Με κείμενό τους οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού προτείνουν καλύτερους τρόπους για την ιδιωτικοποίηση της επιχείρησης
Σε ένα κείμενο έκτασης 14 σελίδων δεν βρήκαν ούτε μια λέξη να πουν για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και την προβολή των αναγκών των εργαζομένων. Βρήκαν όμως χιλιάδες λέξεις για να πλασάρουν - όπως δεν θα μπορούσαν να κάνουν ούτε οι πιο καλοί μάνατζερ - τη ΛΑΡΚΟ ως μια από τις καλύτερες επιχειρήσεις στην Ευρώπη, που ένα από τα μεγάλα της πλεονεκτήματα είναι ότι έχει λίγο προσωπικό με χαμηλούς μισθούς!
Αυτά έγραψαν και προβάλλουν οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού που έχουν την πλειοψηφία στα ΔΣ των 5 Σωματείων Εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ. Δηλαδή, η ΔΑΚΕ και οι προερχόμενοι από την ΠΑΣΚΕ συνδικαλιστές που σήμερα έχουν αλλάξει ονόματα και μορφές - για να παραπλανήσουν ξανά τους εργαζόμενους - αλλά μένουν σταθεροί στη γραμμή της ταξικής συνεργασίας και υποταγής. Πρέπει να σημειωθεί ότι το κείμενο αυτό δεν έχει συζητηθεί στις Γενικές Συνελεύσεις των εργαζομένων, ούτε καν στις συνεδριάσεις των Διοικητικών Συμβουλίων. Γεγονός που δείχνει ότι οι δυνάμεις αυτές βάζουν τους εργαζόμενους στο περιθώριο, δεν τους θέλουν πρωταγωνιστές των εξελίξεων.
Το κείμενο που πλασάρουν με τον τίτλο «Προτάσεις και σκέψεις για την πορεία της ΛΑΡΚΟ» αποτελεί μια διαρκή διαφήμιση των δυνατοτήτων της ΛΑΡΚΟ που στην ουσία απευθύνεται στους επίδοξους αγοραστές: «Παράγει λειτουργώντας στο μέγιστο του δυναμικού της (...) Χαίρει της καλύτερης φήμης στην Ευρωπαϊκή Χαλυβουργία και τη διεθνή αγορά. Εισπράττει χωρίς πρόβλημα τις οφειλές των πελατών της (...) Οι μεγαλύτερες μεταλλουργίες της Ευρώπης θεωρούν τη ΛΑΡΚΟ ως τον καλύτερο προμηθευτή από πλευράς ποιότητας και συνέπειας».
Παράλληλα, οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού δίνουν συμβουλές για το πώς μπορεί καλύτερα να ιδιωτικοποιηθεί η ΛΑΡΚΟ, διαψεύδοντας τον εαυτό τους ότι οι ίδιοι είναι δήθεν ενάντια στην ιδιωτικοποίηση. «Είναι βέβαιο - σημειώνουν στο κείμενο - ότι δεν θα υπάρξει ιδιώτης επενδυτής - επιχειρηματικά σκεπτόμενος - ο οποίος θα δεχόταν να αγοράσει τη ΛΑΡΚΟ προτού μειωθεί το τιμολόγιο της ΔΕΗ κατά το προσήκον μέτρο». Ακόμα αναφέρουν: «Η έμμεση και άμεση εργασία και οι αμοιβές τρίτων είναι 10% του συνολικού λειτουργικού κόστους. Ο αριθμός του προσωπικού διατηρείται σε χαμηλό επίπεδο έτσι ώστε να εμφανίζονται ελλείψεις οι οποίες καλύπτονται συστηματικά με υπερεργασία. Το μισό και πλέον προσωπικό αμείβεται σε επίπεδα χαμηλότερα των κλαδικών συμβάσεων. Η ΛΑΡΚΟ δεν εμφανίζει καμιά από τις συνήθεις παθογένειες των εταιρειών στις οποίες μετέχει το Ελληνικό Δημόσιο» (σ.σ. η επισήμανση δεν είναι δική μας αλλά των ίδιων)! Σε απλά ελληνικά, οι κυβερνητικοί και εργοδοτικοί συνδικαλιστές θεωρούν παθογένεια τα δικαιώματα των εργαζομένων και διαφημίζουν ότι στη ΛΑΡΚΟ το προσωπικό είναι λίγο και οι μισθοί χαμηλοί.
Σε άλλο σημείο τάσσονται κατά του σχεδίου της κυβέρνησης να σπάσει τη ΛΑΡΚΟ σε «καλό» και «κακό» κομμάτι για να πουλήσει το «καλό» κομμάτι στους ιδιώτες. Οχι γιατί είναι κατά της ιδιωτικοποίησης αλλά γιατί διαφωνούν με αυτό τον τρόπο. Αφού λοιπόν θέτουν το ερώτημα «γιατί να μην είναι ο ίδιος που θα αγοράσει και τα μεταλλεία και το εργοστάσιο σε περίπτωση πώλησης» ακολούθως προβάλλουν ως καλύτερη την πρόταση της κυβέρνησης της ΝΔ, το 2009, που ήταν ένας «διαφορετικός τρόπος αποκρατικοποίησης (...) από το σημερινό τρόπο απαξίωσης και κλεισίματος της εταιρείας»!
Αυτά πάνε να διαπραγματευθούν οι κυβερνητικοί και εργοδοτικοί συνδικαλιστές την ερχόμενη Δευτέρα στη συνάντηση με τον υπουργό Οικονομικών. Τον τρόπο δηλαδή που θα πωληθεί η επιχείρηση στους ιδιώτες. Και μαζί να πουλήσουν ό,τι έχει μείνει από τα δικαιώματα των εργαζομένων και να ανοίξουν το δρόμο για τις απολύσεις και για την παραπέρα χειροτέρευση των συνθηκών εργασίας. Γι' αυτό, αντί να προετοιμάζουν τους εργάτες για την απεργία που έχουν κηρύξει για την ερχόμενη Τετάρτη, ενδιαφέρονται μόνο για τη συνάντηση με τον υπουργό. Η απεργία γι' αυτούς είναι «στάχτη στα μάτια του κόσμου».
Σε αυτές τις συνθήκες προβάλλει ακόμα πιο επιτακτικά η ανάγκη οι εργαζόμενοι να καταδικάσουν τις δυνάμεις αυτές, να υιοθετήσουν τις προτάσεις του ΚΚΕ και των ταξικών δυνάμεων, που μεταξύ άλλων επισημαίνουν ότι ο διάλογος και οι διαβουλεύσεις δεν έχουν καμιά αξία, όσο προβάλλεται η ιδιωτικοποίηση ως δεδομένη. Να οργανώσουν τον αγώνα τους και να συντονίσουν τη δράση τους με εργαζόμενους σε άλλες δημόσιες επιχειρήσεις που ιδιωτικοποιούνται αλλά και με τους κατοίκους της γύρω περιοχής που χωρίς τη ΛΑΡΚΟ θα μαραζώσει. Να παλέψουν για να αποτρέψουν την ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ, σε όποια μορφή και αν προωθηθεί. Να σταματήσει ο τεμαχισμός και η διαδικασία εκκαθάρισης της ΛΑΡΚΟ. Να μη γίνει καμιά περικοπή αποδοχών στους εργαζόμενους. Να μη χάσει κανένας εργαζόμενος τη δουλειά του. Να μονιμοποιηθούν όλοι οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες. Να παρθούν ουσιαστικά μέτρα συντήρησης, εκσυγχρονισμού και καθετοποίησης της παραγωγής της επιχείρησης, που θα πρέπει να παραμείνει ζωντανή και σε αποκλειστικά δημόσιο έλεγχο, στην προοπτική ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης, αντιμονοπωλιακής βάσης, στο πλαίσιο της ενιαίας διαχείρισης του κοινωνικοποιημένου ορυκτού πλούτου της χώρας.
