Μην παραδοθείς...

Μην παραδοθείς...

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2015

Μεροκάματο σε υπόγεια μπουντρούμια...



Αποκαλυπτική για τις συνθήκες εργασίας των μεταναστών ήταν η παρέμβαση, στην εκδήλωση, του Οσμάν Σοπχάν, εργαζόμενου και συνδικαλιστή στον Ιματισμό:
«Θέλω να μεταφέρω τις συνθήκες ζωής και δουλειάς στα φασονατζίδικα του ιματισμού. Οι συνθήκες είναι πολύ άσχημες. Πολλοί από εμάς δουλεύουν σε υπόγεια, πολλά μέτρα κάτω από τη γη. Δεν υπάρχει ούτε ένα παράθυρο σ' αυτά τα υπόγεια, ούτε εξαερισμός, με αποτέλεσμα να μην έχουμε καθόλου αέρα. Επίσης, δεν υπάρχει έξοδος διαφυγής για ό,τι κι αν συμβεί, σε περίπτωση φωτιάς ή σεισμού. Ακόμα και οι συνάδελφοι που δουλεύουν σε ορόφους, είναι κάτω από τις ίδιες συνθήκες. Οι σκάλες και τα ασανσέρ είναι συνήθως κλειδωμένα. Ο,τι κι αν συμβεί, δεν μπορούν να φύγουν. Ακόμα και τα παράθυρα είναι βαμμένα, για να μη βλέπουμε έξω.
Δουλεύουμε 12 με 14 ώρες την ημέρα και Σάββατα και Κυριακές. Οταν έχει πολλή δουλειά, χωρίς να σηκώνουμε κεφάλι. Οι τουαλέτες είναι άθλιες, χωρίς τη βασική καθαριότητα. Μπορεί να είναι μόνο μία για 30-40 άτομα. Τα μεροκάματα είναι πολύ χαμηλά, 2,5-3,5 ευρώ την ώρα. Οι περισσότεροι είναι ανασφάλιστοι και όσοι είναι ασφαλισμένοι, είναι για λίγες μέρες το μήνα.
Συνήθως δεν πληρωνόμαστε κανονικά. Μας χρωστάνε 2-3 μήνες ή και περισσότερο, με αποτέλεσμα, όταν σταματάει η παραγωγή και φεύγουμε από το φασονατζίδικο, οι εργοδότες δε μας δίνουν αυτά που έχουμε δουλέψει. Οταν "κόψει" η δουλειά, μάς φωνάζουν όταν και όποτε θέλουν. Δύο ώρες σήμερα, πέντε αύριο. Οι πολλές ώρες δουλειάς έχουν σαν αποτέλεσμα να καταστρέφεται γρήγορα η υγεία μας ή να συμβαίνουν ατυχήματα.
Οι περισσότεροι δεν έχουμε βιβλιάριο, δεν μπορούμε να πάμε στο γιατρό, ούτε να πάρουμε φάρμακα, αν αρρωστήσουμε. Πριν μερικά χρόνια, ένας συνάδελφός μας, μετά από 14 ώρες δουλειάς, έπεσε από τη σκάλα και σκοτώθηκε. Από τις πλάτες μας και τον ιδρώτα μας θησαυρίζουν οι επώνυμες εταιρείες του ιματισμού. Είμαστε οι σκλάβοι του 21ου αιώνα. Ολοι οι εργαζόμενοι, Ελληνες και μετανάστες, πρέπει μαζί να παλέψουμε μέσα από τα σωματεία μας, για μεροκάματα που να καλύπτουν τις ανάγκες μας και για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς».