Κάθε θαύμα τρεις μέρες, το μεγάλο τέσσερις», αποφαίνεται η λαϊκή σοφία. Στους δύο μήνες και κάτι απ' τις εκλογές έχει φανεί καθαρά ότι η ανάληψη της διαχείρισης απ' την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν επέφερε καμία τομή στην αντιλαϊκή πολιτική που ασκούσε η προηγούμενη κυβέρνηση. Οτι συνεχίζεται η πολιτική που ενισχύει με όλους τους τρόπους το κεφάλαιο ενώ φορτώνει βάρη το λαό. Οτι διαπραγματεύεται στα διαβούλια της ΕΕ όχι την άρση βάρους απ' τις πλάτες του λαού, αλλά ευνοϊκότερους όρους για τη στήριξη της ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου.
Δεν πρόκειται για αφορισμούς. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν εγκαλείται για όσα δεν έκανε. Εγκαλείται για όσα πρόλαβε σε ένα δίμηνο να κάνει και είναι αρκετά ώστε να επιτρέπουν την παραπάνω εκτίμηση. Στο δίλημμα «με το λαό ή με το κεφάλαιο», η νέα κυβέρνηση τοποθετείται καθαρά και ξάστερα «με το κεφάλαιο». Γι' αυτό έχει δίκιο ο Δημήτρης Κουτσούμπας όταν σε προχτεσινή συνέντευξή του σε ραδιοφωνικό σταθμό δήλωνε: «Θεωρούμε ότι η σκληρή κριτική απέναντι σε κάθε εξουσία, ιδιαίτερα σε μια κυβέρνηση που εκτιμάμε - και γι' αυτό κρινόμαστε - ότι είναι επίσης μια αστική κυβέρνηση, αντεργατική κυβέρνηση, η οποία έχει αριστερό, φιλολαϊκό περιτύλιγμα, θα κάνει και νέες δεσμεύσεις, νέες συμφωνίες, νέα μνημόνια, όπως και αν ονομαστούν, θα πρέπει να είναι και αντικειμενική».
Μια σειρά επιλογών της το τεκμηριώνουν:
1) Ποια λύση προκρίνει η κυβέρνηση για το πρόβλημα ρευστότητας; Τον εσωτερικό δανεισμό. Βάζει, δηλαδή, χέρι σε λεφτά του λαού, για να πληρώσει χρέη που το κεφάλαιο δημιούργησε, την ίδια ώρα που αφήνει ανέγγιχτο τον ασύλληπτο πλούτο που αυτό συσσώρευσε όλα τα προηγούμενα χρόνια. ΟΠΕΚΕΠΕ, ΟΑΕΔ, Περιφέρειες και έπεται συνέχεια καθώς δεν εξαιρείται κανένας δημόσιος οργανισμός ή ασφαλιστικό ταμείο που μπορεί αύριο να δει τα ταμειακά του διαθέσιμα να κάνουν φτερά, προκειμένου να αποδείξει η κυβέρνηση ότι δεν είναι μπαταχτσής, να ανταποκριθεί στη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη με την οποία δεσμεύτηκε ότι θα πληρώνει «εγκαίρως και στο ακέραιο»...
Τα χρήματα που θέλει να συγκεντρώσει είναι τα ελάχιστα που έχουν απομείνει να δώσουν οι προαναφερθέντες φορείς στα λαϊκά στρώματα. Τα χρήματα του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι οι επιδοτήσεις για τους αγρότες, τα ταμειακά διαθέσιμα των Ταμείων είναι τα χρήματα για να πληρωθούν οι συντάξεις των επόμενων μηνών, τα αποθεματικά των δήμων είναι οι μισθοί των δημοτικών υπαλλήλων, σε καθαριότητα, παιδικούς σταθμούς κ.λπ. Τα διαθέσιμα των νοσοκομείων είναι για να πληρωθούν οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, για να αγοραστούν φάρμακα και υλικό... Εχει μάλιστα το θράσος να χαρακτηρίζει τη λεηλασία αυτή «εθνικό καθήκον».
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ακολουθεί την πεπατημένη προηγούμενων κυβερνήσεων, «κηδεύει» δικαιώματα του λαού κι από πάνω τον καλεί να πληρώσει και τα «κόλλυβα». Είχε άλλη επιλογή; Σαφώς και είχε, να βάλει χέρι στα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, όμως αυτά δεν διανοείται καν να τα ακουμπήσει. Πολύ λογικό αφού την ίδια στιγμή διαπραγματεύεται πώς θα τους εξασφαλίσει «ζεστό» χρήμα.
2) Απ' τη στιγμή που το κεφάλαιο μένει στο απυρόβλητο η ανάγκη του αστικού κράτους να εισρεύσει χρήμα στα ταμεία του, το οδηγεί σε επιλογές κλιμάκωσης της φοροεπιδρομής που υφίσταται ο λαός τα τελευταία χρόνια. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται οι διάφορες ρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση, νομιμοποιώντας τα κάθε είδους χαράτσια που επιβλήθηκαν στο λαό τα προηγούμενα χρόνια. Ταυτόχρονα, ενώ στραγγίζεται ο λαός, απ' τις ρυθμίσεις αυτές επωφελούνται μεγάλες επιχειρήσεις που σπεύδουν να πληρώσουν το κατιτίς με αντίδωρο τη διαγραφή προσαυξήσεων, προστίμων κ.λπ.
Η πρόσφατη ρύθμιση - εξπρές για τα ληξιπρόθεσμα προς την εφορία εγκαινίασε τη δυνατότητα τμηματικής εξόφλησης ανεξάρτητα από το ύψος των οφειλών, ακόμη και για ποσά πάνω από 1 εκατομμύριο ευρώ, που προέβλεπε η προηγούμενη ρύθμιση. Η δυνατότητα αυτή προβλέπεται και στο νόμο για τις «100 δόσεις», που μπαίνει σε εφαρμογή μετά το Πάσχα... Την ίδια ώρα που τα λαϊκά νοικοκυριά καλούνται να αποπληρώσουν στο 100% τις «αρχικές οφειλές» τους από τα «μνημονιακά» χαράτσια, καθώς και μεγάλο ποσοστό από τόκους και προσαυξήσεις (τόσο μεγαλύτερο, όσο περισσότερες δόσεις αναγκαστούν να βάλουν), κερδισμένοι βγαίνουν οι μεγαλοοφειλέτες που έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν εφάπαξ, ή σε λίγες δόσεις, γλιτώνοντας τεράστια ποσά από προσαυξήσεις και πρόστιμα.
Μάλιστα, η κυβέρνηση τους ετοίμασε κι έναν επιπλέον πασχαλιάτικο μποναμά. Με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ), η οποία κατατέθηκε την περασμένη βδομάδα στη Βουλή και με τη μορφή σχεδίου νόμου, ευνοούνται προκλητικά ισχυροί επιχειρηματικοί όμιλοι, οι οποίοι, εκτός από τις απαλλαγές των προσαυξήσεων για το χρόνο της καθυστέρησης στην απόδοση των φόρων (εισοδήματος, ΦΠΑ, τελών κ.ά.), απαλλάσσονται πλέον μέχρι και στο 100% για τα πρόστιμα πους τους επιβλήθηκαν μετά από φορολογικούς ελέγχους, όπως για λαθρεμπόριο, έκδοση πλαστών και εικονικών τιμολογίων, απόκρυψη φορολογικής ύλης, μη απόδοση ΦΠΑ και ειδικών φόρων κ.ά. Τα παραπάνω ποσά για τις φοροπαραβάσεις του κεφαλαίου, τα οποία έχουν βεβαιωθεί μετά από φορολογικούς ελέγχους, δεν εντάσσονταν στο «κούρεμα» που προέβλεπε η αρχική ρύθμιση για τις 100 δόσεις, κάτι που το Μέγαρο Μαξίμου έσπευσε να «διορθώσει»...
Κατόπιν αυτών η κυβέρνηση έχει το θράσος να μιλά και σ' αυτή την περίπτωση για «πατριωτικό καθήκον», που αφορά πάντα μόνο το «έθνος» του λαού, το οποίο καλεί να ανταποκριθεί στύβοντας το... πορτοφόλι του.
Και βέβαια δεν περιορίζεται σε τεχνάσματα είσπραξης οφειλών που δημιουργήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια. Σφίγγει τη θηλιά στο λαιμό των λαϊκών οικογενειών που έχουν υποστεί οικονομική αιμορραγία αφού διατηρεί στο ακέραιο τα χαράτσια, συζητώντας μόνο τη μετονομασία ορισμένων, όπως του ΕΝΦΙΑ, με την ελπίδα να σώσει τα προσχήματα.
3) Ούτε συζήτηση βέβαια για ανάκτηση των απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα την περίοδο της κρίσης. Ακόμα και όσες δεν έχουν «δημοσιονομικό κόστος», για τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ διαβεβαίωνε ότι θα είναι οι πρώτες που θα αποκαταστήσει η κυβέρνησή του. Πλην όμως το να ανακτήσει ο λαός δικαιώματα σημαίνει κόστος για το κεφάλαιο. Κι αυτό καμιά κυβέρνηση που αναφέρεται στην εξουσία του, μοχθεί για τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητά του, δεν θα το επιτρέψει. Ο καθένας βεβαίως αντιλαμβάνεται πως είναι τουλάχιστον αφέλεια να περιμένει το παραμικρό από μια κυβέρνηση που υπαναχώρησε ακόμα κι απ' τα ψίχουλα που πρόβλεπε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης για όσους ο καπιταλισμός και τα μείγματα διαχείρισής του βυθίζουν στην ακραία φτώχεια. Από μια κυβέρνηση που συμφώνησε ήδη στην επέκταση του μνημονίου και προετοιμάζει εντατικά την υπογραφή και νέου...
4) Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι τα παραπάνω, που συνηγορούν ως προς το ότι παγιώνεται η επίθεση στο λαό, ισχύουν για όσο διάστημα βρίσκεται σε εξέλιξη η διαπραγμάτευση στην ΕΕ, ότι αξίζει να υποστηριχτεί η κυβέρνηση αφού απ' την αίσια έκβαση της διαπραγμάτευσης ο λαός έχει λαμβάνειν... Τέτοιες απόψεις συνιστούν συνειδητή προσπάθεια όσων τις διαδίδουν για τον αποπροσανατολισμό του λαού.
Η συγκυβέρνηση έχει δεσμευτεί με την υπογραφή της στη διατήρηση όλου του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου που διαμορφώθηκε τα προηγούμενα χρόνια, που θα υπονομεύει στο διηνεκές τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Πράγμα λογικό αφού αυτό το αντιλαϊκό πλαίσιο είναι προαπαιτούμενο για την ανάκαμψη του κεφαλαίου.
Δέσμευση η οποία αποτυπώνεται και σε δηλώσεις, όπως αυτή του Βαρουφάκη για αποδοχή του 70% του μνημονίου ως θετικού, ή του Τσίπρα ενώπιον της Μέρκελ ότι η κυβέρνηση επικροτεί την «πρωτοφανή δημοσιονομική προσαρμογή» που συντελέστηκε και δεσμεύεται να τη συνεχίσει, το αποδεικνύει. Η επιμονή της κυβέρνησης στο να μην υπάρξουν νέα υφεσιακά μέτρα αφενός σχετίζεται αποκλειστικά και μόνο με την αξίωση του κεφαλαίου να στηριχθεί με ρευστό η ανάκαμψη της κερδοφορίας του, να ικανοποιηθούν αιτήματά του που έχουν να κάνουν π.χ. με φτηνή Ενέργεια, με μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, διαγραφές χρεών κ.ά. Αφετέρου αξιοποιείται ως προπέτασμα καπνού για να κρύβεται αυτό που μένει.
5) Η λίστα της κυβέρνησης που δημοσιοποιήθηκε μέσα στη βδομάδα δεν χωρά παρερμηνείες. Περιλαμβάνει ιδιωτικοποιήσεις που βαφτίζονται «αποκρατικοποιήσεις με αναπτυξιακές κοινοπραξίες» (ΟΛΠ, Αεροδρόμια, ΟΔΙΕ κ.ά.), διατήρηση επί της ουσίας του ΕΝΦΙΑ, μέτρα για την είσπραξη των απλήρωτων χαρατσιών, αφήνει ανοιχτό το ζήτημα για αυξήσεις στον ΦΠΑ, υποκρύπτει πρόσθετα φορολογικά μέτρα κ.ά. Η κυβέρνηση αποτιμά σε περισσότερα από 8 δισ. ευρώ τα μέτρα που προτείνει να ληφθούν, ενώ δεσμεύεται για πλεονάσματα πάνω από 3%. Τα γνωστά πλεονάσματα για τα οποία μάτωσε και θα εξακολουθεί καταπώς φαίνεται να ματώνει ο λαός...
Τα μη υφεσιακά μέτρα για τα οποία συζητά στα διαβούλια της ΕΕ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ δεν είναι φιλολαϊκά μέτρα. Είναι υπαγορευμένα απ' το κεφάλαιο και απαντούν σε δικές του ανάγκες. Απ' τη στιγμή που η κυβέρνηση αναγορεύει αυτές τις ανάγκες του κεφαλαίου σε πυξίδα της ρότας που χαράσσει, τότε είναι μαθηματικά βέβαιο ότι τα αντιλαϊκά μέτρα θα ακολουθούν το ένα το άλλο.
Αδιάψευστος μάρτυρας αυτής της εξέλιξης για την οποία πρέπει να προετοιμάζεται ο λαός είναι το γεγονός ότι παρά την εφαρμογή των πρόσθετων μέτρων, με την παραπέρα διόγκωση των αντιλαϊκών φόρων και την καρατόμηση των κρατικών κονδυλίων που σχετίζονται με την κάλυψη λαϊκών αναγκών, η συγκυβέρνηση εντοπίζει και ομολογεί και νέα χρηματοδοτικά κενά, που φτάνουν στα 19 δισ. ευρώ για το 2015! Αυτό, με τη σειρά του, οδηγεί σε νέα δανειακή σύμβαση και μνημόνιο, όπως και να βαφτίσουν τη νέα συμφωνία που θα ακολουθήσει στο β' εξάμηνο του έτους...
