Της Κικής Αλεξάνδρου
Σε δήλωση του Δ. Στρατούλη, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, με τίτλο «Ο υπουργός Εργασίας "δουλεύει" τους ανέργους με προγράμματα δήθεν απασχόλησης», διαβάζουμε τα εξής: «Τα όσα ανέφερε ο υπουργός Εργασίας στη Σύνοδο Κορυφής για την ανεργία, ως κυβερνητικές δράσεις για την καταπολέμησή της, αφορούν προγράμματα δήθεν απασχόλησης και κατάρτισης ανέργων με κακοπληρωμένη, πολύ κάτω του ήδη μειωμένου κατώτερου μισθού, ελαστική και ανασφάλιστη εργασία, που δεν αντιμετωπίζουν ούτε στο ελάχιστο την πρωτοφανώς υψηλή ανεργία που προκάλεσαν οι μνημονιακές κυβερνητικές πολιτικές. Αντίθετα, την μοιράζουν και την ανακυκλώνουν μεταξύ των ανέργων με όρους σύγχρονης εργασιακής δουλείας. Η κυβέρνηση στην ουσία επαναφέρει τα stage, αυτή τη φορά στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, και δεν ωφελούνται απ’ αυτά οι άνεργοι, αλλά οι γενναία επιδοτούμενες μεγάλες επιχειρήσεις». Θα μπορούσε κανείς και να συμφωνήσει μαζί του, αν φυσικά παρέβλεπε τη γνωστή τακτική των ΣΥΡΙΖαίων να τα φορτώνουν όλα στις μνημονιακές κυβερνήσεις για να βγάζουν λάδι τον καπιταλισμό, όπως κάνει ο Στρατούλης στο ζήτημα της ανεργίας.
Αλλά το θέμα είναι άλλο… Τι πρόβλημα έχει ο εν λόγω βουλευτής με τις προτάσεις της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της ανεργίας, που όντως είναι έτσι όπως τις περιγράφει και βέβαια δεν είναι ελληνική πρωτοτυπία αλλά ευρωενωσιακή πατέντα; Αφού και οι 300.000 θέσεις εργασίας που έταξε ο Τσίπρας στη ΔΕΘ, ακριβώς τέτοιες θέσεις εργασίας είναι, όπως άλλωστε επιβεβαίωσε και ο Δραγασάκης σε συνέντευξή του, λέγοντας: «Δεν είναι όλες οι θέσεις πλήρους απασχόλησης. Είναι προγράμματα - γέφυρες, ώστε να δημιουργήσουμε ανάκαμψη της οικονομίας, μέσω της οποίας θα αρχίσουν να δημιουργούνται οι θέσεις αυτές». «Στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί» ή καλύτερα «κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση "δουλεύουν" τους άνεργους».
