Δεν είναι τυχαία η αναφορά και επικέντρωση του συνόλου των αστικών κομμάτων σε «φαινόμενα ακραίας φτώχειας», σα να πρόκειται για το «ολίγον έγκυος»... Μοιράζουν το λαό σ' αυτούς που λιμοκτονούν και εκείνους που τα κουτσοβολεύουν. Επιλέγουν πελατεία και υπόσχονται ασπιρίνες, όταν καμιά αντιβίωση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τόση σαπίλα. Ξεπερνά τα όρια της υποκρισίας η ...υποκρισία τους.
Το έβαλε απλά στη Βουλή το ΚΚΕ, στη διάρκεια συζήτησης του προϋπολογισμού: Μεγάλη κουβέντα γίνεται απ' όλους για τις τεράστιες θυσίες που έχει υποστεί ο ελληνικός λαός κατά τη διάρκεια της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης. Μέχρι δακρύων εμφανίζονται διάφοροι να αναγνωρίζουν τις θυσίες του λαού για να ζητήσουν «να μην πάνε χαμένες», διακηρύσσουν μάλιστα «όχι άλλες θυσίες» γιατί «δεν αντέχει άλλο ο λαός» κλπ. Το ερώτημα, όμως, παραμένει αναπάντητο: Εχετε δει στο πρόγραμμα της ΝΔ, που είναι ο ηγέτης του ενός πόλου, να γίνεται λόγος για ανάκτηση των απωλειών, έστω σε ένα σχετικό βάθος χρόνου; Εχετε δει στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι η κορυφή του άλλου πόλου, να υπάρχει θέση για ανάκτηση των απωλειών; Οχι βέβαια, αφού ακόμα και η κάλυψη των απωλειών σημαίνει σύγκρουση με τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο.
Αντίθετα, ορισμένοι προκαλούν μιλώντας ακόμα και για άνεμο αλλαγής (κοπανιστό αλλά άνεμο). Αφού, όμως, υπάρχει άνεμος αλλαγής, και μάλιστα αριστερής, δε θα έπρεπε αυτήν τη στιγμή να ετοιμάζεται ο λαός για τη σύγκρουση που θα γίνει με τα μεγάλα συμφέροντα, με τους κολλητούς και με την ΕΕ; Ποιος προετοιμάζει το λαό για μια τέτοια σύγκρουση; Κανείς απ' όσους δεσμεύονται από την υπογραφή τους στην ΕΕ, κανείς απ' όσους καθημερινά καθησυχάζουν το κεφάλαιο ότι δεν κινδυνεύει από την ύπαρξή τους, κανείς απ' όσους καλούν, εν τέλει, το λαό ν' αλλάξει απλά κυβέρνηση και όλα μέλι - γάλα.
Θέλουν το λαό να βράζει στο ζουμί του, να μην ξέρει πού ν' ακουμπήσει τις αγωνίες και τις ανάγκες του. Για να δεχτεί εκ των υστέρων -μέσα από την περίφημη δημοκρατική εκλογική διαδικασία- ως αυτονόητο όποιον εκλεκτό έχει ήδη προεπιλέξει το κεφάλαιο ως ικανότερο να εκφράσει τα συμφέροντά του στη συγκεκριμένη συγκυρία. Αυτό τους καίει, γι' αυτό ο καβγάς, αυτό δείχνει ο κουρνιαχτός που σηκώνουν την ώρα που πίσω απ' τον μπερντέ δίνουν εξετάσεις στο κεφάλαιο.
“Ριζοσπάστης” Κυριακή 14 Δεκέμβρη 2014
