Συνήθως οι ηλεκτρονικές συσκευές που προορίζονται για υγρά περιβάλλοντα κατασκευάζονται ώστε να αντέχουν την υγρασία. Κάποιοι ερευνητές επέλεξαν να φτιάξουν κυκλώματα που κάνουν το ακριβώς αντίθετο: μετά από μερικά λεπτά, ώρες, ημέρες ή βδομάδες, διαλύονται εντελώς χωρίς να αφήσουν ίχνος. Τέτοια «μεταβατικά» ηλεκτρονικά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τον έλεγχο και την αποτροπή μετεγχειρητικών μολύνσεων, αλλά και εκτός ιατρικής για τον έλεγχο της ρύπανσης από πετρέλαιο ή χημικές ουσίες, χωρίς τα ίδια να αποτελούν περιβαλλοντικούς ρύπους. Είναι μάλλον βέβαιο ότι πριν βρουν τέτοιες χρήσεις θα χρησιμοποιηθούν από το στρατό και τις μυστικές υπηρεσίες για τη συλλογή πληροφοριών χωρίς να απομένουν αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με την παρακολούθηση.
Τα κυκλώματα αυτά κατασκευάζονται πάνω σε φιλμ φτιαγμένο από μετάξι, που είναι εύκαμπτο, αλλά και υδατοδιαλυτό. Αντί για χαλκό ή αλουμίνιο για την κατασκευή των ηλεκτρικών αγωγών χρησιμοποιούν μαγνήσιο, ένα πολύ αγώγιμο υλικό, διαλυτό στο νερό και μη τοξικό για τον ανθρώπινο οργανισμό σε μικρές ποσότητες. Τα τρανζίστορ φτιάχνονται πάνω σε πολύ λεπτά φύλλα πυριτίου, πάχους μόλις 50 νανόμετρων (δισεκατομμυριοστών) του μέτρου, έτσι που κι αυτά να διαλύονται σε μια ή δυο βδομάδες. Η συσκευή προστατεύεται μέσα σε ένα λεπτό μονωτικό κέλυφος οξειδίου του μαγνησίου (χρησιμοποιείται και σε φάρμακα για τις καούρες), με αποτέλεσμα το ηλεκτρονικό κύκλωμα να μπορεί κανείς να το καταπιεί χωρίς κίνδυνο για την υγεία του. Το πάχος του κελύφους από οξείδιο του μαγνησίου είναι εκείνο που προσδιορίζει το χρόνο ζωής της συσκευής μέσα στο σώμα. Σε μια δοκιμή ένα τέτοιο κύκλωμα χρησιμοποιήθηκε για την παραγωγή θερμότητας μέσα στο τραύμα, ώστε να σκοτωθούν τα παθογόνα βακτήρια χωρίς να χρησιμοποιηθούν αντιβιοτικά.
