Του Γιώργου Σαρρή
Ο Λάκης Λαζόπουλος είναι ένας ηθοποιός που κινούμενος στο χώρο των μεγάλων καναλιών κατάφερε να κερδίσει πολλά χρήματα.
Είναι λογικό λοιπόν να μην καίγεται και πολύ να καταλάβει τι παίζεται αυτή τη στιγμή και τι στοιχίζει στο λαό κάθε λάθος επιλογή.
Επίσης δεν καίγεται ιδιαίτερα για το ποια θα είναι η κατάσταση του λαού την επόμενη μέρα των εκλογών για τον απλό λόγο ότι δεν ανήκει στο λαό. Καλώς ή κακώς ανήκει στο Κολωνάκι...
Αυτό που «παίζεται» λοιπόν σ' αυτές τις εκλογές δεν είναι το αν θα σχηματιστεί κεντροδεξιόστροφη ή κεντροαριστερόστροφη κυβέρνηση. Δεν είναι το αν θα πανηγυρίσουν οι μπλε-πράσινοι ή πορτοκαλί-ροζ με άλλους έγχρωμους κόκκους.
Αυτό που έχει σημασία είναι το αν θα έχει δουλειά και ψωμί (δυστυχώς έχουμε φτάσει ξανά στο να συζητάμε για το ψωμί το 2015) ο λαός. Αν θα έχει σύνταξη, ασφάλιση, στοιχειώδη Παιδεία, στοιχειώδη ζωή ο διπλανός μας.
Είτε το αισθάνεται είτε όχι ο διάσημος Λάκης, ό,τι έχει κερδηθεί και ό,τι θα κερδηθεί από το λαό σ' αυτόν τον άδικο κόσμο, κερδήθηκε και θα κερδηθεί με αγώνες.
Με αγώνες που είναι υποχρεωμένοι να κάνουν οι καταπιεσμένοι ενάντια στους καταπιεστές τους. Ο φτωχός λαός ενάντια στους πλούσιους επιχειρηματίες, αλλά και στους εκπροσώπους τους.
Αυτό που παίζεται, λοιπόν, είναι το πόση δύναμη θα έχει ο λαός να αντέξει και να αντισταθεί στην πίεση που θα συνεχίσει να δέχεται και να συγκρατήσει ό,τι του έχει απομείνει, να πάρει πίσω ό,τι μπορεί, αλλά και να βάλει ρότα για μεγάλες ανατροπές, διορθώνοντας μια και καλή την αδικία και κερδίζοντας τελικά την εξουσία, δίνοντας νέο ολοκαίνουργιο αέρα και αναπνοή στην εξέλιξη του ανθρώπου και στη ζωή στον πλανήτη.
Είπε ο Λ. Λαζόπουλος στην εκπομπή του κριτικάροντας το ΚΚΕ, με άσχημο και καθόλου αστείο τρόπο για σατιρικό ηθοποιό, ότι στις εκλογές αποφασίζεται ποια θα είναι η κυβέρνηση και όχι το ποια θα είναι η αντιπολίτευση.
Στις εκλογές όμως, ειδικά σ' αυτές, εκτός από το ποια θα είναι η κυβέρνηση, που όπως ο ίδιος λέει με τη σάτιρά του το λιγότερο δεν αξίζει την εμπιστοσύνη του λαού, θα αποφασιστεί και το πόσο ισχυρή και δυναμική θα είναι η αντιπολίτευση, που θα πρέπει να σταθεί απέναντι στην κυβέρνηση, που -όπως δείχνουν τα πράγματα- θα είναι έτοιμη να εκβιαστεί και να υποχωρήσει.
Επειδή μάλιστα, κατά τη γνώμη μας, οι δυο διεκδικητές της κυβέρνησης στο βασικό ζήτημα που αναφέραμε πριν, δηλαδή στο τι θα δοθεί πίσω από όσα έχουν χαθεί, συμφωνούν στο λίγα ψίχουλα ή καθόλου ψίχουλα -και μάλιστα το πιο πιθανό είναι ότι όχι μόνο δεν θα μας δώσουν πίσω, αλλά θα μας πάρουν κιόλας- έχει μεγαλύτερη σημασία το πόσο ισχυρή θα είναι η αντιπολίτευση, δηλαδή το ΚΚΕ (γιατί από το Ποτάμι και τη Χρυσή Αυγή ελπίζουμε ότι δεν περιμένει κάτι ο Λάκης), παρά το ποιο ακριβώς φάσμα χρωμάτων θα απαρτίζει μια κυβέρνηση, που μάλιστα θα είναι υποχρεωμένη, εντός πλαισίου ΕΕ, να ακολουθήσει την ίδια πολιτική με την προηγούμενη, συνεχίζοντας το «δρόμο των μεταρρυθμίσεων» και του μαρτυρίου, όπως λένε όλοι οι «ειδικοί».
Έχει ξαναπεί ο Λ. Λαζόπουλος και το είπε και στην τελευταία εκπομπή του ότι το ΚΚΕ δεν έκανε αντιπολίτευση στη ΝΔ κι έτσι συμπορεύτηκε μαζί της στο δρόμο των μνημονίων!!!
Χυδαίο πραγματικά να το λέει κάποιος που θεωρεί τον εαυτό του προοδευτικό, αλλά και αποκαλυπτικό. Κι αυτό γιατί δείχνει ότι ο Λ. Λαζόπουλος περιμένει να παρακολουθήσει τους αγώνες του λαού από την τηλεόραση, όπως ας πούμε το ποδόσφαιρο.
Εκεί, λοιπόν, στις οθόνες, λογικό είναι να μην είδε το ΚΚΕ, αφού το ΚΚΕ δεν παίζει σ' αυτά τα γήπεδα.
Αν πήγαινε όμως στα στέκια ή τα σπίτια των απολυμένων αγωνιστών του ΠΑΜΕ, που δεν υπήρξε απεργία ή κινητοποίηση που να μην έχουν βρεθεί στην πρώτη γραμμή, ίσως να άνοιγε λίγο τα μάτια του.
Αν έμπαινε στη ζωή των καταδικασμένων κομμουνιστών χαλυβουργών ή μεταλλεργατών και τόσων άλλων που εναντίον τους εκκρεμούν ακόμη τόσα δικαστήρια για τους αγώνες τους, ίσως να έβλεπε κάτι παραπάνω.
Αν μάλιστα κοίταζε λίγο πιο κοντά τους τόσο νωρίς και άδικα χαμένους αυτών των αγώνων, σαν τον απεργό χαλυβουργό Β. Δερή, που εξαιτίας της πολιτικής που πολέμησε με τους αγώνες αυτούς έφυγε παγωμένος σ' ένα σπίτι χωρίς ρεύμα, χωρίς δουλειά και χωρίς αποζημίωση, ίσως πραγματικά να ντρεπόταν για όσα λέει.
Είπε, λοιπόν, χυδαία ο Λ. Λαζόπουλος ότι το ΚΚΕ συμπορεύτηκε με τη ΝΔ, αφού δεν στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ και κρατάει τάχα ίσες αποστάσεις.
Συμπόρευση όμως σημαίνει συμφωνία σε πολιτικές.
Και στις πολιτικές, όπως είναι ολοφάνερο αν δεν είσαι τυφλός ή δεν θέλεις να κάνεις το άσπρο μαύρο, το ΚΚΕ βρίσκεται όχι απλά απέναντι, αλλά σε εντελώς άλλον κόσμο από τη ΝΔ.
Ας ψάξει, λοιπόν, αυτούς που συμπορεύονται πραγματικά πολιτικά με τη ΝΔ στις γειτονιές του ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί δηλαδή που τριγυρίζει και ο ίδιος, παλεύοντας με τις άλλες «συνεπείς φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις» να φτιάξουν την Ελλάδα «μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα», γεμάτη με εκατομμύρια πάμφτωχους που θυσιάζονται για να σώσουν τον πλούτο ελάχιστων «υγιών» πλουσίων.
