Οι διαπραγματεύσεις της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ με την τρόικα, δηλαδή την ΕΕ, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, με τις διακυμάνσεις που αυτές έχουν, είναι το μόνιμο θέμα του αστικού Τύπου, το τελευταίο διάστημα. Οι εργαζόμενοι βομβαρδίζονται καθημερινά με δήθεν καίρια ερωτήματα: «Θα έρθει», «δε θα έρθει η τρόικα», «θα δοθεί», «δε θα δοθεί η δόση», «αδιέξοδο ή όχι».
Βέβαια, οι πιο ειλικρινείς αστοί αναλυτές δεν κρύβουν ότι τα «διαρθρωτικά μέτρα δεν πρόκειται να τελειώσουν». Τις τελευταίες μέρες, όμως, πιο συχνά εμφανίζονται άρθρα είτε μόνιμων αρθρογράφων είτε τεχνοκρατών διαφόρων ινστιτούτων, που θέτουν προβληματισμούς ή και επικρίσεις για την τακτική των «εταίρων» και «δανειστών», που καταλήγουν σε αυτό που παρουσιάζουν ως «ανάγκη για reset», δηλαδή για «επανεκκίνηση» των διακρατικών σχέσεων εντός ΕΕ, της καπιταλιστικής οικονομίας και του πολιτικού συστήματος.
Οι αναλύσεις αυτές θέτουν και τη γεωστρατηγική πλευρά των εξελίξεων σε ό,τι αφορά τις ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα και όχι τυχαία θυμίζουν τις περιπτώσεις της ματαίωσης της συμφωνίας για τον αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, μετά από αμερικανικές πιέσεις, ή τη ματαίωση της πώλησης σε ρωσικά μονοπώλια της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου (ΔΕΠΑ), μετά από πιέσεις της ΕΕ, ή τις αντιδράσεις για την επέκταση της κινεζικής Cosco στο λιμάνι, κάτι που θίγει τα συμφέροντα γερμανικών και ολλανδικών επιχειρήσεων.
Μόνο που όλα αυτά, τα υπαρκτά φαινόμενα, είναι η απόδειξη ότι στο παζάρι που γίνεται σε περίοδο κρίσης και στη βάση της ανισομετρίας ανάμεσα στις οικονομίες της ΕΕ, αναδεικνύονται όλο και πιο πολύ οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί εντός της λυκοσυμμαχίας, ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα, η κόντρα ΗΠΑ - Γερμανίας, η κόντρα ΕΕ - Ρωσίας, ο ανταγωνισμός με την Κίνα. Στο διά ταύτα αυτού του παζαριού είναι η μοιρασιά της ζημιάς από την καταστροφή κεφαλαίου λόγω της κρίσης.
Ταυτόχρονα, οι ανταγωνιστές που «σφάζονται» ενώνονται στην κοινή στρατηγική τους στο να γίνεται πιο φτηνή η εργατική δύναμη για το κεφάλαιο, στο να παίρνονται πίσω και οι τελευταίες κατακτήσεις των εργατών, ώστε να «επανεκκινηθεί» η κερδοφορία στα ερείπια των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων. Ενώνονται στο πώς όλα αυτά θα πραγματοποιηθούν, εξασφαλίζοντας τη σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος.
Αυτό, λοιπόν, που πρέπει να απασχολεί τους εργάτες, τα λαϊκά στρώματα, όσους παράγουν τον κοινωνικό πλούτο, όχι μόνο δεν πρέπει να είναι το «RESET» («επανεκκίνηση», με όρους νέας τεχνολογίας) στην καπιταλιστική οικονομία, στο αστικό πολιτικό σύστημα και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, γιατί αυτό θα τους φέρει νέα δεινά, αλλά το «DELETE», δηλαδή η διαγραφή του καπιταλισμού, η ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Και αυτό μπορεί να ξεκινήσει από σήμερα μόνο με έναν τρόπο.
Με το δυνάμωμα του ΚΚΕ παντού, με την ενίσχυση της εργατικής - λαϊκής αντιπολίτευσης ενάντια στη στρατηγική του κεφαλαίου, με την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας. Ετσι θα ανοίξει ο δρόμος, για να αλλάξει η τάξη στην εξουσία.
