Η βδομάδα που πέρασε άνοιξε με το θετικό απολογισμό των εκδηλώσεων του 40ού Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή». Εκεί όπου έγινε καθαρό ότι ο λαός και η νεολαία πρέπει και μπορούν να σηκώσουν το ανάστημά τους, να διαλέξουν το δρόμο της πάλης με κριτήριο τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, που δε χωράνε στο πλαίσιο του δρόμου του κεφαλαίου και της ΕΕ. Πρέπει και μπορούν να μην υποκύψουν στα μαθήματα υποταγής σε μια μίζερη ζωή με ψίχουλα, όπως τους καλούν τόσο η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ όσο και οι επίδοξοι διαχειριστές του ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει και μπορούν, με τη δική τους δύναμη και οργάνωση, συσπειρωμένοι με το ΚΚΕ, να φέρουν έναν κόσμο που θα είναι στο μπόι των ανθρώπων και των αναγκών τους. Στο μπόι της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, στο μπόι των ονείρων που έγιναν πράξη και θα ξαναγίνουν...
Η βδομάδα κλείνει με ένταση των προσπαθειών για την επιτυχία των πολύμορφων εκδηλώσεων που οργανώνονται από τις δυνάμεις της κοινωνικής συμμαχίας, ενόψει του πανελλαδικού συλλαλητηρίου της 1ης του Νοέμβρη. Ως τότε, τη βδομάδα αυτή όλα τα σφυριά βαράνε για το Σάββατο 4 Οκτώβρη, που σε δεκάδες πόλεις θα γίνουν συγκεντρώσεις κάτω από το κάλεσμα του ΠΑΜΕ σε εργαζόμενους και άνεργους για να δώσουν μαχητική απάντηση στην πολιτική που τους καταδικάζει να ζουν με ψίχουλα. Με σύνθημα ακριβώς αυτό: «ΔΕ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΨΙΧΟΥΛΑ».
Μπροστά οι ανάγκες
Ηδη, αυτή η άρνηση, να ζήσουν οι εργαζόμενοι με ψίχουλα, εκφράστηκε με σειρά κινητοποιήσεων στη διάρκεια της βδομάδας: Σε σταθμούς ΜΕΤΡΟ, στάσεις λεωφορείων, αλλά και στο υπουργείο Μεταφορών με κύρια αιτήματα τη μείωση κατά 50% των εισιτηρίων και τη δωρεάν μετακίνηση για τους ανέργους με την κάρτα ανεργίας και το πάσο για μαθητές και φοιτητές. Παράλληλα, έγιναν κινητοποιήσεις στις Εφορίες όπου διεκδικήθηκαν: Πλήρης απαλλαγή της πρώτης, αλλά και δευτερεύουσας κατοικίας, που καλύπτουν τις ανάγκες στέγασης και αναψυχής της λαϊκής οικογένειας. Να μη φορολογηθεί η αγροτική γη. Να φορολογηθεί η μεγάλη ακίνητη περιουσία, τα κέρδη και τα συσσωρευμένα κεφάλαια της πλουτοκρατίας. Να καταργηθούν οι άμεσοι και έμμεσοι φόροι που πνίγουν το λαό. Να μη γίνει καμιά κατάσχεση και πλειστηριασμός. Καμιά διακοπή ρεύματος, νερού, σταθερού τηλεφώνου. Διαγραφή και πάγωμα χρεών για ανέργους, φτωχούς μισθωτούς, αγρότες και αυτοαπασχολούμενους.
Ο χαρτοπόλεμος
Σε μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού, συγκυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ κονταροχτυπιούνται για το ποιος είναι «ο πιο καλός ο διαπραγματευτής», ποιος καλύτερα μπορεί να αποπροσανατολίσει το λαό. Οταν και οι μεν και οι δε κρύβουν τα «μνημόνια διαρκείας», το αντιλαϊκό πλαίσιο των αναδιαρθρώσεων (βλέπε: μεταρρυθμίσεων) τους μηχανισμούς εποπτείας που ελέγχουν την υλοποίησή τους και τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς της ΕΕ, τους δεκάδες αντιλαϊκούς νόμους, που ήδη υλοποιούνται και προδιαγράφουν ότι ο αντιλαϊκός κατήφορος θα συνεχιστεί, ακόμη και αν τα μνημόνια χαλαρώσουν ή τελειώσουν με τη σημερινή τους μορφή. Από το πουθενά ξέσπασε και ο χαρτοπόλεμος ανάμεσα στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, από τη μια, και στον ΣΥΡΙΖΑ και τις άλλες συνδικαλιστικές παρατάξεις που αυτοπροσδιορίζονται σαν «αντιμνημονιακές», από την άλλη, για το ποιος μπορεί να εγγυηθεί ουσιαστικές αυξήσεις στον κατώτατο μισθό. Ολοι μαζί εμπαίζουν τους εργαζόμενους. Και επιβεβαιώνουν την ανάγκη να πάρουν οι εργαζόμενοι στα χέρια τους την υπόθεση για ανασύνταξη του κινήματος. Να απορρίψουν το συμβιβασμό της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, αλλά και το «ρεαλισμό» του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι και τα δύο όψεις της προσαρμογής σ' αυτά που θέλει και έχει ανάγκη το κεφάλαιο. Να παλέψουν για την επαναφορά όλων των κλαδικών συμβάσεων στα επίπεδα πριν το 2009 και της ΕΓΣΣΕ στα 751 ευρώ, ως βάση για αυξήσεις.
Η κανονικότητα των μεταρρυθμίσεων
Στα κυρίαρχα στοιχεία της βδομάδας που πέρασε και η συνάντηση Μέρκελ - Σαμαρά που την ακολούθησαν αναλύσεις περί «ελληνικού σχεδίου εξόδου από το μνημόνιο και την τρόικα», ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ, από την πλευρά του μιλούσε για «επιστροφή Σαμαρά με άδεια χέρια», για να ισχυριστεί ότι μόνο με δική του κυβέρνηση μπορεί να γίνει «η επάνοδος της χώρας στην "κανονικότητα και τη φυσιολογική πολιτική ζωή"»... Η κανονικότητα για την οποία μιλάνε είναι αυτό που και ο Σαμαράς χαρακτηρίζει «μεταρρυθμίσεις που βοηθούν την Ελλάδα να γίνει ανταγωνιστική» και σημαίνουν νέα βαριά πλήγματα στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Ηδη από την πλευρά της, η κυβέρνηση εξαγγέλλει ακάθεκτη τη συνέχιση των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», όπως αυτές για τις οποίες δεσμεύτηκε ο υπουργός Υγείας και που σημαίνουν επέκταση της δράσης των ιδιωτών και λειτουργία του κρατικού συστήματος Υγείας με καθαρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με συνέπειες που ζει ήδη ο λαός: Τμήματα, κλινικές, ακόμα και νοσοκομεία υπολειτουργούν και κινδυνεύουν να κλείσουν οριστικά, εξαιτίας της υποχρηματοδότησης και της έλλειψης προσωπικού. Δομές Πρόνοιας φυτοζωούν, οι εργαζόμενοι στην Υγεία δουλεύουν απλήρωτοι και σε οριακές συνθήκες.
Απολύσεις ενόψει
Κεντρικό στοιχείο παραμένει επίσης η αντιπαράθεση για την «αξιολόγηση» στο Δημόσιο και ειδικά στους δήμους. Μια σειρά από Δημοτικά Συμβούλια πήραν απόφαση «κανένα στοιχείο και φάκελος εργαζόμενου να μη δοθεί με οποιονδήποτε τρόπο και να μην αποσταλεί ώστε να διευκολυνθεί ο στόχος της κυβέρνησης για απολύσεις». Από την πλευρά της, η κυβέρνηση έκανε πιο καθαρό ότι με τον έλεγχο των συμβάσεων αορίστου χρόνου των εργαζομένων στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα σκοπεύει σε νέες χιλιάδες απολύσεων. Μαζί με την κυβέρνηση, δήμαρχοι και περιφερειάρχες, κρύβουν σκόπιμα ότι είναι αυτοί που εκμεταλλεύτηκαν βάναυσα τους εργαζόμενους συμβασιούχους και τώρα μιλάνε για νόμιμες διαδικασίες και αξιοκρατία στις απολύσεις.
Οξυνση των ανταγωνισμών
Η βδομάδα σημαδεύτηκε από την επικίνδυνη απόφαση της κυβέρνησης να συνδράμει στρατιωτικά τη συμμαχία ενάντια στο «Ισλαμικό Κράτος», εμπλέκοντας πιο βαθιά τη χώρα στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις στην περιοχή. Ενώ, παράλληλα, διάφορες κινήσεις για τη διαμόρφωση άξονα Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ - Αιγύπτου δείχνουν όξυνση των ανταγωνισμών με αστικές τάξεις άλλων κρατών της περιφέρειας (βλέπε: Τουρκία) με απρόβλεπτες συνέπειες, αν και ήδη στον αστικό Τύπο εμφανίζονται άρθρα που μιλάνε πλέον με τίτλους όπως «παγκόσμιος πόλεμος» και νύξεις για την ανάγκη να παρθούν και μέτρα καταστολής στο εσωτερικό των χωρών. Σε αυτό το φόντο, η στάση του ΣΥΡΙΖΑ είναι χαρακτηριστική που αποδεικνύει τις δεσμεύσεις που έχει αυτό το κόμμα - διεκδικώντας το ρόλο της αστικής κυβερνητικής δύναμης - απέναντι στο κεφάλαιο και τις διεθνείς του συμμαχίες. Οπως αναδεικνύεται και στην αρθρογραφία του σημερινού φύλλου, ο ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά κάνει την πάπια απέναντι σε αυτήν την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης με μόνη αντίδραση μια απαράδεκτη ανακοίνωση που απλώς σχολιάζει αυτήν την επικίνδυνη εξέλιξη, ενώ αναρωτιέται γιατί δεν δίνονται πυρομαχικά και στους Κούρδους της Συρίας!!!
***
Την περασμένη Πέμπτη, συμπληρώθηκαν 40 χρόνια από την επανακυκλοφορία - νόμιμη επανέκδοση του «Ριζοσπάστη» μετά από 27 χρόνια σκληρής παρανομίας. Τιμώντας αυτήν την επέτειο, βάζουμε μπροστά μας νέες ευθύνες στο να ανταποκριθούμε στα καθήκοντα που απορρέουν για την εφημερίδα του ΚΚΕ ως καθημερινό σύντροφο των εργαζομένων, του λαού. 