Για ...«μαξιλάρια» προστασίας των τραπεζών από τα «κόκκινα» δάνεια ψάχνει ο διοικητής της Τράπεζας Ελλάδας, ο οποίος παίρνοντας μέρος στο παιχνίδι της προετοιμασίας των εργαζομένων για τα όλο και χειρότερα, έλεγε προχτές ότι αν οι τράπεζες εξασφαλίσουν ένα πρόσθετο κονδύλι στήριξης της τάξης των 13 δισ. ευρώ, τότε απομακρύνεται ο κίνδυνος «κουρέματος» των καταθέσεων που υπάρχουν στις τράπεζες που λειτουργούν στην Ελλάδα.
Καταλάβατε τι λέει ο άνθρωπος; Λέει ότι αν οι τράπεζες δεν καταφέρουν να εισπράξουν τις δόσεις που αναλογούν στα δάνεια που έχουν χορηγήσει, θα φάνε τις καταθέσεις εκείνων που τους εμπιστεύτηκαν τις αποταμιεύσεις τους. Ακούγεται χοντρό και τραβηγμένο. Και δεν ακούγεται μόνο, αλλά πράγματι, εδώ υπάρχει η πρόκληση σε όλο της το μεγαλείο. Τέτοιες δηλώσεις όμως είναι μια καλή αφορμή για να συνειδητοποιούμε καλύτερα ότι, όσο δεν αλλάζουν τα δεδομένα, οι ακρότητες θα συνεχιστούν και θα κλιμακώνονται ακόμα περισσότερο.
Δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Γιατί μην ξεχνάμε, όταν λέμε ότι η επιθετικότητα του κεφαλαίου εντείνεται όσο βαθαίνει η κρίση, δεν το λέμε για να βρισκόμαστε στα λόγια. Ούτε όταν εκτιμούμε ότι είναι ακόμα μακρύς ο κατάλογος των αντιλαϊκών μέτρων που θα παρθούν στο πλαίσιο της φιλομονοπωλιακής πολιτικής, το λέμε γενικά και αφηρημένα.
Είναι αλήθεια ότι οι αντίπαλοι του λαού, η άρχουσα τάξη, η ΕΕ, οι κυβερνήσεις της, η τρόικα δείχνουν τόσο ζήλο στο τσάκισμα των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, που αν δεν τους βάλει κάποιος φρένο είναι ικανοί να κάνουν τα πάντα. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο χρειάζεται να τους σταματήσουμε. Να τους αναγκάσουμε να σταματήσουν. Κι αυτό δε γίνεται με τα λόγια και τις φωνές. Χρειάζεται οργάνωση και αγώνας. Χρειάζεται αντίσταση και Λαϊκή Συμμαχία.
