Από το χάρτη φαίνεται ότι το Δυτικό Βερολίνο, που από τη Συμφωνία του Πότσνταμ έλεγχαν οι Δυτικοί, ήταν η αιχμή του δόρατος, μέσα στο έδαφος της ΓΛΔ
Η διαστρέβλωση από τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία και κυβερνήσεις της ιστορίας της δημιουργίας των δύο γερμανικών κρατών και του τείχους του Βερολίνου είναι σκόπιμη και στοχοπροσηλωμένη. Η αντεπανάσταση και οι ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων δίνουν την ευκαιρία στους προσωρινούς νικητές, να προβάλλουν ιστορικά γεγονότα κατά το δοκούν συσκοτίζοντας την πραγματική Ιστορία, την αντικειμενική αλήθεια. Η δημιουργία δύο γερμανικών κρατών και των δύο Βερολίνων, ανατολικού και δυτικού, ήταν αποτέλεσμα της δράσης των ΗΠΑ, Αγγλίας και Γαλλίας στο γερμανικό έδαφος, που ξεκινούν από τη συνειδητή παραβίαση των αποφάσεων που από κοινού με την ΕΣΣΔ είχαν πάρει, ως σύμμαχοι στον αντιχιτλερικό συνασπισμό.
Το μεταπολεμικό μέλλον της Γερμανίας
Το μεταπολεμικό μέλλον της Γερμανίας καθοριζόταν από τις αποφάσεις του Πότσνταμ. Αυτές προέβλεπαν την κατοχή της ηττημένης Γερμανίας από τις ΗΠΑ - Αγγλία - Γαλλία - ΕΣΣΔ με σκοπό τη δημιουργία ενός ενιαίου γερμανικού κράτους, αποστρατιωτικοποιημένου, αποναζιστικοποιημένου, δημοκρατικά οργανωμένου και απ' αυτήν την άποψη ο γερμανικός λαός, θύμα και αυτός του χιτλερισμού και του πολέμου, να καθοδηγηθεί στη δράση για τη συγκρότηση αυτού του κράτους.
Με βάση τη Συμφωνία για το μηχανισμό ελέγχου της Γερμανίας, η ανώτατη εξουσία θα ασκείται στη Γερμανία από τους ανώτερους διοικητές των ενόπλων δυνάμεων της ΕΣΣΔ, των ΗΠΑ, της Αγγλίας και της Γαλλίας, από τον καθένα στη ζώνη της κατοχής του, ενώ η ανώτατη εξουσία θα ασκείται από τα μέλη του Συμβουλίου Ελέγχου, ώσπου να εφαρμοστούν πλήρως οι συμφωνίες για τη δημιουργία ενός γερμανικού κράτους, αποστρατιωτικοποιημένου, αποναζιστικοποιημένου, δημοκρατικά οργανωμένου.
ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία έλεγχαν στρατιωτικά το δυτικό τμήμα της Γερμανίας, ενώ η ΕΣΣΔ το ανατολικό τμήμα. Ο ίδιος καταμερισμός έγινε και στο Βερολίνο. Χωρίστηκε σε τομείς και το δυτικό του τμήμα ελεγχόταν στρατιωτικά και διοικητικά από ΗΠΑ - Αγγλία - Γαλλία, ενώ το ανατολικό του από την ΕΣΣΔ.
Να σημειώσουμε ότι το Βερολίνο ήταν γεωγραφικά στην Ανατολική Γερμανία.
Με τις αποφάσεις του Πότσνταμ, επιδιώκονταν:
Πλήρης αφοπλισμός και αποστρατιωτικοποίηση της Γερμανίας. Διάλυση όλης της γερμανικής βιομηχανίας, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πολεμική παραγωγή. Διάλυση του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος, και εξαρτημένων από αυτό οργανώσεων, διάλυση όλων των ναζιστικών ιδρυμάτων, αποτροπή κάθε ναζιστικής και μιλιταριστικής δράσης ή προπαγάνδας. Οι εγκληματίες πολέμου και όσοι συμμετείχαν στο σχεδιασμό ή στην εφαρμογή ναζιστικών μέτρων, που αφορούν ή είχαν σαν αποτέλεσμα θηριωδίες ή εγκλήματα πολέμου, να συλληφθούν και να δικαστούν. Οι ναζιστές ηγέτες να συλληφθούν και να φυλακιστούν. Η παιδεία στη Γερμανία πρέπει να ελέγχεται έτσι, ώστε να εξαλειφθούν οριστικά οι ναζιστικές και μιλιταριστικές θεωρίες και να γίνει δυνατή η επιτυχής ανάπτυξη των δημοκρατικών ιδεών. Για τη διάλυση του γερμανικού πολεμικού δυναμικού, η παραγωγή εξοπλισμών, πολεμοφοδίων και πολεμικών όπλων, καθώς και η παραγωγή όλων των τύπων αεροπλάνων και θαλάσσιων σκαφών πρέπει να απαγορευτεί και να αποτραπεί.
Η πορεία της δημιουργίας ιμπεριαλιστικής Γερμανίας
Η συμφωνία δεν εφαρμόστηκε από τις ΗΠΑ και τις Αγγλία και Γαλλία. Αλλωστε, επιδίωξή τους ήταν η συγκρότηση ενός γερμανικού ιμπεριαλιστικού κράτους. Στους τομείς που ήλεγχαν οι ΗΠΑ, Αγγλία και Γαλλία (δυτικό τμήμα της Γερμανίας), τα ναζιστικά στρατεύματα δε διαλύονταν, το χιτλερικό κράτος έμενε ανέπαφο, οι εγκληματίες πολέμου προστατεύονταν. Τους ήταν χρήσιμοι ενάντια στην ΕΣΣΔ, αλλά και ενάντια στο ανατολικό τμήμα της Γερμανίας. Σκοπός τους, από την αρχή, ήταν η δημιουργία δυνάμεων επίθεσης στο σοσιαλισμό.
Ο λαός της Γερμανίας και στις δυτικές ζώνες διεκδικούσε ριζικές αλλαγές σε σχέση με το προηγούμενο καθεστώς. Ετσι στα τέλη του 1946 σε ένα δημοψήφισμα στο κρατίδιο της Εσσης, το 72% των ψηφοφόρων ψήφισαν το πέρασμα των βιομηχανιών - κλειδιών στην κοινή ιδιοκτησία. Η αμερικανική στρατιωτική διοίκηση απαγόρευσε την έκδοση αντίστοιχων νόμων. Το ίδιο έκαναν και η αγγλική και γαλλική στρατιωτική διοίκηση στους τομείς που έλεγχαν. Ετσι εμπόδισαν τέτοιες αλλαγές. Η εξουσία του γερμανικού μονοπωλιακού κεφαλαίου, που έφερε τον Χίτλερ στην εξουσία, δε θίχτηκε στις δυτικές ζώνες.
Ουσιαστικά, ΗΠΑ - Αγγλία - Γαλλία συγκρότησαν αντισοβιετικό συνασπισμό. Που με χριστιανοδημοκράτες και σοσιαλδημοκράτες Γερμανούς πολιτικούς δημιούργησαν το 1948 ξεχωριστό γερμανικό κράτος στη Δυτική Γερμανία, εισάγοντας αρχικά νέο νόμισμα, το μάρκο-Γ, το οποίο εισήγαγαν και στο δυτικό Βερολίνο. Ετσι δημιούργησαν την κρίση του Βερολίνου, που προκάλεσε τον κίνδυνο μιας στρατιωτικής σύγκρουσης και οδήγησε στη διάσπαση της πόλης. Χριστιανοδημοκράτες και σοσιαλδημοκράτες πολιτικοί εγκατέλειψαν το δημαρχείο του Βερολίνου και εγκαταστάθηκαν στη συνοικία της πόλης Σιένεμπεργκ σαν εξουσία του Δυτικού Βερολίνου. Μετά απ' αυτό, σχηματίστηκε το Νοέμβρη 1948 στο σοβιετικό τομέα ένα νέο δημοκρατικό δημοτικό συμβούλιο, με τον Φρίντριχ Εμπερτ ως πρώτο δήμαρχο.
Το Σεπτέμβρη 1948 συγκροτήθηκε σε Σώμα στη Βόννη της Δυτικής Γερμανίας, από απεσταλμένους αντιπροσώπους των Κοινοβουλίων των κρατιδίων των δυτικών ζωνών κατοχής, ένα Κοινοβουλευτικό Συμβούλιο. Αυτό ψήφισε το Μάη 1949 ένα Σύνταγμα, το βασικό νόμο για την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Το Σεπτέμβρη 1949 σχηματίστηκε κυβέρνηση με τον χριστιανοδημοκράτη Κόνραντ Αντενάουερ σαν καγκελάριο. Είχε ήδη συντελεστεί η διάσπαση της Γερμανίας, ενώ είχε προηγηθεί η διάσπαση του Βερολίνου. Ετσι η ΓΛΔ είχε στο εσωτερικό της και μάλιστα στην πρωτεύουσά της ένα τμήμα, το δυτικό Βερολίνο, το οποίο εμφανιζόταν ως ξεχωριστό κράτος, καπιταλιστικό, με ιμπεριαλιστικό στρατό.
Σε άμεση απάντηση, στις 7 Οκτώβρη του 1949 στον τομέα του Βερολίνου που έλεγχε η ΕΣΣΔ σύμφωνα με τη Διάσκεψη του Πότσνταμ, συνεδρίασαν οι εκπρόσωποι των κομμάτων και των οργανώσεων που δρούσαν στο ανατολικό τμήμα της Γερμανίας και ίδρυσαν τη ΓΛΔ, όπως ανακοινώθηκε από τον Βίλχελμ Πικ. Ετσι δημιουργήθηκε το πρώτο κράτος «εργατών και αγροτών επί γερμανικού εδάφους». Η ανακοίνωση έλεγε οτι: «Βάσει του νέου συντάγματος που υιοθετήθηκε ομοφώνως από όλες τις οργανώσεις και τα κόμματα που ήταν παρόντα στο λαϊκό συμβούλιο, ιδρύεται η Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία».
Η ΓΛΔ οργανώνει την άμυνά της
Η ΓΛΔ, όμως, είχε τον εχθρό μέσα στο έδαφός της, στην ίδια την πρωτεύουσά της. Από το δυτικό Βερολίνο εξαπολύονταν όλες οι ιμπεριαλιστικές αντεπαναστατικές επιθέσεις στη ΓΛΔ.
Ετσι, ως κράτος ήταν υποχρεωμένη να αναπτύξει την άμυνά της στα σύνορά της, την προστασία του λαού της από τους ιμπεριαλιστές. Σύνορα ήταν η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο δυτικό και το ανατολικό Βερολίνο. Παρ' όλ' αυτά, το τείχος δεν υψώθηκε αμέσως. Αυτό έγινε τον Αύγουστο του 1961, ενώ είχε προηγηθεί η αντεπανάσταση στα 1953.
Το Μάη του 1955, η ΟΔΓ γίνεται μέλος του ΝΑΤΟ, επανεξοπλίζεται, δημιουργεί δικό της στρατό ενταγμένο στο ΝΑΤΟ. Οι ΗΠΑ άρχισαν να τοποθετούν βάσεις και μέσα εκτόξευσης ατομικών όπλων, με κατεύθυνση την Ανατολή. Το Μάρτη του 1958, η Βουλή της Δυτικής Γερμανίας αποφάσισε τον εξοπλισμό των στρατιωτικών δυνάμεών της με σύγχρονα όπλα.
Το 1961, άρχισε η άμεση προετοιμασία για στρατιωτική επίθεση κατά της ΓΛΔ. Σαν κέντρο δράσης της είχε επιλεχθεί το Δυτικό Βερολίνο, που μετατρεπόταν και στην πράξη σε πόλη αντισοσιαλιστικού μετώπου. Τον Ιούλη του ίδιου χρόνου, ο τότε υπουργός Αμυνας της ΟΔΓ, Στράους, όταν βρισκόταν σε επίσκεψη στις ΗΠΑ, δήλωσε ότι ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν είχε τελειώσει ακόμη και ότι θα έπρεπε ο καθένας να ετοιμάζεται να δεχτεί μια «Κρίση Βερολίνου» κατά το φθινόπωρο που ακολουθούσε. Στις αρχές Αυγούστου 1961, οι δυνάμεις του NATO στην Κεντρική Ευρώπη τέθηκαν σε κατάσταση συναγερμού. Τα αμερικανικά τανκς έκαναν προκλητικά την εμφάνισή τους στο έδαφος της ΓΛΔ. Διέσχισαν την Πύλη του Βραδεμβούργου, όπου κυμάτιζε η σημαία της ΓΛΔ, και κατευθύνονταν προς το κέντρο του Βερολίνου. Η πρόκληση αποφεύχθηκε, χάρη στην υπεράσπιση από τους εργατικούς φρουρούς της πρωτεύουσας της ΓΛΔ, που έφραξαν το δρόμο στον επιδρομέα. Οι ερπύστριες των τανκς των ΗΠΑ και του NATO σταμάτησαν, αλλά η απειλή συνέχιζε να υπάρχει. Επιβαλλόταν η διασφάλιση των συνόρων. Ετσι, τη νύχτα της 12-13 Αυγούστου έκλεισαν τα ανοιχτά σύνορα με το Δυτικό Βερολίνο και την ΟΔΓ. Η ιμπεριαλιστική δράση ώθησε αναγκαστικά να χτιστεί το «Τείχος του Βερολίνου».
Η αλήθεια για το τείχος του Βερολίνου
«Το τείχος του Βερολίνου το επέβαλε η ιμπεριαλιστική επέμβαση και υπονόμευση της Λαϊκής Δημοκρατίας Γερμανίας.
Οταν οι δήμιοι των λαϊκών δικαιωμάτων πανηγυρίζουν για την ανατροπή του σοσιαλισμού, οι λαοί πρέπει να βγάλουν - και θα βγάλουν - πολιτικά συμπεράσματα.
Ο σοσιαλισμός είναι αναγκαίος και επίκαιρος.
Με επίκεντρο το Βερολίνο και τις αντικομμουνιστικές εκδηλώσεις για το τείχος εντείνεται η εκστρατεία του διεθνούς ιμπεριαλισμού να αμαυρώσει τη μεγάλη προσφορά στους λαούς του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε. Καταβάλλονται επίμονες και συντονισμένες προσπάθειες, από τις κυβερνήσεις και τα αστικά κόμματα, να εμφανίσουν τον καπιταλισμό ως σύστημα που εξασφαλίζει την ελευθερία και τη δημοκρατία, τις ανάγκες των εργαζομένων.
Είναι οι ίδιοι που πριν από 20 χρόνια χαρακτήρισαν την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων ως "κοσμογονική αλλαγή", που χαιρέτισαν τον ερχομό μιας νέας εποχής ειρήνης, ασφάλειας και ευημερίας!
Η πείρα έχει αναποδογυρίσει αυτές τις διακηρύξεις. Απέδειξε ότι διαψεύδονται οι ιμπεριαλιστές και ο οπορτουνισμός, οι μεταλλαγμένοι πρώην κομμουνιστές που ταυτίστηκαν με τους δήμιους των λαών στην αντικομμουνιστική υστερία υπέρ των ανατροπών.
Είναι πελώριο ψέμα ότι η πτώση του τείχους ένωσε τους λαούς της Ευρώπης, ότι έφερε την ελευθερία. Σε αυτά τα 20 χρόνια υψώθηκαν πολλά τείχη μπροστά στους λαούς. Η ελευθερία που ήρθε είναι αυτή των ιμπεριαλιστών της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, των καπιταλιστών να επιτίθενται από καλύτερες θέσεις στα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα, να διεξάγουν άδικους πολέμους, να επιδίδονται στο δουλεμπόριο εκατομμυρίων ανθρώπων, να θωρακίζουν τις δυνάμεις καταστολής, να καταστρέφουν το περιβάλλον.
Η εκμετάλλευση, η οικονομική κρίση, η ανεργία, τα ναρκωτικά και η εγκληματικότητα, τα μεταναστευτικά κύματα, ο θάνατος εκατομμυρίων από τη δίψα και τις αρρώστιες είναι τα αποτελέσματα του καπιταλισμού, που θεός του είναι το κέρδος.
Επιβεβαιώθηκε ότι ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε, ήταν ανώτερο σύστημα, απέδειξε την υπεροχή του απέναντι στον καπιταλισμό. Γι' αυτό εκατομμύρια άνθρωποι αναπολούν το σοσιαλισμό. Πάνω απ' όλα ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε έδειξε τη δυνατότητα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων να νικήσουν και να λύσουν τεράστια προβλήματα.
Δικαιώματα των εργαζομένων, που είναι άπιαστο όνειρο στις συνθήκες του καπιταλισμού, στο σοσιαλισμό ήταν αυτονόητα: Σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους, κατοχύρωση του 8ωρου και του 7ωρου, δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, ελεύθερος χρόνος, αξιοπρεπή γηρατειά, κατάκτηση ενός υψηλότατου πολιτιστικού επιπέδου, τεράστια άλματα σε ελάχιστο χρόνο στις επιστήμες και στις τέχνες, στην κατάκτηση του Διαστήματος. Ασφάλεια για το μέλλον, που ένιωθαν ιδιαίτερα οι νεότερες γενιές.
Στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες υπήρχαν πολλές ελευθερίες, ακόμα και τότε που εμφανίστηκαν στρεβλώσεις. Απαγορεύονταν οι "ελευθερίες" των εκμεταλλευτών να ξεζουμίζουν τον εργάτη και τον αγρότη.
Η αλήθεια για το τείχος του Βερολίνου
Τα σύνορα ανάμεσα στο Δυτικό και στο Ανατολικό Βερολίνο, που ας υπενθυμίσουμε βρισκόταν ολόκληρο στο έδαφος της Λαϊκής Γερμανίας, έκλεισαν στις αρχές Αυγούστου 1961. Μέχρι τότε και επί 12 χρόνια τα σύνορα δεν ήταν ασφαλισμένα, ούτε καν υπό έλεγχο. Περνούσαν μέσα από δρόμους, συγκροτήματα σπιτιών, κήπους και υδάτινους δρόμους. Μισό εκατομμύριο άνθρωποι τα διάβαιναν καθημερινά.
Αλλά το Δυτικό Βερολίνο ήταν η πόλη-μέτωπο του ψυχρού πολέμου που ξεκίνησε ο ιμπεριαλισμός. Ηταν "το παλούκι στο κρέας της Ανατολής", όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά. Εκεί δρούσαν πάνω από 80 οργανώσεις κατασκοπείας και τρομοκρατίας. Από εκεί γινόταν κερδοσκοπία με το νόμισμα, ενώ είχαν εγκατασταθεί και γραφεία για τη στρατολογία εργατικών δυνάμεων από τη Λαϊκή Γερμανία, κανονικό ανθρωποεμπόριο με "κεφαλική τιμή".
Στις 10 Ιούλη 1961, ο δυτικογερμανικός Τύπος απαιτούσε κατά της Λαϊκής Γερμανίας "να χρησιμοποιηθούν όλα τα μέσα του ψυχρού πολέμου, του πολέμου των νεύρων και του πολέμου των πυροβολισμών... Γι' αυτό, δεν χρειάζονται μόνο συμβατικές στρατιωτικές δυνάμεις και εξοπλισμοί, αλλά και η υπονόμευση, η θέρμανση της εσωτερικής αντίστασης, η δουλειά στην παρανομία, η αποσύνθεση της εξουσίας, το σαμποτάζ, η διατάραξη των συγκοινωνιών και της οικονομίας, η ανυπακοή, η ανταρσία...". Λίγες μέρες αργότερα ο Δυτικογερμανός υπουργός Ερνστ Λέμερ έσπευσε στο Δυτικό Βερολίνο, για να κατευθύνει τη διεξαγωγή του ψυχολογικού πολέμου. Ταυτόχρονα σαμποτέρ έβαλαν φωτιές σε εγκαταστάσεις του Ανατ. Βερολίνου, στο σταθμό του ηλεκτρικού της πόλης, στη λεωφόρο Λένιν και στο Πανεπιστήμιο Χούμπολτ.
Ηταν εκείνες τις μέρες που το ΝΑΤΟ στην Κεντρική Ευρώπη τέθηκε σε κατάσταση συναγερμού και τα τανκς του μπήκαν στο έδαφος της Λαϊκής Γερμανίας. Ηταν την ίδια περίοδο που ο τότε υπουργός Αμυνας της Δυτικής Γερμανίας Φραντς Γιόζεφ Στράους δήλωνε ότι πρέπει να είναι κανείς προετοιμασμένος για ένα είδος εμφυλίου πολέμου στη Γερμανία!
Στις 11 Αυγούστου 1961 η βουλή της Λαϊκής Γερμανίας έδωσε εντολή στην κυβέρνηση να πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα για τη διασφάλιση της ειρήνης και της ασφάλειας του σοσιαλισμού. Τη νύχτα της 12 με 13 Αυγούστου τα σύνορα έκλεισαν.
Την ύψωση του τείχους την επέβαλε ο ιμπεριαλισμός.
Ο σοσιαλισμός του 20ού αιώνα, στη Σοβιετική Ενωση και στις άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, δεν ήταν μια κοινωνία χωρίς αδυναμίες και ελλείψεις. Επιπλέον, λαθεμένες στρατηγικές επιλογές, ιδιαίτερα τη δεκαετία του '50 και του '60 και κορυφώθηκαν στην πορεία, οδήγησαν στην καταστροφή της εργατικής εξουσίας. Η ανατροπή του σοσιαλισμού έγινε δυνατή πρώτα απ' όλα επειδή υιοθετήθηκαν νόμοι της λεγόμενης "ελεύθερης αγοράς".
Το ΚΚΕ μελέτησε στο 18ο Συνέδριό του τα λάθη που έγιναν και άσκησε κριτική. Δεν πέταξε το παιδί μαζί με τα νερά, όπως κάνουν οι οπορτουνιστές. Εβγαλε διδάγματα, με σκοπό να διεξαχθεί από καλύτερες θέσεις η εργατική και λαϊκή πάλη σήμερα.
Απευθύνουμε κάλεσμα στην εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα να αναζητούν την αλήθεια για το σοσιαλισμό, προσπερνώντας τις αντικομμουνιστικές κραυγές, τις "θεωρίες" που ταυτίζουν το φασισμό με το σοσιαλισμό. Καλούμε να συσπειρωθούν στο πλάι των κομμουνιστών, για τα δικαιώματά τους. Να παλέψουν γι' αυτό που τρέμουν και στο άκουσμά του οι ιμπεριαλιστές, γι' αυτό που στέλνουν σε δίκες κομμουνιστές, ενώ απαγορεύουν και τη δράση τους σε μία σειρά χώρες: Για να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία. Ο σοσιαλισμός είναι αναγκαίος και επίκαιρος. Καμία δύναμη δεν μπορεί να κλείσει το δρόμο στο μέλλον της ανθρωπότητας
