Με αφορμή την επίσκεψη Σόιμπλε στην Ελλάδα στα μέσα του Ιούλη, η κυβερνητική προπαγάνδα είχε εστιάσει στη σύσταση Αναπτυξιακού Ταμείου, το οποίο, ισχυριζόταν, «θα αναλάβει τη χρηματοδότηση μικρομεσαίων επιχειρήσεων». Επρόκειτο για καθαρή προσπάθεια να καλλιεργηθούν αυταπάτες, κύρια σε μικρούς επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους, ότι θα κολυμπήσουν ξαφνικά στο χρήμα και θα σωθούν από τον ανελέητο ανταγωνισμό με τις πολυεθνικές-μεγαθήρια σε κάθε κλάδο. Η αλήθεια - την οποία σημειώναμε τότε - είναι πως από το Ταμείο αυτό, όποτε και αν λειτουργήσει, ωφελημένες θα βγουν μια χούφτα μεγάλες επιχειρήσεις και μαζί μ' αυτές οι τράπεζες, οι ιδιώτες και οι επενδυτικοί όμιλοι που θα προσφέρουν κεφάλαια στο Αναπτυξιακό Ταμείο, προσδοκώντας πολλαπλάσια κέρδη. Λέγαμε τότε επί λέξει ότι το εν λόγω Ταμείο θα αποτελέσει όχημα για να επενδυθούν συσσωρευμένα γερμανικά και άλλα κεφάλαια στην Ελλάδα, εκεί όπου σίγουρα θα αποφέρουν κέρδη και όχι βέβαια στις μικρές επιχειρήσεις, που αγκομαχούν να επιβιώσουν στο μονοπωλιακό ανταγωνισμό.
***
Δεν πρόλαβε να περάσει ένας μήνας και το ΔΝΤ παρενέβη στο ζήτημα, στο πλαίσιο και του ανταγωνισμού για το μείγμα διαχείρισης της κρίσης και τον επιμερισμό ζημιών και κερδών ανάμεσα στους μονοπωλιακούς ομίλους. Το ΔΝΤ λοιπόν ζήτησε, προκειμένου να αποδεχτεί τη δημιουργία του Ταμείου, να διέπεται η λειτουργία του από σκληρούς «όρους αγοράς», που θα καθιστούν τη χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων δυσκολότερη και από αυτή που παρέχουν οι υφιστάμενες εμπορικές τράπεζες. Εκφράζει επιφυλάξεις για τη σκοπιμότητα όσο και για τα μελλοντικά αποτελέσματα του όλου εγχειρήματος και προσθέτει: «Ανάλογες προσπάθειες που έχουν γίνει και στο παρελθόν οδήγησαν σε νέα γενιά μη εξυπηρετούμενων δανείων και τελικά κόστος για τον προϋπολογισμό». Ζητά να μην υπάρχει καμία συνεργασία του νέου Ταμείου με τις εμπορικές τράπεζες σε επίπεδο χρηματοδοτήσεων και παροχής εγγυήσεων, ώστε να μην υπάρξει ο κίνδυνος νέων επισφαλειών στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. «Αν όντως το Ελληνικό Αναπτυξιακό Ινστιτούτο έρχεται για να προσθέσει χρήματα που δεν μπορούν να διαθέσουν οι εμπορικές τράπεζες στην πραγματική οικονομία, τότε η κάθε συνεργασία σε χρηματοδοτήσεις θα πρέπει να αποκλειστεί εκ των προτέρων», αναφέρει.
***
Ζητά ακόμα αυτονομία του Ταμείου και λήψη αποφάσεων με τη σύμφωνη γνώμη των διεθνών Οργανισμών αλλά και των ιδιωτών επενδυτών οι οποίοι θα συμμετέχουν στο μετοχικό του κεφάλαιο. Επίσης, να μην επεκταθεί η συμμετοχή του Δημοσίου πέραν των 350 εκατομμυρίων ευρώ. Να παραμείνει επενδυτικό και να μη μετατραπεί σταδιακά σε εμπορική τράπεζα, η οποία θα αποδέχεται και καταθέσεις ιδιωτών και επιχειρήσεων, κάτι που τορπιλίζει το Αναπτυξιακό Ταμείο, δεδομένου ότι θα μπορεί να δίνει σε δάνεια ένα μέρος από τα χρήματα που έχουν διαθέσει οι μέτοχοί του, αυστηροποιώντας τους όρους χορήγησης και αποπληρωμής τους. Να ξεκαθαριστούν από μιας αρχής οι χρηματοδοτήσεις του νέου Ταμείου από αυτές που θα παρέχει σήμερα το ΕΤΕΑΝ. Να δανείζει με «όρους αγοράς». Αυτό σημαίνει ότι το Ταμείο για κάθε δάνειο που δίνει σε επιχειρήσεις και ειδικά μικρομεσαίες θα πρέπει να ζητά εμπράγματες εξασφαλίσεις, που αυτομάτως αποκλείει όσους δεν μπορούν να τις παρέχουν, τη μεγάλη δηλαδή πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων, μικρών εμπόρων.
***
Η παρέμβαση του ΔΝΤ, εξηγείται ως εξής: Η αστική τάξη της Γερμανίας προωθεί ένα Ταμείο μέσω του οποίου θα διοχετεύσει συσσωρευμένα κεφάλαια σε επενδύσεις στην Ελλάδα, από τις οποίες φιλοδοξεί να αποκομίσει βέβαιο κέρδος. Αυτό τη φέρνει ένα βήμα πιο μπροστά στον ανταγωνισμό με άλλες καπιταλιστικές οικονομίες εκτός Ευρωζώνης, τις οποίες εκπροσωπεί το ΔΝΤ και οι οποίες βλέπουν ότι δίνουν τα λεφτά τους για τη διάσωση της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, συμμετέχοντας στα δάνεια από την τρόικα, και το κέρδος να καταλήγει στα γερμανικά μονοπώλια. Αρα, λέει το ΔΝΤ, ή θα έχουμε όλοι πρόσβαση σ' αυτό το Ταμείο, και όποιος... αντέξει, ή αλλιώς δε συμφωνώ με τη δημιουργία του. Παρόμοια στάση είχε κρατήσει η Ευρωζώνη, όταν το Κατάρ πρότεινε τη δημιουργία ενός τέτοιου Ταμείου με δική του συμμετοχή ύψους 1 δισ. ευρώ και ισόποση συμμετοχή της Ελλάδας, την οποία θα εξασφάλιζε από κονδύλια του ΕΣΠΑ. Η Ευρωζώνη αρνήθηκε τότε να δώσει ένα ολόκληρο δισ. από τα λεφτά των κρατών μελών της (συνεισφέρουν στα κονδύλια του ΕΣΠΑ) για να κάνουν οι Αραβες «μπίζνες» στην Ελλάδα σε βάρος του ευρωενωσιακού κεφαλαίου. Τόσο η αντίδραση του ΔΝΤ στα σχέδια της Γερμανίας, όσο και η αντίδραση της Ευρωζώνης στα σχέδια του Κατάρ, επιβεβαιώνουν ότι το κουβάρι των ανταγωνισμών είναι πολύ μπερδεμένο και ότι στο παρασκήνιο πέφτουν στην κυριολεξία κορμιά ανάμεσα σε ανταγωνιζόμενα μονοπώλια για το ποιος θα πάρει τη μερίδα του λέοντος από τη χρεοκοπία του λαού στην Ελλάδα.
