Κυβέρνηση και εργοδοσία κλιμακώνουν τον αυταρχισμό ενάντια στο λαό και το εργατικό κίνημα. Οι συνδικαλιστικές διώξεις - καταδίκες που πυκνώνουν, το κυνηγητό σε απεργούς εργάτες, τα εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση, που καταγράφηκαν και στην προετοιμασία της απεργίας, οι τροχιοδεικτικές βολές για αλλαγή του 1264/82 σε αντιδραστική κατεύθυνση, το κλίμα τρομοκρατίας που συντηρείται με την αξιοποίηση και της φασιστικής Χρυσής Αυγής, ο αντικομμουνισμός που μεγαλώνει από την κυβέρνηση, τον κρατικό μηχανισμό, αλλά και από τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, είναι στοιχεία που πρέπει να προβληματίσουν σοβαρά τους εργαζόμενους, το λαό, τους φορείς του οργανωμένου κινήματος.
Η κλιμάκωση τέτοιων φαινομένων συνδέεται άμεσα με την ένταση της επίθεσης κυβέρνησης και εργοδοσίας σε ό,τι έχει απομείνει όρθιο από τα δικαιώματα των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Η καταστολή των απεργών εργατών της «Χαλυβουργίας», λίγες μέρες μετά τις εκλογές του 2012, αποτέλεσε σημείο καμπής από την πλευρά της κυβέρνησης για την επιβολή του δόγματος «νόμος και τάξη».
Πληθαίνουν τα κρούσματα
Πολλά ήταν τα κρούσματα που ακολούθησαν. Μόνο το τελευταίο διάστημα, ο «Ριζοσπάστης» κατέγραψε τα εξής:
-- Τον περασμένο μήνα, ένας εργαζόμενος στον Επισιτισμό και ο πρόεδρος του κλαδικού Συνδικάτου στη Λάρισα, καταδικάστηκαν σε ένα χρόνο φυλάκιση και σε ένα χρόνο στέρησης των πολιτικών τους δικαιωμάτων, μετά από μήνυση εργοδότη για ψευδορκία και συκοφαντική δυσφήμιση σε εργατική διαφορά.
-- Μόλις την περασμένη Δευτέρα, το «αγροτοδικείο» που στήθηκε στο Ηράκλειο, καταδίκασε σε ποινές φυλάκισης 86 από τους 92 αγρότες που δίκαζε για τη συμμετοχή τους σε κινητοποίηση το 2009, στο αεροδρόμιο Ηρακλείου Κρήτης.
-- Αντίστοιχες διώξεις αντιμετωπίζουν δεκάδες αγρότες που συμμετείχαν στο μπλόκο της Νίκαιας, για τις κινητοποιήσεις τους τον περσινό χειμώνα. Μαζί τους δικάζονται στελέχη του εργατικού κινήματος από τη Θεσσαλία, επειδή στήριξαν τον αγώνα τους και συμμετείχαν μαζί τους σε συμβολικές κινητοποιήσεις σε διόδια, για ενημέρωση του κόσμου και καταδίκη της ληστείας του λαϊκού εισοδήματος.
-- Στην «Coca - Cola», η εργοδοσία προσπαθεί να σπάσει τη 40ήμερη απεργία των εργαζομένων στη Θεσσαλονίκη, με αγωγές συνολικού ύψους 5,5 εκ. ευρώ. Ο αγώνας τους είναι ενάντια στις απολύσεις 33 συναδέλφων τους από το τμήμα της διανομής, το οποίο πάει να καταργήσει η εργοδοσία.
-- Στα Πρακτορεία του Τύπου, κυβέρνηση και εργοδοσία έστειλαν την περασμένη Τρίτη τα ΜΑΤ ενάντια στους εργάτες που περιφρουρούσαν την απεργία τους στο πρακτορείο της ΙΡΙΔΑΣ. Το ίδιο έκαναν και σε βάρος των απεργών της μεταφορικής ACS, αλλά και ενάντια στους απολυμένους της ΕΡΤ, που παρέμεναν στο Ραδιομέγαρο και συνέχιζαν να εκπέμπουν πρόγραμμα μέσα από το διαδίκτυο.
-- Στην επιχείρηση ΝΙΚΑΣ, η εργοδοσία απέλυσε χτες τρία μέλη της νεοσύστατης σωματειακής επιτροπής, επειδή πρωτοστάτησαν στη συγκρότηση της επιτροπής και στην καθολική συμμετοχή των συναδέλφων τους στην προχτεσινή πανεργατική απεργία.
-- Στις αρχές Οκτώβρη, δικαστήριο στη Λαμία καταδίκασε 6 μαθητές που συνέλαβε η αστυνομία παρουσία εισαγγελέα στο υπό κατάληψη Εσπερινό 1ο ΕΠΑΛ της πόλης. Μαζί τους συνελήφθησαν άλλοι 14 μαθητές. Από τους 20 συνολικά, οι 8 δικάστηκαν με τη διαδικασία του αυτόφωρου. Δύο αθωώθηκαν, 3 καταδικάστηκαν σε 20 μέρες φυλάκιση με την κατηγορία της διατάραξης υπηρεσιακής ειρήνης κατά συναυτουργία και άλλοι τρεις, από άλλα σχολεία, σε 4 μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή.
-- Δεκάδες δίκες κρίνονται από τα δικαστήρια παράνομες και καταχρηστικές, πριν καν ξεκινήσουν! Η επιστράτευση επιβάλλεται ή χρησιμοποιείται σαν απειλή ενάντια σε όποιον αγωνίζεται. Ετσι έγινε με τους ναυτεργάτες, τους εργαζόμενους στις αστικές συγκοινωνίες. Με την απειλή της επιστράτευσης αντιμετωπίστηκε ο αγώνας των εκπαιδευτικών, των εργαζομένων στις διοικητικές υπηρεσίες των Πανεπιστημίων.
Δηλητήριο αντικομμουνισμού
Η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος, είναι ο αντικομμουνισμός που δυναμώνει, μεταξύ άλλων και από τους εκπροσώπους του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού. Ορισμένα ενδεικτικά παραδείγματα:
-- Η πλειοψηφία (ΠΑΣΚΕ) της Ομοσπονδίας των εργαζομένων στον Επισιτισμό - Τουρισμό και τα Ξενοδοχεία, εξέδωσε ανακοίνωση για να απαντήσει στην κριτική που της ασκεί το ΠΑΜΕ. Σ' αυτήν, έκανε λόγο για «επαγγελματίες των νεοφασιστικών ή νεοσταλινικών ακραίων ιδεολογιών», για «απειλές κατά του δημοκρατικού πολιτεύματος με τους πρώτους διδάξαντες κήρυκες της ανομίας, της "ανυπακοής", του "ταξικού" μίσους και των ανομολόγητων στόχων της "δικτατορίας του προλεταριάτου"», για «εμφυλιοπολεμικές σειρήνες και υποχθόνια σχέδια των φανατικών».
-- Την περασμένη βδομάδα, ο πρόεδρος του ΝΠΔΔ, με την επωνυμία «Παιδεία - Κοινωνική Προστασία και Αλληλεγγύη», στο δήμο Λυκόβρυσης - Πεύκης (η δημοτική αρχή στηρίζεται από δυνάμεις προερχόμενες ή προσκείμενες σε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ), εξέδωσε ανακοίνωση για το ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στο Δήμο, αποκαλώντας τους «εργατοπατέρες, επίγονους του Στάλιν».
-- Πρώτοι διδάξαντες στον αντικομμουνισμό, όπου πάτησε και η Χρυσή Αυγή, είναι οι ίδιοι οι εργοδότες που τη στρατολόγησαν για να χτυπήσουν το ταξικό κίνημα. Στη μήνυση με την οποία σύρθηκαν σε δίκη οι συνδικαλιστές της Ζώνης για την κινητοποίηση στο ΒΙΠΑΣ το 2008, ο εργολάβος που τους μήνυσε καταγγέλλει ότι οι εκπρόσωποι των μεταλλεργατών «αναπτύσσουν τη "συνδικαλιστική τους δράση" κατευθυνόμενοι απροκάλυπτα από συγκεκριμένη πολιτική παράταξη (...) και την μετατρέπουν σε μακρύ και ευέλικτο βραχίονα πολιτικών επιδιώξεων, εναρμονισμένων με τη φιλοσοφία και την ιδεολογία μιας άλλης πολιτικής και ιδεολογικής κοσμοθεωρίας». Τα ίδια έλεγαν και οι χρυσαυγίτες βουλευτές, όταν επισκέφτηκαν στα κρυφά τη Ζώνη και υπόσχονταν στα αφεντικά τους να την «καθαρίσουν» από το ΠΑΜΕ.
Να προβληματιστεί κάθε τίμιος εργάτης
Αυτή είναι η κατάσταση που διαμορφώνεται και πρέπει να απασχολήσει κάθε τίμιο εργάτη. Να συνειδητοποιηθεί ότι η ένταση του αυταρχισμού έχει στόχο να καθηλώσει την αγανάκτηση των εργαζομένων και του λαού για τις συνέπειες που έχει πάνω τους η αντιλαϊκή διαχείριση της κρίσης. Σπέρνουν το φόβο ότι όποιος σηκώνει κεφάλι και αγωνίζεται κινδυνεύει να βρεθεί μπλεγμένος με τη Δικαιοσύνη, ή να διωχθεί από την εργοδοσία. Κυβέρνηση και εργοδότες αξιοποιούν το συνδικαλιστικό τους βραχίονα για να κάμψουν αντιστάσεις και αντιδράσεις στο κλίμα του φόβου.
Πρέπει ο καθένας να αναρωτηθεί: Γιατί κλιμακώνουν τον αυταρχισμό; Πού στοχεύουν οι καταδίκες συνδικαλιστών, η ένταση του αντικομμουνισμού, η συκοφάντηση του συνδικαλιστικού κινήματος; Η αστική τάξη ξέρει καλά πως δεν ξεμπέρδεψε με την κρίση. Ξέρει ακόμα ότι κι αν η οικονομία επανέλθει σε φάση ανάκαμψης, αυτή θα είναι αναιμική. Ο καπιταλισμός δεν έχει πλέον τη δυνατότητα να διαχειρίζεται τη λαϊκή δυσαρέσκεια με στοχευμένες παροχές, που καλλιεργούσαν την αυταπάτη μιας φιλολαϊκής τάχα διαχείρισης. Δεν έχει τη δυνατότητα να εξαγοράζει και να συνάπτει συμμαχίες με τμήματα της εργατικής αριστοκρατίας και μεσοστρώματα, όπως το έκανε παλιότερα.
Τα μέτρα που τώρα παίρνονται και τα άλλα που σχεδιάζουν κυβέρνηση - τρόικα - ΕΕ, δεν πρόκειται να ανακοπούν, πολύ περισσότερο να σταματήσουν, με όποια κυβέρνηση, με όποιο μείγμα διαχείρισης στην Ελλάδα και την ΕΕ. Είναι μέτρα στρατηγικής σημασίας για το κεφάλαιο. Στόχο έχουν να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητά του σε συνθήκες διεθνοποιημένης δράσης του κεφαλαίου και όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Για να προχωρήσουν τα μέτρα αυτά, χρειάζεται να ξεχαρβαλωθεί το κίνημα, να εμποδιστούν με κάθε μέσο οι εργαζόμενοι να συνειδητοποιήσουν και να χρησιμοποιήσουν τη δύναμή τους.
Ο,τι δεν καταφέρνουν με την καταστολή και την τρομοκρατία, προσπαθούν να το πετύχουν με την ενσωμάτωση. Αυτό το στόχο υπηρετεί η «αναμόρφωση» του συνδικαλιστικού κινήματος που επιδιώκουν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, όχι αντιπαραθετικά με τη σημερινή πλειοψηφία. Θέλουν ένα κίνημα υποταγμένο στη γραμμή της διαχείρισης, της συνεννόησης με την εργοδοσία, τους καπιταλιστές, τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και τα αστικά κόμματα, τους βλέπει σαν κινητήρια δύναμη της οικονομικής ανάπτυξης. Μόνο που τους διαχωρίζει σε «υγιείς» και διαπλεκόμενους, ζητώντας από το κίνημα να στηρίξει την πολιτική του υπέρ των πρώτων, αν γίνει κυβέρνηση.
Απάντηση από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων
Απάντηση στον κρατικό - εργοδοτικό αυταρχισμό από την πλευρά των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων, δεν είναι η αναδίπλωση του κινήματος, η αναπαραγωγή του κλίματος φόβου. Είναι η αναμέτρηση με την εργοδοσία και τα κόμματά της, η δημιουργία ισχυρών αντιστάσεων στην πολιτική υπέρ των μονοπωλίων. Για παράδειγμα, την τρομοκρατία δεν την σπας, απέχοντας από τους εργατικούς αγώνες, όπως κάνουν οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, που δεν έχουν συμμετάσχει ξανά σε απεργία, μετά την επιστράτευση του κλάδου, το Γενάρη του 2013.
Την τρομοκρατία τη σπας όταν κηρύττεις απειθαρχία στα αυταρχικά μέτρα της κυβέρνησης. Οπως έκαναν οι ναυτεργάτες, με καθοριστική συμβολή των ταξικών τους σωματείων. Παρά το γεγονός ότι βρίσκονται σε επιστράτευση από το Φλεβάρη του 2013 (για τρίτη φορά από το 2002), όλο το προηγούμενο διάστημα συμμετείχαν σε απεργίες, κλαδικές και πανεργατικές. Συνολικά, οι ναυτεργάτες, σε καθεστώς επίταξης έχουν κάνει κοντά 60 απεργιακές κινητοποιήσεις, μετατρέποντας το επαίσχυντο αυτό μέτρο σε κενό γράμμα.
Η πάλη για τη διασφάλιση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, είναι αναπόσπαστη από την αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική πάλη. Οσο δυναμώνει ο ταξικός πόλος στο κίνημα, όσο προχωράει η ανασύνταξη και η αναζωογόνησή του, όσο μεγαλώνει η αλληλεγγύη ανάμεσα σε εργαζόμενους και κλάδους δουλειάς, όσο περισσότερο στο στόχαστρο των εργατικών - λαϊκών αγώνων μπαίνουν η εργοδοσία, το κράτος και οι μηχανισμοί τους, όσο ριζώνει και δυναμώνει η λαϊκή συμμαχία, τόσο θα οπισθοχωρεί ο αντίπαλος, τόσο η τρομοκρατία και οι ελιγμοί του θα πέφτουν στο κενό.
