Πώς θα καταφέρει η κυβέρνηση να κάνει «εξοικονόμηση» από τον τομέα της Υγείας και ταυτόχρονα «ο ελληνικός λαός να απολαμβάνει καλύτερες υπηρεσίες Υγείας», όπως ισχυρίζεται το υπουργείο Υγείας; Πρόκειται για ένα τεράστιο ψέμα πως η κατάργηση 8 νοσοκομείων και του ινστιτούτου έρευνας θώρακος είναι προς όφελος ασθενών κι ασφαλισμένων, αφού από αυτή θα προκύψει νέα μείωση εκατοντάδων νοσοκομειακών κρεβατιών, τα οποία δε θα μεταφερθούν σε άλλα νοσοκομεία, αφού δεν υπάρχουν οι αντίστοιχες υποδομές. Ταυτόχρονα, διακηρυγμένος στόχος της κυβέρνησης είναι η κατάργηση 774 κλινικών και τμημάτων των δημόσιων νοσοκομείων. Η υλοποίηση του στόχου βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη με τους νέους Οργανισμούς των νοσοκομείων να έχουν καταργήσει ήδη εκατοντάδες τμήματα και κλινικές. Επιπλέον, οι νέοι Οργανισμοί έχουν καταργήσει και κενές οργανικές θέσεις, επομένως οι εργαζόμενοι που εντάσσονται στη διαθεσιμότητα - «κινητικότητα» βρίσκονται στον «αέρα».
Η μείωση του «κόστους» για την Υγεία που επικαλείται κάθε υπουργός, κάθε κυβέρνηση, όπως και σήμερα, δε σημαίνει τίποτε άλλο παρά το κράτος να δίνει όλο και λιγότερα και οι ασφαλισμένοι, οι ασθενείς, οι οικογένειες όλο και περισσότερα. Επομένως, δεν πρόκειται για θετική εξέλιξη για την πλειοψηφία του λαού. Τι κέρδισαν, για παράδειγμα, οι ασθενείς και οι ασφαλισμένοι από την κατάργηση των πρώην νοσοκομείων του ΙΚΑ; Πώς «επιτεύχθηκε» αυτό που είπε προχτές ο υπουργός Υγείας «καλύτερες υπηρεσίες με χαμηλότερο κόστος»; Μήπως καταργήθηκε το 5ευρω χαράτσι, οι πληρωμές για εξετάσεις, θεραπείες κ.λπ. στα δημόσια νοσοκομεία; Πώς πετυχαίνεται η αναβάθμιση των υπηρεσιών, όταν δε γίνονται προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, παρά μετακινούνται εργαζόμενοι και δημιουργείται αλλού κάποιο κενό; Οταν βγαίνουν εκτός εφημερίας νοσοκομεία και οι ασθενείς σπρώχνονται σε άλλα πιο μακριά από τον τόπο κατοικίας τους και με τεράστια αναμονή (π.χ. στο «Αττικόν» ως και 9 ώρες αναμονή στην εφημερία);
Κάποιοι πρέπει να κερδίζουν από αυτές τις «μεταρρυθμίσεις». Είναι οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και το κράτος τους. Ας μην ξεχνάμε πως ένα από τα σημαντικότερα κίνητρα, για να γίνουν επενδύσεις, είναι η μείωση του μη μισθολογικού κόστους, δηλαδή των κρατικών δαπανών για Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, Κοινωνικές Παροχές κ.λπ., ώστε το κράτος να εξοικονομεί περισσότερα από τον προϋπολογισμό για να στηρίζει τις επιχειρηματικές επενδύσεις. Επίσης, η συρρίκνωση των δημόσιων δομών αφήνει χώρο στους επιχειρηματίες της Υγείας και αυτό θεωρείται «φως στο τούνελ της ύφεσης». Στο πλαίσιο αυτό των διαρκών περικοπών ούτε η δουλειά των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία είναι εξασφαλισμένη - μπορεί να θεωρηθούν υπεράριθμοι σε δεύτερη φάση - ούτε οι ασθενείς. Γι' αυτό πρέπει να επιστραφούν οι απειλές του υπουργείου Υγείας για πειθαρχική διαδικασία και έξοδο από το ΕΣΥ όσων αγωνίζονται «παρανόμως», δηλαδή όσων δέχονται ασθενείς στα νοσοκομεία χωρίς να πληρώνουν! Είναι αποκαλυπτικό του τι θεωρεί η κυβέρνηση ως «καλούς και τίμιους» εργαζόμενους και με τι κριτήρια θα αξιολογηθούν... Αυτή η πρόκληση πρέπει να απαντηθεί με κοινούς αγώνες, ώστε να μη χαθεί καμιά θέση εργασίας, να μην περάσει η νέα υποβάθμιση, να καταργηθούν οι πληρωμές κ.ά.
Ελένη ΜΑΪΛΗ
