«Το μέγεθος της επιδείνωσης των δημόσιων οικονομικών εξαιτίας της κρίσης ισοδυναμεί με την εξουδετέρωση 20 ετών δημοσιονομικής εξυγίανσης, πράγμα που σημαίνει ότι οι δημοσιονομικοί περιορισμοί θα είναι πολύ ισχυροί την επόμενη δεκαετία. Οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι η κρίση θα ασκήσει περαιτέρω πίεση στη δημόσια συνταξιοδοτική δαπάνη και σε μακροπρόθεσμο επίπεδο, διότι η οικονομική ανάπτυξη αναμένεται σημαντικά χαμηλότερη, ενώ συγχρόνως υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα ως προς το πότε θα υπάρξει πλήρης ανάκαμψη».
Η επισήμανση αυτή, που έκαναν τα όργανα της ΕΕ με την «Πράσινη Βίβλο για τις συντάξεις», ήδη από το 2010, πριν δηλαδή κορυφωθεί η κρίση, έδινε την κατεύθυνση για τις νέες ανατροπές στη δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση σε ολόκληρη την ΕΕ, τη δεκαετία που διανύουμε. Το δεύτερο που έκανε η «Πράσινη Βίβλος» ήταν η σύνδεση της Κοινωνικής Ασφάλισης με τα δημοσιονομικά και τους ρυθμούς ανάπτυξης, συστήνοντας τη «συγκράτηση» της συνταξιοδοτικής δαπάνης σε όλες τις χώρες.
Ως εκ τούτου ξεκαθάριζε ότι δεν έφταναν οι μέχρι τότε ανατροπές στα συνταξιοδοτικά συστήματα των χωρών της ΕΕ αλλά: «Επειτα από μια δεκαετία μεταρρυθμίσεων που άλλαξαν τα συνταξιοδοτικά συστήματα των περισσότερων κρατών - μελών, υπάρχει τώρα η ανάγκη να αναθεωρηθεί ριζικά το πλαίσιο της ΕΕ». Κατά συνέπεια, τα νέα μέτρα που σχεδιάζονται στη χώρα μας έχουν ήδη προδιαγραφεί από την ΕΕ. Φέρουν τη δική της σφραγίδα και αφορούν όλες τις χώρες, στις οποίες αν και εκτός μνημονίων, λαμβάνουν ανάλογα μέτρα, όπως πρόσφατα η Γαλλία.
Πολλές φορές, κυβερνητικά στελέχη επικαλούνται τα ελλείμματα των Ταμείων ή τη βιωσιμότητα του συστήματος για να δικαιολογήσουν σκληρές περικοπές ή αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Στα κείμενα όμως της ΕΕ οι τεχνοκράτες της, απαλλαγμένοι από την τρέχουσα πολιτική σκοπιμότητα, δεν κρύβουν λόγια και δίνουν την πραγματική σκοπιμότητα και διάσταση των ανατροπών. Ετσι, στην «Πράσινη Βίβλο» τονιζόταν: «Τα συνταξιοδοτικά συστήματα αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα των χρηματοοικονομικών αγορών, και ο σχεδιασμός τους μπορεί να προωθήσει ή να παρακωλύσει την ελεύθερη κυκλοφορία του εργατικού δυναμικού ή του κεφαλαίου».
Τι σημαίνει αυτό; Πρώτον, ότι τα αποθεματικά των Ταμείων και οι εισφορές στα επαγγελματικά ταμεία είναι ένα πρώτης τάξης «κομπόδεμα» που το κεφάλαιο μπορεί να αξιοποιήσει/επενδύσει για να αποκομίσει κέρδος. Και, δεύτερον, ότι στα εθνικά συστήματα Ασφάλισης θα πρέπει να κυριαρχήσει ολοκληρωτικά η ανταποδοτικότητα, προκειμένου ο εργαζόμενος να κουβαλάει τον ατομικό του λογαριασμό, όταν μετακινείται από χώρα σε χώρα, ή από κλάδο σε κλάδο, για να εξασφαλίσει το μεροκάματο.
Στο πλαίσιο αυτό οι νέες «συνταξιοδοτικές μεταρρυθμίσεις» θα πρέπει να «συμμορφωθούν» και με τη «στρατηγική "Ευρώπη 2020"». Ολα τούτα αποκαλύπτουν την πραγματική αποστολή τόσο των μέχρι τώρα αντιασφαλιστικών μέτρων, όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και στο σύνολο της ΕΕ, όσο και αυτών που σχεδιάζονται. Καταρρίπτουν ταυτόχρονα μια σειρά από μύθους, για τη δήθεν «ιδιαιτερότητα» του ελληνικού ασφαλιστικού συστήματος, την «αναποτελεσματικότητά του» κ.λπ.
Συγκεκριμένα, η κοινή «ευρωπαϊκή συνταγή» που έδινε η «Πράσινη Βίβλος» για τη δεκαετία 2010 - 2020 ήταν:
- Ενθάρρυνση περισσότερων ανθρώπων να εργάζονται περισσότερο και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, προκειμένου να αποκτήσουν τα ίδια δικαιώματα που είχαν πριν: Αύξηση των ορίων ηλικίας για τη συνταξιοδότηση.
- «Ανταμοιβή» όσων συνταξιοδοτούνται αργότερα και «τιμωρία» όσων συνταξιοδοτούνται νωρίτερα από το κανονικό όριο ηλικίας.
- Υπολογισμός των συνταξιοδοτικών παροχών με βάση το μέσο όρο των αποδοχών ολόκληρου του εργασιακού βίου και όχι με βάση τις αποδοχές των καλύτερων ετών.
- Κατάργηση ή περιορισμός των δυνατοτήτων πρόωρης συνταξιοδότησης. Λήψη μέτρων στην αγορά εργασίας για να ενθαρρύνονται - και να έχουν τη δυνατότητα - οι εργαζόμενοι μεγαλύτερης ηλικίας να παραμένουν στην αγορά εργασίας.
- Μείωση του μεριδίου των δημόσιων διανεμητικών συντάξεων στη συνολική συνταξιοδοτική δαπάνη δίνοντας ενισχυμένο ρόλο σε συμπληρωματικά προχρηματοδοτούμενα ιδιωτικά συστήματα.
Ειδικά για το τελευταίο και την ενίσχυση της ιδιωτικής ασφάλισης, ήδη από τον περασμένο Μάη η Τράπεζα της Ελλάδας σε έκθεσή της θεωρεί τουλάχιστον απαραίτητα τα ιδιωτικά ασφαλιστικά συστήματα προεξοφλώντας τη μείωση των συντάξεων σε τέτοιο βαθμό (έως και 50%) που θα είναι αδύνατη η επιβίωση των συνταξιούχων!
