Μέχρι και η ελληνική τηλεόραση προβάλλει στα τέλη του '60 αρχές '70, την ασπρόμαυρη, καλτ, γαλλική σειρά 13 επεισοδίων «Μπελ και Σεμπαστιάν» που παθιάζει μικρούς και μεγάλους. Είκοσι χρόνια αργότερα εμφανίζεται μια γιαπωνέζικη εκδοχή της ίδιας ιστορίας σε κινούμενα σχέδια. Σήμερα έχουμε μπροστά μας την τρίτη, κινηματογραφική βερσιόν, του Νικολά Βανιέ. Το πρωτότυπο, όμως, που πάνω του χτίστηκαν όλες οι διασκευές, είναι η ομώνυμη νουβέλα της Σεσίλ Ομπρί (πέθανε 81 ετών, το 2010), μιας, πάλαι ποτέ, Γαλλίδας ηθοποιού - με χολιγουντιανή καριέρα - που το 1959, μαζί με την ανακοίνωση ότι εγκαταλείπει το επάγγελμα, δήλωσε ότι «το μόνο που χάρηκε από τον κινηματογράφο ήταν οι ταξιδιωτικές ευκαιρίες»... Εκτοτε η Ομπρί αφιερώθηκε, με επιτυχία, στη συγγραφή βιβλίων για παιδιά καθώς και σεναρίων για παιδικές τηλεοπτικές σειρές. Δημοφιλέστερα αποδείχθηκαν εκείνα τα έργα της που έτυχαν τηλεοπτικής προβολής, όπως το «Πόλι» - μια ιστορία για ένα αγόρι κι ένα άλογο - και το «Μπελ και Σεμπαστιάν» - μια ιστορία αθάνατης φιλίας ανάμεσα στον εξάχρονο ορφανό Σεμπαστιάν που ζει σε ένα χωριό στις Αλπεις κι ένα εκπάγλου κάλλους γέρικο τσοπανόσκυλο από τα Πυρηναία, την Μπελ.
Χωρίς γεύση νοσταλγίας για την αθωότητα που παρήλθε, μακριά από τη δακρύβρεχτη πλευρά του πρωτότυπου, αλλά με διαχρονικής αξίας ανθρωπιά και ζεστασιά, η ιστορία που σκηνοθετεί ο Βανιέ μπορεί να απομακρύνεται αρκετά από το κείμενο της Ομπρί, παραμένει όμως το ίδιο γοητευτική. Οι λαθρέμποροι του πρωτότυπου αντικαθίστανται - με απλοϊκό αλήθεια τρόπο - με ναζί, στοιχείο που δραματοποιεί την ταινία καθοριστικά. Η ιστορία που σοφά τοποθετείται στο 1942 εκτυλίσσεται την περίοδο της γερμανικής κατοχής. Ετσι, η κινηματογραφική έκδοση όχι μόνο διαφοροποιείται από την τηλεοπτική σειρά, αλλά το παιδικό κοινό έχει τη - σπάνια πλέον - ευκαιρία να βλέπει με εικόνες τη θηριωδία των ναζιστών. Κατ' επέκταση, επικαιροποιημένη εμφανίζεται και η σκηνοθεσία της ταινίας που προβαίνει σε επιτυχή μείξη «παραπομπών» σε διαφορετικά κινηματογραφικά είδη. Οπως η εισαγωγική σκηνή που παραπέμπει στα κινούμενα σχέδια «Μπάμπι», με τους κυνηγούς που σκοτώνουν μια κατσίκα κι αφήνουν ορφανό το μικρό της. 'Η αγγίζουν το ντοκιμαντέρ, τα πλάνα με αετούς που πετούν και τα κοντινά με τα αγριοκάτσικα και αγριογούρουνα. Για να μην αναφερθούμε στην «πολυτελή» εικονογράφηση των ιλιγγιωδών, χιονισμένων κορυφών των Αλπεων που κόβουν την ανάσα. Πέρα όμως από το παγωμένο πανόραμα - με συναρπαστικό και ουδόλως φτηνό τουριστικό φολκλόρ, το στοιχείο του απάτητου, παρθένου χιονιού - η ταινία προκαλεί χιονοστιβάδα καλών συναισθημάτων που γεννιούνται από την οδύσσεια του μικρού ορφανού που ψάχνει τη μητέρα του ή του αλκοολικού παππού που ψάχνει το παρελθόν του, κυρίως όμως από την πάλλευκη, τεράστια Μπελ με τη μεγάλη νοημοσύνη και την ακόμα μεγαλύτερη καρδιά. Η κατεξοχήν αυτή οικογενειακή παραγωγή - που δεν στοχεύει σε κοινό κυνικών κινηματογραφόφιλων - που είναι γεμάτη από μηνύματα και αισθήματα για τα οποία θα πρέπει να είναι περήφανη, εξασφαλίζει μια θεαματική και διδακτική περιπέτεια στους μικρούς και τους οχυρώνει από τις μετωπικές επιθέσεις των παιδικών «αηδιών» που πλήττουν πανταχόθεν το εύθραυστο αυτό κοινό.
Παίζουν: Φελίξ Μποσουέ, Τσεκί Καριό, Μαργκό Σατελιέ, Ντιμίτρι Στορόζ, κ.ά.
Παραγωγή: ΓΑΛΛΙΑ (2013)
