εργοστάσιο και να βρεθούν στην ανεργία, βρίσκονται οι περίπου 400 εργαζόμενοι της «Ελληνικής Υφαντουργίας ΑΕ» στα Γιαννιτσά Πέλλας. Οι εργάτες της «Ελ.Υφ.» είναι 6 μήνες απλήρωτοι και τον Ιούνη προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας, διεκδικώντας τα δεδουλευμένα τους. Την ίδια ώρα, η ιδιοκτησία του ομίλου αναζητά επενδυτή στο όνομα της διασφάλισης της βιωσιμότητας του εργοστασίου, γεγονός που σε καμία περίπτωση δε σημαίνει και διασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Η «ΕΛΥΦ» συγκαταλέγεται στις μεγαλύτερες βιομηχανίες παραγωγής denim στην Ευρώπη και είναι η μοναδική στην Ελλάδα. Το εργοστάσιο στα Γιαννιτσά, μέχρι πριν από λίγα χρόνια λειτουργούσε σε τρεις βάρδιες, σε πλήρη παραγωγή και παρουσίαζε τεράστια κέρδη. Τα τελευταία χρόνια, με τη στήριξη της διοίκησης του επιχειρησιακού σωματείου, η εργοδοσία επέβαλε περικοπή όλων των πρόσθετων παροχών που είχαν αποσπάσει παλιότερα οι εργαζόμενοι, μπήκε σε εφαρμογή πρόγραμμα οικειοθελών αποχωρήσεων και μονιμοποιήθηκε η εκ περιτροπής εργασία.
Μάλιστα πέρσι, είχε υπογραφεί επιχειρησιακή σύμβαση με μείωση των μισθών και, σε συνδυασμό με τη μείωση των ημερών εργασίας, η μείωση των αποδοχών ξεπέρασε το 50%. Για να μη θιγεί η κερδοφορία του ομίλου στις συνθήκες της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης πάρθηκε πίσω κάθε δικαίωμα - κατάκτηση των εργαζομένων.
Το ΚΚΕ προειδοποίησε έγκαιρα
Το ΚΚΕ έγκαιρα προειδοποίησε τους εργαζόμενους ότι η εκχώρηση δικαιωμάτων και κατακτήσεων στην εργοδοσία δε διασφαλίζει τις θέσεις εργασίας.
Σε ανακοίνωσή της, η ΤΕ Πέλλας του ΚΚΕ σημειώνει: «Την ίδια στιγμή που φοροληστεύουν τα λαϊκά εισοδήματα, πετσοκόβουν μισθούς και συντάξεις, η οικογένεια Ακκά - ιδιοκτήτης της "ΕΛΥΦ" - έπαιρνε άτοκα δάνεια με εγγυητή το ελληνικό δημόσιο, επιδοτήσεις, φτηνή ηλεκτρική ενέργεια και τεράστιες φοροαπαλλαγές.
Βαριές είναι οι ευθύνες στην πλειοψηφία της διοίκησης του επιχειρησιακού σωματείου, που συμφώνησε εργασιακή ειρήνη με την εργοδοσία, καλλιέργησε στους εργάτες τη λογική του "μικρότερου κακού" και της συναίνεσης με τον ταξικό αντίπαλο. Κατέστειλε την όποια αγωνιστική διάθεση των εργατών, καλλιεργώντας το συμβιβασμό κα την υποταγή και ότι η λύση στα προβλήματά τους θα δίνονταν μέσω "διαβουλεύσεων" με τους τοπικούς βουλευτές, με αυτούς δηλαδή που τα κόμματά τους στηρίζουν την πολιτική εξόντωσης των λαϊκών στρωμάτων. Γι' αυτό οι εργάτες πρέπει να έχουν σωματεία μαζικά, με ταξικό προσανατολισμό, κάνοντας πέρα τα εργοδοτικά τσιράκια, αλλάζοντας τους συσχετισμούς στο εργατικό κίνημα.
Η υπόθεση της "ΕΛΥΦ" είναι μια καραμπινάτη περίπτωση των επιπτώσεων της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης σε βάρος της εργατικής τάξης. Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης με την υπερσυσσώρευση κεφαλαίων από τους μεγάλους επιχειρησιακούς ομίλους δημιουργεί την καπιταλιστική οικονομική κρίση, που συνοδεύεται με καταστροφή μέρους των κεφαλαίων, δηλαδή, απλήρωτοι εργάτες, κλείσιμο εργοστασίων, ανεργία.
Καμία εκχώρηση δικαιωμάτων και κατακτήσεων της εργατικής τάξης δεν μπορεί να διασφαλίσει τις θέσεις εργασίας, ενώ κανένας αντεργατικός νόμος, κανένα μέτρο που πλήττει το εισόδημα και το βιοτικό επίπεδο της λαϊκής οικογένειας δεν είναι προσωρινό.
Αυτός είναι ο καπιταλισμός, μια χούφτα ανθρώπων ζουν παρασιτικά από τον ιδρώτα και το μόχθο της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού.
Την ίδια ώρα, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται σε μια ανάπτυξη όμοια με αυτήν προ κρίσης, με τα κλειδιά της στα χέρια των μονοπωλίων να "ξεκλειδώνουν" τις μηχανές παραγωγής αναλόγως των κερδών που τους αποφέρει, να ορίζουν τι, με ποιους όρους και αν θα παραχθεί. Ανάπτυξη, δηλαδή, που κυοφορεί την επόμενη μεγάλη κρίση, που πατάει στα συντρίμμια των δικαιωμάτων του λαού.
Μπορούν χωρίς αφεντικά
Σήμερα οι εργάτες της "ΕΛΥΦ", αλλά και το σύνολο των εργατών της χώρας, έχουν συσσωρευμένη πείρα και χρειάζεται να βγάλουν χρήσιμα συμπεράσματα. Δύο δρόμοι υπάρχουν: `Η με τα μονοπώλια ή με το λαό, τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Φτιασιδώματα ο καπιταλισμός δε σηκώνει. Φιλολαϊκή πολιτική εντός των τειχών δεν μπορεί να υπάρξει. Δοκιμάστηκαν και ακολουθήθηκαν όλες οι λύσεις των "σωτήρων" του λαού και της εργατικής τάξης. Μπορεί η εργατική τάξη να πορευτεί και χωρίς αφεντικά, να απολαμβάνει τον πλούτο που η ίδια παράγει.
Να γιατί λέμε ότι μόνο μια άλλη εξουσία, όπου τα κλειδιά της οικονομίας θα βρίσκονται στα χέρια του λαού, μπορεί να εγγυηθεί τη λαϊκή ευημερία. Γιατί θα αποδεσμεύσει τη χώρα απ' την ΕΕ, θα κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια, θα διαγράψει μονομερώς το χρέος, θα αξιοποιήσει όλες τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και το αναντικατάστατο εργαλείο του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού, για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Εχουμε τη δύναμη να ανατρέψουμε τη σημερινή κατάσταση. Με συνειδητή μαχητική στάση, να ανοίξουμε το δρόμο της Λαϊκής Αντεπίθεσης με τη λαϊκή συμμαχία για να αλλάξει χέρια η εξουσία».
