Στη συζήτηση Επίκαιρης Επερώτησης του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, παρενέβη ο βουλευτής του ΚΚΕ Νίκος Μωραΐτης
Οι φτωχοί και μεσαίοι κτηνοτρόφοι συνθλίβονται από την πολιτική της ΚΑΠ, την οποία υπηρετεί η κυβέρνηση και δεν αμφισβητεί ο ΣΥΡΙΖΑ
Στο απυρόβλητο βρέθηκε η ΕΕ και η ΚΑΠ στη συζήτηση Επίκαιρης Επερώτησης του ΣΥΡΙΖΑ για την κτηνοτροφία, που έγινε την περασμένη βδομάδα στη Βουλή. Η αντιπαράθεση ανάμεσα στην κυβέρνηση και στο ΣΥΡΙΖΑ περιορίστηκε σε θέματα διαχείρισης, ενώ υπήρξαν και ζητήματα, όπως αυτό του αποχαρακτηρισμού των βοσκοτόπων, που φανέρωσαν πιο ανάγλυφα τη στρατηγική τους σύμπλευση.
Υπερασπιζόμενος το κυβερνητικό Σχέδιο Δράσης που εγκρίθηκε από την ΕΕ τον Ιούνη του 2012 για τον αποχαρακτηρισμό εκατομμυρίων στρεμμάτων βοσκοτόπων, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Γιώργος Καρασμάνης προσπάθησε να πείσει ότι η πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ είναι για την προστασία των κτηνοτρόφων.
Αναφερόμενος στο ΣΥΡΙΖΑ, σημείωσε ότι «στον κτηνοτροφικό τομέα δεν είμαστε σε αντίπαλα στρατόπεδα»και επισήμανε ότι η επιλεξιμότητα των βοσκοτόπων από την πλευρά της κυβέρνησης έγινε «με βάση την κοινοτική νομοθεσία (...) Οι κοινοτικοί κανονισμοί ορίζουν αναλυτικά και συγκεκριμένα τη διαδικασία για τον προσδιορισμό ποιοι βοσκότοποι θεωρούνται επιλέξιμοι. Οποιος παρακάμπτει ή δεν εφαρμόζει σωστά τους εν λόγω κανονισμούς υφίσταται κυρώσεις».
Από την πλευρά του, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Βαγγέλης Αποστόλου ισχυρίστηκε ότι η υπόθεση των βοσκοτόπων «αποτελεί τη χειρότερη περίπτωση ανικανότητας διαχείρισης ζητημάτων διακυβέρνησης αυτής της χώρας. Δε διαφωνούν οι εταίροι μας, γιατί εμείς βόσκουμε αυτές τις εκτάσεις που δηλώνουμε ως επιλέξιμες. Εσείς δεν μπορείτε απλά να τους πείσετε να θεωρήσουν αυτές τις εκτάσεις ως επιλέξιμες»!
Η τοποθέτηση του ΚΚΕ
Τη φωνή και την απόγνωση των φτωχών και μεσαίων κτηνοτρόφων μετέφερε στη Βουλή ο βουλευτής του ΚΚΕ Νίκος Μωραΐτης. Κατήγγειλε ότι η αντιαγροτική πολιτική φέρει τη σφραγίδα της ΚΑΠ και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) και «στοχεύει ξεκάθαρα στο βίαιο ξεκλήρισμα των φτωχών κτηνοτρόφων, στη συγκέντρωση και της κτηνοτροφικής παραγωγής σε λίγα χέρια, σε μεγάλες καπιταλιστικές εκμεταλλεύσεις. Αυτή η πολιτική έχει ξεπουλήσει τις ελληνικές γαλακτοβιομηχανίες ΟΛΥΜΠΟΣ, ΑΓΝΟ, ΡΟΔΟΠΗ και ΔΩΔΩΝΗ».
Για τις συνέπειες, είπε ότι «εκφράζονται διαχρονικά με μείωση της ελληνικής κτηνοτροφίας, με αύξηση των εισαγωγών ζωοκομικών προϊόντων, με αύξηση του ελλείμματος του αγροτικού εμπορικού ισοζυγίου, που κατά κύριο λόγο προέρχεται από την εισαγωγή κτηνοτροφικών προϊόντων». Σε αυτά, έρχονται να προστεθούν τα χαράτσια, ο υπερδιπλασιασμός των εισφορών στον ΕΛΓΑ και ΟΓΑ, η φοροληστεία της αγροτικής λαϊκής κατοικίας και γης, η τεράστια αύξηση στα καύσιμα και το αγροτικό ρεύμα και πάει λέγοντας.
Οπως ανέφερε, στο ξεκλήρισμα των φτωχών κτηνοτρόφων συντελεί και η εγκατάλειψή τους στον καταρροϊκό πυρετό. «Αφήσατε», σημείωσε, «τους κτηνοτρόφους απροστάτευτους μπροστά στην αρρώστια. Είναι εγκληματικές οι ευθύνες της συγκυβέρνησης. Διαλύσατε τις κτηνιατρικές υπηρεσίες. Είναι μία συνειδητή πολιτική να φύγουν μία ώρα αρχύτερα οι φτωχοί κτηνοτρόφοι, γιατί δεν αντέχουν σε αυτό το "τσουνάμι" των αντιλαϊκών μέτρων, ώστε να μείνουν οι μεγάλοι».
Οσον αφορά τις αποζημιώσεις για τον καταρροϊκό πυρετό, είπε ότι όχι μόνο είναι «σταγόνα στον ωκεανό»,αλλά «δεν πρόκειται να πάρει σχεδόν κανένας κτηνοτρόφος αποζημίωση, γιατί απλούστατα δεν υπάρχει σχεδόν πουθενά σφαγιασμός από κρατικούς κτηνιάτρους», ώστε να γίνει η καταγραφή.
Χρειάζεται άλλος δρόμος
Ο Ν. Μωραΐτης κατέληξε: «Το ΚΚΕ, χωρίς περιστροφές, λέει καθαρά στους μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους ότι υπάρχουν δύο δρόμοι ανάπτυξης. Ο πρώτος δρόμος είναι αυτός που βιώνουν σήμερα. Είναι ο δρόμος που εφάρμοσαν με ευλάβεια όλες οι κυβερνήσεις κάτω από τις εντολές της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Ο δεύτερος δρόμος είναι αυτός που δείχνει ότι μπορεί και πρέπει να αναπτυχθεί η κτηνοτροφία με βασικούς στόχους την κάλυψη των σύγχρονων διατροφικών, λαϊκών αναγκών, με ασφαλή και καλής ποιότητας τρόφιμα, την αξιοποίηση όλων των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, τη διασφάλιση βιώσιμου εισοδήματος στους μικρομεσαίους κτηνοτρόφους, την προστασία της δημόσιας υγείας, του ζωικού κεφαλαίου, αλλά και του περιβάλλοντος.
Ομως, για να εφαρμοστεί μια τέτοια πολιτική, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να απεγκλωβιστούν οι μικρομεσαίοι κτηνοτρόφοι από τις πολιτικές και τα κόμματα που τους ξεκληρίζουν. Μαζί με τους εργάτες και τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης και του χωριού πρέπει να συγκροτήσουν μια λαϊκή συμμαχία για την ανατροπή αυτής της βάρβαρης πολιτικής».
