«Χαράς ευαγγέλια» για το κεφάλαιο το «κομπρεμί» στη Γερμανία
Την Τρίτη ορκίστηκε για τρίτη φορά καγκελάριος της Γερμανίας η Αγκελα Μέρκελ μετά το «κομπρεμί» που πέτυχαν για το κεφάλαιο τα αστικά κόμματα Χριστιανοδημοκράτες/Χριστιανοκοινωνιστές και Σοσιαλδημοκράτες.
Το θέμα όπως ήταν φυσικό απασχόλησε τον διεθνή αστικό Τύπο που φιλοξένησε διαφόρων ειδών αναλύσεις με τις πιο αισιόδοξες να καλλιεργούν ένα «συγκρατημένο κλίμα αισιοδοξίας» λόγω της συμμετοχής των σοσιαλδημοκρατών και τις πιο «προσγειωμένες» να μιλούν για «μια από τα ίδια» τόσο στη Γερμανία όσο και στην ΕΕ. Σε κάθε περίπτωση η νέα κυβέρνηση με ενιαίο τρόπο θα προσπαθήσει να υπερασπίσει τα συμφέροντα της Γερμανίας ως ηγετική δύναμη στην ΕΕ και ταυτόχρονα να αντιμετωπίσει τις αντιθέσεις μέσα στους κόλπους του Γερμανικού κεφαλαίου για το πως αυτή η ηγετική θέση θα διατηρηθεί, αντιθέσεις που το προηγούμενο διάστημα εκδηλώθηκαν έντονες. Γι' αυτό θα συνεχιστεί η ίδια στρατηγική πολύ περισσότερο που ενιαία στρέφονται ενάντια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα της χώρας τους. Οχι τυχαία η Μέρκελ, βλέποντας τις δυσκολίες ξεπεράσματος της κρίσης στις προγραμματικές της δηλώσεις ήταν εξαιρετικά φειδωλή και επέμεινε στη συνέχιση των αντιλαϊκών "μεταρρυθμίσεων και της σταθερής πορείας».
Στήριξη στη φιλομονοπωλιακή πολιτική...
Είναι χαρακτηριστικό το σχόλιο της «ναυαρχίδας» του γερμανικού αστικού Τύπου της «Φραγκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ» αμέσως μετά τις δηλώσεις Μέρκελ. Στις 17/12 σε κύριο άρθρο της με τίτλο «Ασφάλεια πάνω από όλα» σημειώνει χαρακτηριστικά:
«Η Μέρκελ έλκει τους Γερμανούς υποσχόμενη μία θεμελιώδη αξία: την ασφάλεια. Το κυριότερο η σταθερότητα, διακήρυξαν οι οικονομικοί παράγοντες πριν επιστρέψουν στα γνωστά παράπονα ότι γίνονται πολύ λίγα, πολύ αργά, πολύ απρόθυμα. Σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, τα χρόνια της Μέρκελ ήταν καλά χρόνια. Η ανεργία μειώθηκε, το χρήμα δεν έχασε την αξία του και υπήρξε μέτρια ανάπτυξη. Η πλειοψηφία πιστεύει ότι η καγκελάριος έβγαλε με επιτυχία τη Γερμανία από την κρίση (...) Η σκληρή κριτική προς το κρυφό κόστος της ευρωπαϊκής της πολιτικής δεν την έβλαψε στις κάλπες. Οι Γερμανοί είδαν την Μέρκελ ως μία σταθερά σε έναν κόσμο γεμάτο αβεβαιότητα».
Είναι προφανές ότι η αστική τάξη της Γερμανίας αξιοποιεί την ανισομετρία στην ΕΕ, και την θέση της χώρας της στην ΕΕ για να στρατεύσει τα λαϊκά στρώματα της χώρας της με τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Επιδιώξεις και προσδοκίες...
Από την πλευρά της η γαλλική «Μοντ» θέλει να καλλιεργήσει προσδοκίες ότι η γερμανική κυβέρνηση θα είναι πιο ...ευρωπαϊκή. Λέει ανάμεσα σε άλλα η εφημερίδα σε σχετικό άρθρο της στις 18/12 με τίτλο «Η Μέρκελ 3»: «Η Αγκελα Μέρκελ αντιλαμβάνεται τα παράπονα των εταίρων της για τα εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας. Επιπλέον, η Γερμανία υποφέρει από δημογραφική γήρανση και γνωρίζει ότι η Κίνα δεν θα είναι αιωνίως ένα "Ελντοράντο" για τις εξαγωγές της. Με αυτά τα δεδομένα είναι πιθανό να θελήσει να ποντάρει σοβαρά στο ευρωπαϊκό χαρτί. Οπως είπε η ίδια η κ. Μέρκελ, το καθήκον της γενιάς της είναι "να δημιουργήσει, βήμα το βήμα, μια πολιτική Ενωση"».
Βεβαίωςείναι αμφίβολο αν «πατά» στην πραγματικότητα αυτή η εκτίμηση, δηλαδή αν αν μπορεί να υπάρξει ένας συμβιβασμός στο πλαίσιο της ασκούμενης πολιτικής της ΕΕ που θα σηματοδοτεί παραίτηση της Γερμανίας και των συμμάχων της από βασικές θέσεις τους με δεδομένη την ανισομετρίας που χαρακτηρίζει την καπιταλιστική οικονομία στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ. Οι ελπίδες αναγέννησης του "γαλλο-γερμανικού άξονα" δεν είναι ορατές προς το παρόν.
Εκδηλη ανησυχία
Από την πλευρά του ο βρετανικός «Γκάρντιαν» επικεντρώνει την ανησυχία του σε αυτό που αποκαλεί σε άρθρο του «Ο εφιάλτης Σόιμπλε». Λέει χαρακτηριστικά: «Τέτοια είναι η ισχύς της γερμανικής οικονομίας, που ο κύριος Σόιμπλε διαθέτει κομβικής σημασίας ψήφο, αλλά και το δικαίωμα της αρνησικυρίας, σε κάθε συζήτηση που αφορά τη μελλοντική κατεύθυνση της οικονομίας στην Ευρωζώνη. Για την Ισπανία, την Ιταλία και την Ελλάδα η νέα του εγκατάσταση στο γερμανικό υπουργείο Οικονομικών είναι πραγματικός εφιάλτης. Εχουν να πληρώσουν δυσθεώρητα δάνεια και, σύμφωνα με το δόγμα του κ. Σόιμπλε, αυτά τα χρέη πρέπει να αποπληρωθούν. Για τους κακοπληρωμένους εργάτες της Ευρώπης και τους νέους, ο διορισμός του είναι ένα σαφές μήνυμα ότι η πολιτική λιτότητας πρέπει να συνεχιστεί. Ο Σόιμπλε, άλλωστε, δεν ζητάει συγγνώμη για την τεράστια αύξηση των χαμηλόμισθων στη Γερμανία, καθώς είναι απαραίτητοι για την επιβίωση της χώρας στον παγκόσμιο αγώνα δρόμου και πρέπει να πληρώσουν για τα συνταξιοδοτικά προγράμματα της γενιάς τους».
Η κριτική αυτή βεβαίως δεν έχει αφετηρία την υπεράσπιση των εργαζομένων των λεγόμενων "χωρών του Νότου". Είναι γνωστό ότι τμήματα του βρετανικού κεφαλαίου έχουν αμφισβητήσει ανοιχτά την αναγκαιότητα συμμετοχής της χώρας στην ΕΕ ενώ επιδιώκουν την αμφισβήτηση του ηγετικού ρόλου της Γερμανίας στην ΕΕ. Σε αυτή την κατεύθυνση η βρετανική αστική τάξη συμπλέει σε πολλές των περιπτώσεων με τις θέσεις των ΗΠΑ στην αντιπαράθεση τους με την Γερμανία για την προοπτική της Ευρωζώνης.
