Με εκλεπτυσμένη πολιτική ορολογία ο ιθύνων νους της οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Δραγασάκης, αναλύει το πώς μια κυβέρνηση του κόμματός του θα επιδιώξει σε καμένη γη να καρποφορήσουν τάχιστα τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, με λίπασμα τη στάχτη των δικαιωμάτων του λαού. Όχι τυχαία, το «Βήμα» που φιλοξενεί τη συνέντευξή του αναγγέλλει στο πρωτοσέλιδό του «τη μεγάλη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, από την ουτοπία στον ρεαλισμό»...
«Εδώ που φτάσαμε δεν υπάρχουν εύκολες, ούτε ανώδυνες λύσεις» αποφαίνεται σε ό,τι αφορά στο χρέος και εναποθέτει την όποια διευθέτησή του στην «οικοδόμηση των αναγκαίων συμμαχιών και στην αλλαγή των συσχετισμών» προσθέτοντας ότι θα βοηθούσε και «μια ισχυρότερη πίεση από τις ΗΠΑ και τις αγορές»... Εν ολίγοις ο Γ. Δραγασάκης σηματοδοτεί όχι στροφή, αλλά όπισθεν ολοταχώς ακόμα κι απ' τη θέση για επαναδιαπραγμάτευση, λογιστικό έλεγχο και διαγραφή μέρους του χρέους με μορατόριουμ στην αποπληρωμή του υπόλοιπου. Σε κάθε περίπτωση επιβεβαιώνει τη βαθιά υπόκλιση του κόμματός του στο δυσθεώρητο χρέος που σώρευσε η πλουτοκρατία και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι στο όνομά του υποβάλλουν το λαό σε αιματηρές θυσίες.
Ο Γ. Δραγασάκης καταβάλλει ιδιαίτερη προσπάθεια να μείνει εκτός του οπτικού πεδίου του λαού η καπιταλιστική οικονομία, απενοχοποιώντας την πλήρως ως τη μήτρα της κρίσης και της πολιτικής διαχείρισής της κατά τρόπο ισοπεδωτικό για το λαό, τονωτικό για την ίδια και την επαναφορά της σε τροχιά ανάπτυξης, άρα κερδοφορίας. Όχι μόνο την αθωώνει, αλλά ισχυρίζεται ότι είναι δυνατή μια άλλη μορφή διαχείρισής της που θα την απαλλάξει απ' τον εκμεταλλευτικό της χαρακτήρα. Βάζει έτσι το κάρο μπροστά απ' το άλογο, αφού είναι ο χαρακτήρας της που υποβάλλει διαχείριση και επ' ουδενί το αντίστροφο. Διατείνεται επ' αυτού: «οι πρωτοπόροι του μέλλοντος θα είναι αυτοί που πρώτοι θα προχωρήσουν σε ένα μετα-νεοφιλελεύθερο δρόμο και θα δημιουργήσουν ένα νέο υπόδειγμα, μια νέα “οικονομία των αναγκών”, βασισμένη στην καινοτόμο παραγωγή (...) στην αειφορία (...) το στοιχείο της παρούσας κρίσης δεν βρίσκεται στην οικονομική αλλά στην ηθική, στην αξιακή και στην οικολογική της διάσταση...»!
Εξάλλου σπεύδει να αναπαράγει το εφεύρημα περί καλών και κακών καπιταλιστών, αξιώνοντας εμμέσως απ' τον λαό να ταυτιστεί με τους «καλούς» εκμεταλλευτές του και άρπαγες του μόχθου του, των οποίων την εξουσία θα διαχειριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ κατά τρόπο «χρηστό» και «ηθικό». Πρόκειται για παραμύθι που δεν αντέχει σε καμία σοβαρή κριτική. «Ο επιχειρηματικός κόσμος δεν είναι ενιαίος (...) νέες αντιθέσεις που σχετίζονται με τη στάση του απέναντι στη δημοκρατία, με τον διαφανή ή μη τρόπο συσσώρευσης του κεφαλαίου (...) την πραγματοποίηση επενδύσεων», αποφαίνεται ο Γ. Δραγασάκης. Κρύβει βεβαίως ότι οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί στους κόλπους του αφορούν στα ιδιαίτερα συμφέροντα κάθε μερίδας του, το μείγμα διαχείρισης και τις συμμαχίες που κρίνει ότι θα τα ικανοποιήσουν και δεν αναιρούν ούτε κατ' ελάχιστο την ενιαία στάση του απέναντι στην εργατική τάξη και την ενιαία προσπάθειά του να καταβαραθρωθεί η τιμή της εργατικής δύναμης, να περάσουν «μεταρρυθμίσεις» που τσακίζουν τον λαό αλλά έχουν άμεσο αντίκτυπο στους δείκτες της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας του.
Συνεχίζοντας να παραμυθιάζει τον λαό, αποκόπτοντας τον καπιταλισμό από ενδημικά του φαινόμενα όπως η διαφθορά ακόμα και η ενίσχυση του αυταρχισμού και της αντίδρασης, ο Γ. Δραγασάκης προσθέτει: «Επομένως και η δική μας στάση απέναντι στον επιχειρηματικό κόσμο δεν μπορεί να είναι ισοπεδωτική, επίπεδη ή τυφλή (...) έχει γιγαντωθεί ένας “κατάμαυρος” καπιταλισμός που ζει απ' τη (...) διαφθορά». Προβλέψιμος και ο επίλογος του παραμυθιού, ο ΣΥΡΙΖΑ θα κατατροπώσει τον «κακό» καπιταλισμό και θα επιβραβεύσει την «υγιή» επιχειρηματικότητα. Μάλιστα επικαλείται τα εύσημα του ΣΕΒ σαν αναγνώριση της αφοσίωσής τους στον σχετικό στόχο.
Προχωρώντας στο παρασύνθημα σκιαγραφεί το μείγμα διαχείρισης του καπιταλισμού που επιθυμούν να εφαρμόσουν επ' ωφελεία της «υγιούς» επιχειρηματικότητας. Διευκρινίζει: «Όχι δεν επιδιώκουμε αναβίωση της πολιτικής των ελλειμμάτων, πράγμα άλλωστε ανέφικτο από τη στιγμή που δεν υπάρχει δυνατότητα κρατικού δανεισμού». Δηλαδή, ούτε ψίχουλο στο λαό, η κάλυψη των αναγκών του οποίου ενοχοποιείται και απ' τον ΣΥΡΙΖΑ όπως κι απ' τα άλλα αστικά πολιτικά κόμματα ως τροφοδότης των ελλειμμάτων!
Τι επιδιώκουν; Δυνατότητα τροφοδότησης των καπιταλιστών με ζεστό παραδάκι για επενδύσεις και εξοικονόμηση χρημάτων στον κρατικό κορβανά για δημόσιες επενδύσεις που κατά τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν προϋπόθεση επανεκκίνησης της καπιταλιστικής κερδοφορίας! Αναφέρει ο Γ. Δραγασάκης: «Επιδιώκουμε επαναπροσδιορισμό του ορισμού του πρωτογενούς ελλείμματος ώστε να μην συμπεριλαμβάνονται σε αυτό οι δημόσιες επενδύσεις και δυνατότητα χρηματοδότησης των δημοσίων επενδύσεων από ευρωομόλογα ή άλλον ευρωπαϊκό θεσμό (...) ο κρατικός καπιταλισμός δεν είναι στόχος ούτε όραμά μας (...) δεν είναι η αναβίωση του κράτους των προηγούμενων δεκαετιών αλλά ο επαναπροσδιορισμός του περιεχομένου του (...) στο πλαίσιο μιας πλουραλιστικής μεταβατικής οικονομίας».
Όλα αυτά «...με δεδομένο ότι το κράτος δεν θα μπορεί επί μακρόν να δανειστεί, οι τράπεζες θα είναι για χρόνια παγιδευμένες στα μη εξυπηρετούμενα δάνεια (...) σημαντικό μέρος του συσσωρευμένου πλούτου έχει φυγαδευτεί (...) με δεδομένη τη δημοσιονομική στενότητα (...) με δεδομένη την αδυναμία μας να καθορίσουμε τη νομισματική πολιτική (...) δεδομένου ότι οι ριζικές λύσεις στο πρόβλημα του ισοζυγίου πληρωμών είναι μόνο μακροπρόθεσμες, πρέπει να εφαρμόσουμε μέσα βραχυπρόθεσμης απόδοσης για την αποθάρρυνση των εισαγωγών και τον επηρεασμό των διαρθρωτικών, μη εργασιακών παραγόντων...».
Όποιος όμως αναγνωρίζει αυτά σαν δεδομένα, στα οποία υποκλίνεται, ομολογεί ότι θέλει να ικανοποιήσει συμφέροντα ξένα και απολύτως εχθρικά προς αυτά του λαού. Οι λαϊκές ανάγκες και η ικανοποίησή τους προϋποθέτουν σύγκρουση, ρήξη με τα δεδομένα που δημιουργεί η καπιταλιστική οικονομία, η καπιταλιστική κρίση, η διαχείριση για έξοδο απ' αυτή προς όφελος του κεφαλαίου.
Άλλωστε και ο έτερος υπεύθυνος για την οικονομική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Σταθάκης, σε συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία» δηλώνει δεσμευμένος στον στόχο για τόνωση των επενδύσεων και δημοσιονομικής ισορροπίας, στόχοι που μοιράζεται και η σημερινή κυβέρνηση, απολύτως εχθρικοί προς τον λαό. Απογειώνοντας τη δημαγωγία ισχυρίζεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, αν αναδειχτεί στην κυβέρνηση, θα εγκαταλείψει μονομερώς το μνημόνιο, θα επαναδιαπραγματευτεί μια βιώσιμη δανειακή σύμβαση και στην περίπτωση που κάτι τέτοιο δεν γίνει δεκτό απ' την ΕΕ τότε «η αναχρηματοδότηση του χρέους» θα υπηρετηθεί από «ενεργοποίηση επιπρόσθετων, κοινωνικών κυρίως πόρων από ευρωπαϊκές πηγές»!!! Ισχυρίζεται δηλαδή στα σοβαρά ότι θα εφαρμόσουν κάτι με το οποίο η ΕΕ θα διαφωνήσει σε σημείο που θα κλείσει τη στρόφιγγα των δανεικών αλλά θα συνεχίσει να τους δίνει χρήμα για την αποπληρωμή του χρέους!
