Εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του Κώστα Παρασκευά, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέα της ΚΟ Αττικής
Ο Κ. Παρασκευάς στο βήμα
Αυτές τις μέρες κορυφώνεται η προπαγάνδα, ο «ψυχολογικός πόλεμος» με στόχο τον αποπροσανατολισμό, τη χειραγώγηση των λαϊκών συνειδήσεων, τον εκφοβισμό και την υποταγή τους, μπροστά στο δέος που προκαλεί ένας πόλεμος στην περιοχή. Οπως σε κάθε πόλεμο, έτσι και τώρα, κατασκευάζονται προσχήματα και μεγάλες ιδέες, για να συγκαλύψουν τις πραγματικές αιτίες, τους πραγματικούς στόχους των ιμπεριαλιστών.
Οι ιμπεριαλιστές έχουν κάνει δύο Παγκόσμιους Πολέμους για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και τώρα οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ενωση, που για δεκαετίες σφάζουν τους λαούς για τα ίδια συμφέροντα, εμφανίζονται σαν υπερασπιστές και θεματοφύλακες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ολοι αυτοί που τα χέρια τους και η πολιτική τους είναι βαμμένα με το αίμα των λαών. Αυτοί που έριξαν δύο ατομικές βόμβες στα κεφάλια των αμάχων, κόπτονται τώρα για τη χρήση χημικών.
Αυτοί που έκαψαν το Βιετνάμ απ' άκρη σ' άκρη με τις βόμβες Ναπάλμ, τώρα παριστάνουν τους ειρηνοποιούς. Αυτοί που έχουν κάνει τις επεμβάσεις σε άλλες χώρες καθημερινό σπορ, κόπτονται για τη δημοκρατία. Το πρόσχημα αυτή τη φορά είναι μπαγιάτικο και ξαναχρησιμοποιημένο. Είναι η δήθεν χρήση χημικών όπλων από την κυβέρνηση της Συρίας κατά αμάχων.
Αν θυμηθούμε στη Γιουγκοσλαβία, το πρόσχημα ήταν η εθνοκάθαρση από τον εγκληματία Μιλόσεβιτς. Στο Αφγανιστάν ήταν η τρομοκρατία και η επίθεση στους δίδυμους πύργους από τους Ταλιμπάν, που δημιούργησαν, εκπαίδευσαν και εξέθρεψαν οι ίδιες οι ΗΠΑ. Στο Ιράκ, ήταν ο κίνδυνος από τα χημικά όπλα του Σαντάμ Χουσεΐν, τα οποία τελικά αποδείχτηκε ότι δεν είχε. Στις χώρες της Βόρειας Αφρικής ήταν η αποκατάσταση της Δημοκρατίας, η στήριξη της Αραβικής Ανοιξης, που εξελίσσεται στην πραγματικότητα σε αντιδραστικό χειμώνα.
Από τη μαζική συγκέντρωση στο Σύνταγμα
Η θέση της εργατικής τάξης, του λαού, η θέση του ΚΚΕ είναι ξεκάθαρη, θέση αρχών. Οποια κριτική κι αν κάνει κανείς στον Ασαντ, όσες διαφωνίες κι αν έχει, ο ίδιος ο λαός της Συρίας τελικά είναι ο μόνος που μπορεί να δώσει λύση. Ο κάθε λαός έχει αυτός μόνο δικαίωμα να καθορίζει τις εξελίξεις. Καμιά εμπιστοσύνη δεν πρέπει να δείξουν οι εργαζόμενοι, η νεολαία, τα στρατευμένα παιδιά του λαού στην ιμπεριαλιστική προπαγάνδα. Να κλείσουν τα αυτιά τους στις σειρήνες του πολέμου. Να δουν και να κρίνουν τις πραγματικές αιτίες του πολέμου.
Οξυνση ανταγωνισμών σε συνθήκες κρίσης
Αυτός ο πόλεμος έχει μια σημαντική ιδιαιτερότητα. Γίνεται στις συνθήκες εξέλιξης της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Στις συνθήκες όπου οξύνονται και εντείνονται οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις καπιταλιστικές χώρες. Είναι μια παραπέρα φάση κλιμάκωσης των ανταγωνισμών που προηγήθηκαν, γι' αυτό έχει πιο έντονους τους κινδύνους και τις πιθανότητες της κλιμάκωσης και της επέκτασής του στην ευρύτερη περιοχή. Η απειλή είναι πραγματικότητα. Ο κίνδυνος να πνιγούν στο αίμα οι λαοί της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου είναι υπαρκτός.
Ποιοι είναι αυτοί που προετοιμάζουν, που προκαλούν τον πόλεμο; Είναι οι ίδιοι που έχουν εξαπολύσει εδώ και καιρό έναν ακήρυχτο πόλεμο ενάντια στα οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα των λαών. Είναι αυτοί που αρπάζουν το ψωμί από το τραπέζι, αυτοί που δημιουργούν και κερδίζουν από την ανεργία. Είναι αυτοί που εφαρμόζουν το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, της αντιμετώπισης των ελλειμμάτων, του εξορθολογισμού της οικονομίας.
Με τον πόλεμο συνεχίζουν και εντείνουν την ίδια πολιτική με ακόμη πιο βάρβαρα μέσα. Οι πραγματικές αιτίες και οι επιδιώξεις του πολέμου είναι ανάγκη να αναδειχτούν, να αποκαλυφθούν. Αποτελούν κριτήριο για τη στάση της κάθε πολιτικής δύναμης και στο εσωτερικό της χώρας μας. Αποτελούν όρο και προϋπόθεση για να μη σφάζονται οι λαοί για ξένα συμφέροντα. Στο κυνήγι των ανταγωνισμών για το κράτημα, την επέκταση ισχυρών συμφερόντων πρωτοστατούν οι αστικές τάξεις των καπιταλιστικών χωρών της περιοχής, τμήματα των αστικών τάξεων, που ανταγωνίζονται και συγκρούονται μεταξύ τους μέσα στις χώρες της περιοχής και που βρίσκονται σε συμμαχία με αστικές τάξεις άλλων χωρών.
Οι λαϊκές δυνάμεις σύρονται στη σφαγή για τα συμφέροντα των αστικών τάξεων. Για παράδειγμα, ο λαός της Αιγύπτου δεν έχει τίποτα να κερδίσει από τον ανταγωνισμό για το αν το πάνω χέρι και το κουμάντο θα το έχουν ο στρατός και οι λεγόμενοι «κοσμικοί» ή οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι. Τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη παίζουν στο παιχνίδι των ανταγωνισμών, υπονομεύουν, ανατρέπουν και στηρίζουν αστικές πολιτικές δυνάμεις με κριτήριο τα συμφέροντά τους.
Ενα και μόνο ένα ενιαίο στρατηγικό κριτήριο υπάρχει ανάμεσα στις αστικές δυνάμεις, ντόπιες και ξένες: Να μη χειραφετηθούν οι λαοί, τα λαϊκά κινήματα από την αστική πολιτική επιρροή και ιδεολογία. Να τσακιστεί ή να ενσωματωθεί κάθε προσπάθεια ανασύνταξης του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος. Οι ανταγωνισμοί δε γίνονται ούτε για τα δικαιώματα των λαών, ούτε για τη δημοκρατία, ούτε για τα μάτια της «ωραίας Ελένης». Γίνονται για το ψητό. Τον φυσικό πλούτο, πρώτα απ' όλα την Ενέργεια, τους δρόμους μεταφοράς, τα μερίδια των αγορών. Και το ψητό αυτό δεν ξαναμοιράζεται χωρίς πόλεμο.
Κανένα κέρδος για τους λαούς
Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν, από το ποια συμμαχία των μονοπωλίων και καπιταλιστικών χωρών θα αποκτήσει το πάνω χέρι από τη μοιρασιά και τον έλεγχο των ενεργειακών αποθεμάτων στην ευρύτερη περιοχή. Δεν έχουν να κερδίσουν από τον ανταγωνισμό για το ποιοι μονοπωλιακοί όμιλοι θα ελέγχουν τους δρόμους μεταφοράς, μέσω των αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου. Ο ελληνικός λαός και οι άλλοι λαοί δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από τη μεγαλύτερη ή μικρότερη συμμετοχή της Ελλάδας και άλλων χωρών σε αυτήν τη μοιρασιά.
Ούτε από το πέρασμα των ενεργειακών αγωγών, ούτε από τις συμφωνίες για τις οποίες πανηγυρίζουν η αστική τάξη και η κυβέρνηση για τις επενδύσεις των Κινέζων και άλλων σε λιμάνια, σε σιδηροδρομικούς άξονες και αυτοκινητόδρομους. Μόνο νέα δεινά θα έχουν να αντιμετωπίσουν. Γιατί ένας βασικός όρος, για το ποια δύναμη θα υπερισχύσει στους ανταγωνισμούς, είναι αυτή η δύναμη να είναι περισσότερο ανταγωνιστική στο επίπεδο της οικονομίας και για να είναι περισσότερο ανταγωνιστική θα πρέπει να είναι πιο φτηνή η εργατική δύναμη.
Με την επέμβαση και τον πόλεμο στο Ιράκ η χώρα αυτή πέρασε σε μια ιδιότυπη τριχοτόμηση, όπου δημιουργήθηκαν «θύλακες» που αποτελούν ισχυρό οικονομικό και πολεμικό προγεφύρωμα των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας, των συμμάχων τους. Την ίδια τύχη επιφυλάσσουν στη Συρία. Θεωρούν ότι είναι όρος για να κλιμακώσουν στη συνέχεια την επίθεση στο Ιράν. Σ' αυτό το στρατηγικό σχεδιασμό συμπίπτουν τα συμφέροντα της αστικής τάξης της Τουρκίας, που θέλει να ενισχύσει το ρόλο της στην περιοχή αλλά και ευρύτερα. Από τη μια επιδιώκει και να εξυπηρετήσει τα σχέδια των ΗΠΑ στην περιοχή, αλλά και από την άλλη επιδιώκει να προωθήσει και τη δική της «ατζέντα», που έρχεται σε αντίθεση με την εμφάνιση ενός κουρδικού κράτους.
Σ' αυτό το κουβάρι των ανταγωνισμών είναι μπλεγμένη μέχρι τα «μπούνια» η αστική τάξη της χώρας και η δικομματική κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Αυτά που λένε ότι η Ελλάδα δε θα εμπλακεί είναι ψέμα. Καμιά εμπιστοσύνη - κανένας εφησυχασμός. Στις προετοιμαζόμενες στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά της Συρίας υπάρχει καταμερισμός και διάταξη δυνάμεων. Η Ελλάδα παίζει ενεργητικό ρόλο για τη διεξαγωγή και την έκβαση των πολεμικών επιχειρήσεων, όπως έγινε με το Ιράκ και τη Γιουγκοσλαβία.
Η συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς οφείλεται στο γεγονός ότι η αστική τάξη της Ελλάδας συμμετέχει εθελούσια, συνειδητά, γιατί τυχοδιωκτικά και κερδοσκοπικά επιδιώκει να πάρει μέρος από το μοίρασμα της λείας στο πλευρό των ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Ισχυρά τμήματα της αστικής τάξης, πολιτικές δυνάμεις και δημοσιογραφικά συγκροτήματα πανηγυρίζουν και θεωρούν τον πόλεμο ευκαιρία. Λένε ξεδιάντροπα ότι η Ελλάδα χάρη στον πόλεμο μπαίνει ξανά στο γεωστρατηγικό παιχνίδι.
Τι επιδιώκει η αστική τάξη;
Η πραγματικότητα είναι ότι η αστική τάξη της Ελλάδας συμμετέχει στο ξαναμοίρασμα, στην αναδιάταξη των συμφερόντων και σε αυτό το σχεδιασμό της θέλει να εντάξει τον εργαζόμενο λαό, ως προϋπόθεση για την προώθησή του. Στην ουσία, βλέπουν το λαό ως αναλώσιμο είδος, ως πολεμικό υλικό για να προωθήσουν τα σχέδιά τους. Προειδοποιούμε ότι εάν η πολεμική αντιπαράθεση γενικευτεί στην περιοχή, τότε οι συνέπειες θα είναι βαριές για τον εργαζόμενο λαό. Κανένας να μην παρασυρθεί από τη μαύρη προπαγάνδα ότι οι εργαζόμενοι θα βγουν ωφελημένοι στον τουρισμό, επειδή οι τουρίστες λόγω του πολέμου δε θα πάνε φέτος και του χρόνου στη Μέση Ανατολή.
Η εργατική τάξη πάντα είχε ηθική και αλληλεγγύη. Δεν είναι δική της αντίληψη το «ο θάνατός σου η ζωή μου». Δεν περιμένει να βγει ωφελημένη από τη δυστυχία και τις τραγωδίες άλλων λαών. Αυτές οι κυνικές τοποθετήσεις χαρακτηρίζουν τους αστούς και τα φερέφωνά τους. Πρέπει να απορριφθούν, να καταδικαστούν, να μην επιτραπεί να δηλητηριάσουν την εργατική τάξη, τη νεολαία, τα λαϊκά στρώματα.
Πέρα από όλα τα άλλα, αποτελεί μεγάλη ανοησία να θεωρούν οι εργαζόμενοι ότι θα βγουν ωφελημένοι όταν το σπίτι του διπλανού τους καίγεται. Να μην ξεχνά κανένας ότι αργά ή γρήγορα θα έρθει η σειρά του, όσο δεν χτυπιούνται και δεν αντιμετωπίζονται οι αιτίες που γεννούν τον πόλεμο.
Οι θεωρίες και τα επιχειρήματα της αστικής τάξης ότι «πρέπει να συμμετέχουμε, η Ελλάδα πρέπει να τηρήσει τις συμβατικές υποχρεώσεις, γιατί χρειαζόμαστε συμμάχους, ότι συμμετέχοντας κερδίζουμε "πόντους" στα λεγόμενα εθνικά θέματα», αφορούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Δεν αφορούν τα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Ο λαός έχει συμφέρον από τη συμμαχία και τη συνεργασία με τους λαούς των άλλων χωρών ενάντια στην αστική τάξη της κάθε χώρας, ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.
Ας μην ξεχνάει κανείς από τους θιασώτες της αστικής τάξης τα διδάγματα της Ιστορίας. Από τη συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς πάντα κερδισμένος βγήκε ο ισχυρότερος, χαμένος ο πιο αδύνατος. Η τυχοδιωκτική πολιτική της αστικής τάξης διέψευσε τον αστικό μεγαλοϊδεατισμό, οδήγησε το λαό σε τραγωδίες, όπως έγινε στη Μικρασιατική Εκστρατεία.
Αποκαλύπτονται οι δυνάμεις της διαχείρισης
Σε αυτές τις συνθήκες, γίνεται πιο φανερός και αποκαλυπτικός ο ρόλος των πολιτικών δυνάμεων. Για άλλη μια φορά, βαδίζουν χέρι - χέρι οι παραδοσιακοί δεξιοί (ρεπουμπλικανοί - χριστιανοδημοκράτες) με τη σοσιαλδημοκρατία. Οταν παρακολουθεί κανείς αυτές τις μέρες τις δηλώσεις του Ομπάμα και του Ολάντ δεν ξεχωρίζουν από αυτές του Κάμερον, όταν ακούει τον Βενιζέλο δεν έχει διαφορά από τον Αβραμόπουλο. Οι μάσκες πέφτουν.
Για εμάς δεν είναι τίποτα το καινούριο. Αλλά αποτελεί κριτήριο για το λαό η στάση των κάθε λογής οπορτουνιστών σε γενικά «ανύποπτες στιγμές», πώς οι οπορτουνιστές παραπλανούν κι εξαπατούν. Καλούμε το λαό να θυμηθεί τι έλεγε ο Τσίπρας, όταν εκλέχτηκε ο Ολάντ στη Γαλλία. «Οτι τώρα πνέει νέος άνεμος». Πού πήγε λοιπόν ο νέος άνεμος; Εγινε άνεμος ιμπεριαλιστικού πολέμου. Ας θυμηθούμε τι έλεγαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για τον Ομπάμα, τον αποκαλούσαν περιστέρι της ειρήνης, ενώ ήξεραν ότι είναι ιμπεριαλιστικό γεράκι.
Ας θυμηθούμε τι έλεγε για την Αραβική Ανοιξη και την πλατεία Ταχρίρ. Χαιρέτιζαν την ενσωμάτωση των λαών στους ανταγωνισμούς και στα παιχνίδια των αστικών τάξεων, των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
Τώρα είναι ενάντια στον πόλεμο, αλλά η χτεσινή (σ.σ. προχτεσινή) «Αυγή», έχει ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για τη Συρία, όπου ζητάει πολιτική επίλυση της κρίσης με ειρηνικό τρόπο, με ουσιαστική παρέμβαση του ΟΗΕ στις εξελίξεις, με στόχο την άμεση κατάπαυση του πυρός και τη διενέργεια ελεύθερων εκλογών, τη διασφάλιση των θεμελιακών δικαιωμάτων του συριακού λαού, καθώς και τη δυνατότητά του να αποφασίσει ο ίδιος για το μέλλον του χωρίς ντόπιους και ξένους δυνάστες.
Ας θυμηθούμε λίγο τι έλεγαν κεντρικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πέρσι για άμεση επέμβαση της διεθνούς κοινότητας για να ανατραπεί το αιμοσταγές καθεστώς του Ασαντ. Τι σημαίνει δηλαδή αυτό; Ποια διεθνής κοινότητα; Το διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα; Οι φονιάδες των λαών; Δεν είναι κάλεσμα για ιμπεριαλιστική επέμβαση; Ακόμα και στο κρίσιμο ζήτημα του πολέμου αποδεικνύονται, για άλλη μια φορά, αφερέγγυοι - αναξιόπιστοι.
Κάνουνε ότι δεν έχουν καταλάβει ότι είναι σε εξέλιξη η επέμβαση στα εσωτερικά αυτής της χώρας, χρόνια τώρα, με τη συμμετοχή μισθοφόρων από άλλες χώρες, με τη στήριξη των ΗΠΑ και χωρών της ΕΕ. Ετσι βγάζουν αθώες τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Για άλλη μια φορά, ρίχνουν στάχτη στα μάτια του λαού, με το «και στο ληστή ψωμί και στο χωροφύλακα χαμπέρι», αφού ο σημερινός ΟΗΕ τη μόνη εγγύηση που μπορεί να δώσει είναι αυτή της τήρησης των ιμπεριαλιστικών ισορροπιών!
Κριτήριο δεν είναι τα δάκρυα για τον πόλεμο. Κριτήριο είναι η στάση απέναντι στους ιμπεριαλιστές. Οταν τέτοια στάση κρατάνε τώρα που είναι στην αντιπολίτευση, φαντασθείτε τι θα κάνουν αν βρεθούν στην κυβέρνηση. Είναι σίγουρο ότι θα κάνουν τα ίδια με αυτά με αυτά που έκανε ο Ντ' Αλέμα στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας.
Δεν είναι παντοδύναμοι οι ιμπεριαλιστές
Το ΚΚΕ καλεί το λαό σε αφύπνιση και σε συναγερμό. Να μη φοβηθεί, να μην υποχωρήσει μπροστά σε όσα συμβαίνουν. Τώρα, χωρίς καθυστέρηση να υπάρξει γενικός ξεσηκωμός. Ο πόλεμος θα αξιοποιηθεί από την κυβέρνηση για ένταση της επιθετικότητας στο σύνολο των δικαιωμάτων, για ένταση του αυταρχισμού και της καταστολής ενάντια στο λαϊκό κίνημα. Δεν είναι παντοδύναμοι οι ιμπεριαλιστές. Δεν είναι παντοδύναμη η αστική τάξη. Η επιθετικότητά τους δείχνει τις αδυναμίες και τα όρια του συστήματός τους. Παντοδύναμοι είναι οι λαοί αρκεί να αποφασίσουν να αντιπαρατεθούν με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.
Το ΚΚΕ καλεί τον ελληνικό λαό να αντιδράσει αποφασιστικά, να καταδικάσει κάθε συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης στην προώθηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων. Τώρα, είναι η ώρα να γίνουν βήματα για την ανασύνταξη του κινήματος. Σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σχολείο, πανεπιστήμιο, κάθε λαϊκή γειτονιά να γίνουν βήματα οργάνωσης της πάλης, προώθησης της λαϊκής συμμαχίας. Πρωτοστατούμε στην οργάνωση της πάλης ταυτόχρονα ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στην επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα.
Οργανώνουμε και προωθούμε τον αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, που είναι υπεύθυνη για το σφαγιασμό των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, για την ανεργία, για την ένταση της εκμετάλλευσης, που φέρνει τους πολέμους. Τώρα, χωρίς καθυστέρηση, παλεύουμε για ισχυρό ΚΚΕ, τη μόνη δύναμη που μπορεί να παίξει αποφασιστικό ρόλο, να δώσει δύναμη και ώθηση στη λαϊκή πάλη. Να αναπτυχθεί ένα πανίσχυρο κίνημα που δε θα παγιδεύεται σε αυταπάτες άλλης διαχείρισης του συστήματος. Που θα ανοίγει δρόμο για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας.
Αγώνας τώρα για να μπει φραγμός στα σχέδια του κεφαλαίου στον πόλεμο. Αγώνας για ανατροπή για την εργατική - λαϊκή εξουσία, το σοσιαλισμό. Κανένας φόβος καμιά υποταγή, αγώνας τώρα για την ανατροπή.
