Συνέντευξη του Φ. Κουβέλη στην «Εφημερίδα των Συντακτών»
Τη σκληρή πολιτική των αντιλαϊκών μέτρων αποδέχεται και επιχειρεί να νομιμοποιήσει στη λαϊκή συνείδηση η ΔΗΜΑΡ και τώρα που είναι εκτός της συγκυβέρνησης.
Σε συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, Φώτης Κουβέλης, με το τρίπτυχο «πολιτική σταθερότητα»,«αναγνώριση του δεσμευτικού πλαισίου» και «διαπραγματευτική δυνατότητα» καθιστά σαφές πως το κόμμα του αποδέχεται πλήρως την κυρίαρχη λογική για διέξοδο από την κρίση με στήριξη των μονοπωλίων και με μεταφορά των βαρών στο λαό.
«Το σχέδιο που παρουσίασε η ΔΗΜΑΡ προεκλογικά, για αναγνώριση του δεσμευτικού πλαισίου και με ταυτόχρονο αγώνα για να αλλάξει, παραμένει σε ισχύ. Η συμμετοχή μας στην κυβέρνηση ήταν απόδειξη υπευθυνότητας», δηλώνει ο Φ. Κουβέλης.
Απόδειξη «υπευθυνότητας» μπορεί να ήταν, σίγουρα όμως η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στη συγκυβέρνηση δεν ήταν απόδειξη ότι μπορεί να αλλάξει η πολιτική υπέρ του λαού εντός της ΕΕ και της εξουσίας των μονοπωλίων, αφού και η ΔΗΜΑΡ και οι υπουργοί της διαπραγματεύθηκαν με την τρόικα και αποδέχθηκαν την κινητικότητα και τις απολύσεις, αρκεί βέβαια αυτές να μην είναι ...οριζόντιες! Άλλωστε στον ένα χρόνο συμμετοχής της ΔΗΜΑΡ στη συγκυβέρνηση ούτε μισό μέτρο δεν ακυρώθηκε, αντίθετα προστέθηκαν ακόμα περισσότερα.
Το γνωμικό «στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα» δεν ισχύει στην περίπτωση της ΔΗΜΑΡ - διότι θα αναγκαζόταν να ομολογήσει την κοροϊδία του λαού - καθώς ο Φ. Κουβέλης συνεχίζει να μιλά για «διαπραγματευτική δυνατότητα», την οποία δηλώνει πως ακυρώνει «η θέση της κυβέρνησης ότι αν κάποιο νομοσχέδιο που είναι κρίσιμο και καίριο δεν ψηφιστεί θα προκηρυχθούν εκλογές».
Έτσι ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ διαλαλεί πως «η χώρα έχει ανάγκη από πολιτική σταθερότητα» - εξυπακούεται για την άσκηση κυβερνητικής πολιτικής εντός του «δεσμευτικού πλαισίου» που και το κόμμα αυτό αποδέχεται.
Από τη συνέντευξη του προέδρου της ΔΗΜΑΡ γίνεται εύκολα αντιληπτό πως ενώ στηρίζει την κυρίαρχη πολιτική, με ή χωρίς κυβερνητική συμμετοχή, αναζητά εναγωνίως έστω και επιμέρους σημεία διαφοροποίησης με την κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, αλλά και με τον ΣΥΡΙΖΑ για να βρει ζωτικό χώρο πολιτικής έκφρασης ώστε να διασωθεί η λογική της «κυβερνώσας αριστεράς».
Έτσι ασκεί κριτική στην κυβέρνηση για «μέτρα που τροφοδοτούν τη λιτότητα και την ύφεση», αν και η ΔΗΜΑΡ είχε αποδεχθεί π.χ. τη μονιμοποίηση του χαρατσιού στα ακίνητα. Στον ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, καταλογίζει ότι «θα ρίξει τη χώρα στους δρόμους διακινδύνευσης της παραμονής στο ευρώ και την ΕΕ». Ο ΣΥΡΙΖΑ πάντως στην πολιτική απόφαση του πρόσφατου ιδρυτικού του συνεδρίου αποδέχθηκε πλήρως το δόγμα «πάση θυσία στο ευρώ». Ο Φ. Κουβέλης σμπαραλιάζει ακόμα και την έννοια της εκ των υστέρων σοφίας, δηλώνοντας τώρα ότι «αντικειμενικά όμως το ΠΑΣΟΚ με την επιλογή του ωθείται στην αποδοχή συντηρητικών πολιτικών», όταν το ΠΑΣΟΚ επί δεκαετίες εφάρμοσε πολιτικές εξαιρετικά αντιλαϊκές.
