Το κύριο στοιχείο της ομιλίας του Γ. Δραγασάκη στη Βουλή ήταν η προσπάθεια να θολώσει τα νερά στήνοντας έναν καβγά με την κυβέρνηση άνευ ουσίας, με αναφορές σε σκάνδαλα, δίκες, το αν κρύβεται ή όχι ο πρωθυπουργός και άλλα τέτοια.
Στα ελάχιστα επί της ουσίας σημείωσε ότι «καθήκον της περιόδου» για τον ΣΥΡΙΖΑ (παρόλο που έχει στόχο ένα «νέο σοσιαλισμό»!!!) είναι ο εκσυγχρονισμός της εξουσίας του κεφαλαίου, η στήριξη της ανασυγκρότησης της καπιταλιστικής οικονομίας. Οπως έκανε και ο Μ. Βορίδης, ο Γ. Δραγασάκης προέβαλε αυτούς τους στόχους ως προϋπόθεση για τη σωτηρία του λαού ενώ στην πραγματικότητα αφορούν τη συνέχιση του ίδιου αντιλαϊκού δρόμου που έχει φέρει το λαό στη σημερινή κατάσταση.
Ο Γ. Δραγασάκης κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι βρίσκεται εκτός του πλαισίου συζητήσεων και των προβληματισμών που αναπτύσσονται στην ΕΕ για το ενδεχόμενο νέας ύφεσης και επέκρινε την κυβέρνηση ότι δεν διαπραγματεύεται επαρκώς, καλώντας την να αναζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης στο λαό και να ...παραδώσει στον ΣΥΡΙΖΑ τη διαχείριση, που έχει «σχέδιο, βούληση και αποφασιστικότητα» να συγκροτήσει τη «μεγάλη κοινωνική συμμαχία», υποτάσσοντας δηλαδή το λαό στους στόχους της καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι και μετά τα μνημόνια θα επιμείνει στην επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων, που όμως βρίσκονται εντός της στρατηγικής της ΕΕ που αποδέχεται και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ως προς το χρέος υποστήριξε ότι δεν είναι ρεαλιστικός ο στόχος περιορισμού του κατά 1/20 ετησίως και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιδιώξει διαγραφή μέρους με ρήτρα ανάπτυξης και με αναπτυξιακή βοήθεια. Παραδέχτηκε πάντως ότι όλα αυτά εντάσσονται σε μια διαδικασία αντιμετώπισης του προβλήματος χρέος σε επίπεδο ΕΕ και ότι δεν τρέφουν αυταπάτες πως οι στόχοι που θέτουν μπορούν αμέσως να επιτευχθούν.
Αποκρύβοντας το ταξικό περιεχόμενο του νέου γύρου αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων και εξωραΐζοντας το ρόλο του κεφαλαίου, ισχυρίστηκε λίγο - πολύ ότι η κυβέρνηση τις προωθεί από ιδεοληψία ή από υποταγή στην τρόικα και ότι κανένας, ούτε καν ο ΣΕΒ (!), δεν ζητά μέτρα όπως η απελευθέρωση των απολύσεων, η θεσμοθέτηση της ανταπεργίας κ.λπ.
Ο Γ. Δραγασάκης εξήγησε ότι τα ψίχουλα που έταξε ο Αλ. Τσίπρας απ' τη Θεσσαλονίκη εμπεριέχονται στην «εργαλειοθήκη» όλων των κομμάτων της διαχείρισης. «Διαφωνεί κανείς (...) Μα αν διαφωνείτε τότε ποια πολιτική υπόσχεστε στο λαό;», ανέφερε, παραδεχόμενος αμέσως μετά ότι οι πηγές χρηματοδότησης κι αυτών των μέτρων επιπέδου ελεημοσύνης είναι επισφαλείς.
Ισχυρίστηκε, τέλος, ότι αυτά τα μέτρα αφορούν έναν πρώτο κύκλο ανασυγκρότησης της κοινωνίας, «με στόχο να νιώσει η κοινωνία ότι κάτι αλλάζει» κι ακόμα ότι «τα πιο ουσιώδη έρχονται μετά». Πρόκειται για ψέμα, αφού ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας έχει απειλήσει το λαό ότι δεν θα εφαρμοστούν αν καθυστερήσει η εναλλαγή στον κυβερνητικό θώκο και ότι σε κάθε περίπτωση αυτά τα μέτρα συνιστούν το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς αστερίσκους.
