του Μιχάλη Χάρου, δημοσιογράφου του «902»
Η πρόσφατη ανακοίνωση της πώλησης του «902», έδωσε την αφορμή σε διάφορους πολιτικούς και οικονομικούς κύκλους να εξαπολύσουν μία ακόμη βρώμικη και ανήθικη επίθεση στο ΚΚΕ.
Πρωτεργάτης της επίθεσης ο ΣΥΡΙΖΑ, που προφανώς θεώρησε πως βρήκε μία καλή ευκαιρία να πετύχει με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια: Αφ’ ενός να χτυπήσει το ΚΚΕ, που επιμένει να κρατά ψηλά (και να μη σβήνει με photoshop!) τη σημαία με το σφυροδρέπανο και αφ’ ετέρου να δώσει διαπιστευτήρια αντικομμουνισμού στο μεγάλο κεφάλαιο, κάτι που είναι απαραίτητο για κάθε πολιτική δύναμη που επιδιώκει να πάρει το χρίσμα του ικανότερου διαχειριστή του συστήματος.
Από κοντά οι φασίστες, είτε κεκαρμένοι, όπως της Χρυσής Αυγής, είτε γραβατωμένοι, όπως ο Τζήμερος. Οι μπράβοι του συστήματος, τα τσιράκια των καπιταλιστών, νομίζουν πως μπορούν να σπιλώσουν το ηθικό κύρος των κομμουνιστών. Αυτοί που χτυπούν κάθε εργατικό αγώνα, αυτοί που έφτιαξαν δουλεμπορικά γραφεία για να πασάρουν στους κεφαλαιοκράτες, Έλληνες εργαζόμενους με μισθούς Ασίας, τώρα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το «καπιταλιστικό ΚΚΕ που κάνει απολύσεις».
Από την επίθεση δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές παρατάξεις της ΕΣΗΕΑ, που έχουν κλείσει τα μάτια και στο στόμα στη αντεργατική λαίλαπα που έχει εξαπολύσει το μεγάλο κεφάλαιο στο χώρο των ΜΜΕ, αλλά την ίδια στιγμή εγκαλούν το ΚΚΕ που προσπαθεί να αποπληρώσει τα χρέη του προς τους εργαζόμενους και τα ταμεία.
Τέλος, στην ενορχηστρωμένη αντι-ΚΚΕ επίθεση συμμετέχουν και τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα.
Η επίθεση που κάνουν όλοι αυτοί είναι βουτηγμένη στην υποκρισία. Οι ίδιοι που τόσο καιρό επιτίθονταν στο ΚΚΕ για τους απλήρωτους εργαζόμενους, βγήκαν στα κεραμίδια, επιδιώκοντας να σταματήσουν μία συμφωνία που εξασφαλίζει τα οφειλόμενα προς τους εργαζόμενους και τα ασφαλιστικά ταμεία. Κι αυτή τους η στάση αποδεικνύει ότι σε καμία περίπτωση δεν λυπούνται για τους εργαζόμενους του «902». Όπως δεν λυπούνται και για τα εκατομμύρια των ανέργων κακοπληρωμένων και απλήρωτων εργαζομένων που παράγει το σύστημα που υπηρετούν.
Κρύβουν το γεγονός ότι η κίνηση αυτή είναι αναγκαία για το Κόμμα. Αναγκαία, γιατί το ΚΚΕ δεν μπορούσε να συνεχίσει να συντηρεί οικονομικά τον «902». Σωστά προχώρησε σ’ αυτή την απόφαση παρά το γεγονός ότι το Κόμμα χάνει δύο σημαντικούς διαύλους στην επικοινωνία του με τις πλατιές λαϊκές μάζες, δύο σημαντικά όπλα στη μάχη για τη διαφώτιση του λαού. Αντίστοιχα ο λαός, οι εργαζόμενοι χάνουν τη μοναδική φωνή που έλεγε την αλήθεια μέσα από τα ερτζιανά ή μέσα από τους τηλεοπτικούς τους δέκτες. Το μοναδικό σταθμό που πρόβαλλε τους αγώνες της εργατιάς, των αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, της νεολαίας, των γυναικών. Το σταθμό που έδινε βήμα στον πολιτισμό και όχι στην υποκουλτούρα, που αναδείκνυε το πλούτο της δημοτικής και λαϊκής παράδοσης αυτού του τόπου, που πρόβαλλε την ερασιτεχνική καλλιτεχνική δημιουργία, τον ερασιτεχνικό αθλητισμό.
Δεν θα επιτρέψουμε ούτε για ένα λεπτό να σιγήσει η φωνή του Κόμματος. Αντίθετα, η φωνή του δίκιου και της αλήθειας πρέπει να δυναμώσει! Ο «Ριζοσπάστης» να γίνει ο καθημερινός μας καθοδηγητής, η ΚΟΜΕΠ ο συλλογικός μας διαφωτιστής. Το πόρταλ «902.gr» να γίνει η καθημερινή μας συνήθεια στην ψηφιακή ενημέρωση και οι εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής» να είναι ο δάσκαλος και ο ψυχαγωγός μας
Μα πάνω απ’ όλα πρέπει, κάθε μέλος και φίλος του ΚΚΕ και της ΚΝΕ να είναι το μάτι, το αυτί και το στόμα του Κόμματος, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε μαγαζί, χωράφι, σχολείο ή πανεπιστήμιο. Να βάλουμε στοίχημα ώστε η φωνή του ΚΚΕ να φτάνει σε περισσότερους, ακόμη και τώρα που έχουμε λιγότερα μέσα στη διάθεσή μας. Για να το πετύχουμε χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια, αποφασιστικότητα και αυτοθυσία. Από αυτά τα υλικά όμως είναι φτιαγμένοι οι κομμουνιστές γι’ αυτό και αντέχουν στα δύσκολα. Κι όπως το ατσάλι «δένει» με κάθε χτύπημα του σιδερά, έτσι και τα χτυπήματα και οι δυσκολίες ατσαλώνουν το Κόμμα μας. Ο σχεδόν ένας αιώνας ζωής και δράσης του ΚΚΕ, το έχει αποδείξει. Όσο για τους εμπνευστές και τους διεκπεραιωτές της ανήθικης αυτής επίθεσης σε βάρος του ΚΚΕ, τους αφιερώνουμε τα λόγια του Φώτη Αγγουλέ που φωτίζουν και το δικό μας δρόμο Μην καρτεράτε να λυγίσουμε ούτε για μια στιγμή...
