Σύμφωνα με ανακοίνωση της Κομισιόν, εκπρόσωποι των ΗΠΑ και της ΕΕ θα συναντηθούν 11 - 15 Νοέμβρη στις Βρυξέλλες για διαπραγματεύσεις με στόχο να προχωρήσουν στη μεγαλύτερη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου στον κόσμο στα πλαίσια της Διατλαντικής Συνεργασίας Εμπορίου και Επενδύσεων (TTIP). Εκτιμούν δε ότι μια τέτοια συμφωνία θα ενισχύσει την οικονομική ανάπτυξη σε ΗΠΑ και Ευρώπη κατά 100 δισ. δολάρια ή 74,2 δισ. ευρώ από τη μείωση των δασμών. Πάνω από το 98% των δασμών που επιβάλλονται από την ΕΕ θα καταργηθούν με αυτή τη συμφωνία, την οποία ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, χαρακτήρισε «οικονομικό ΝΑΤΟ». Στόχος της κυβέρνησης των ΗΠΑ είναι να υπογραφεί η συμφωνία μέχρι τα τέλη του 2013. Οταν αυτή υπογραφεί εκτιμούν ότι θα φέρει συναλλαγές που θα καλύπτουν το 50% της παγκόσμιας ανάπτυξης, το 30% του όγκου στο παγκόσμιο εμπόριο και το 20% των άμεσων ξένων επενδύσεων. Υπολογίζεται επίσης ότι αυτή η συμφωνία θα ενισχύσει αρκετά το ΑΕΠ της ΕΕ, το οποίο υπολογίζεται στα 17 τρισ. δολάρια σήμερα.
Είναι γεγονός ότι η διατλαντική συνεργασία περνά από συμφωνίες και ανταγωνισμούς και αυτό είναι φυσιολογικό. Οι καπιταλιστές κάνουν μεταξύ τους συμφωνίες, συνεργασίες, συμμαχίες αλλά μέσα τους υπάρχει και η επιδίωξη του μέγιστου δυνατού οφέλους καθενός ξεχωριστά. Σ' αυτό ανταγωνίζονται. Να θυμίσουμε μόνο το λεγόμενο πόλεμο της μπανάνας και του βοδινού κρέατος που ξέσπασε ανάμεσα σε ΗΠΑ και ΕΕ στα μέσα της δεκαετίας του '90 όταν η ΕΕ αποφάσισε να εισάγει μπανάνες από τις πρώην αποικίες των κρατών της, μειώνοντας δραστικά τις εισαγωγές από τις ΗΠΑ, ενώ έκοψε τις εισαγωγές βοδινού κρέατος από τις ΗΠΑ με τη δικαιολογία ότι είχε ορμόνες. Να θυμίσουμε επίσης ότι το εμπορικό ισοζύγιο ΗΠΑ - ΕΕ είναι αρνητικό για τις ΗΠΑ, δηλαδή εισάγουν περισσότερα εμπορεύματα απ' ό,τι εξάγουν.
Βεβαίως, οι ΗΠΑ, από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Ευρώπη, οι ΗΠΑ έκαναν και κάνουν εξαγωγές κεφαλαίων και εμπορευμάτων στην Ευρώπη, κάνουν παρεμβάσεις όπως τώρα με την καπιταλιστική οικονομική κρίση στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη, σε αντιπαράθεση με τη Γερμανία, με επίκεντρο το μείγμα αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής, αξιοποιώντας και τους ενδοευρωενωσιακούς ανταγωνισμούς. Πάντα βεβαίως προστατεύοντας τα συμφέροντα των δικών τους μονοπωλίων, έναντι των ανταγωνιστών τους. Πάντα δημιουργούσαν και δικές τους ιδιαίτερες συνεργασίες με κράτη της ΕΕ, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Αγγλία, αλλά και άλλες.
Οι ΗΠΑ φαίνεται ότι ενδιαφέρονται και για τις συμφωνίες τόσο της ΕΕ και της Ευρωζώνης, όσο και των ξεχωριστών κρατών - μελών της, με άλλα, ιδιαίτερα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, ενδιαφέρονται για τη διείσδυσή τους στην αγορά της Ευρώπης, τέτοια προσπάθεια κάνουν, π.χ., η Ρωσία, η Κίνα. Στην προκειμένη περίπτωση το πιο ισχυρό κράτος της Ευρωζώνης, η Γερμανία, κάνει τέτοιες συνεργασίες και συμφωνίες, ιδιαίτερα στον ενεργειακό τομέα, η ρωσική ΓΚΑΖΠΡΟΜ είναι ο μεγαλύτερος προμηθευτής φυσικού αερίου στη Γερμανία.
Εκδηλώνονται ισχυρές παρεμβάσεις των ΗΠΑ, που στόχο έχουν την προστασία των συμφερόντων των μονοπωλίων τους στην Ευρώπη, κόντρα στους ανταγωνιστές τους, όπως είναι η Ρωσία και η Κίνα. Ας θυμηθούμε μόνο την παρέμβαση στην ελληνική κυβέρνηση να μην πουλήσει τη ΔΕΠΑ και τον ΔΕΣΦΑ στα ρωσικά μονοπώλια, όπως και έγινε.
Βεβαίως, ούτε η γερμανική αστική τάξη έχει ενιαία στάση σε μια σειρά ζητήματα που αφορούν στο μέλλον της Ευρωζώνης και τη σχέση συνεργασίας - ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ. Στο εσωτερικό της Γερμανίας υπάρχουν αντιθέσεις ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου. Στις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο υπάρχει η εξής εκτίμηση: «Η κυρίαρχη τάση της γερμανικής αστικής τάξης θέτει ως προτεραιότητα τη θωράκιση του ευρώ, τη νομισματική σταθερότητα και αμφισβητεί τη σκοπιμότητα και τη δυνατότητα να επωμιστεί η Γερμανία μεγάλο βάρος υποτίμησης κεφαλαίου στις υπερχρεωμένες χώρες. Μια δεύτερη τάση, η οποία ενισχύεται, υπερτονίζει τον κίνδυνο για την ισχύ του ευρώ και τη σταθερότητα των ευρωατλαντικών σχέσεων αν αποβληθούν ορισμένοι αδύναμοι κρίκοι, εξέλιξη που θα οδηγήσει σε συρρίκνωση της ενιαίας εσωτερικής αγοράς της ΕΕ. Μια τρίτη τάση αμφισβητεί συνολικά τη σημερινή μορφή της Ευρωζώνης και δίνει προβάδισμα στην προσέγγιση με τον άξονα Κίνας - Ρωσίας».
Συνεργασίες και ανταγωνισμοί
Ολα τα παραπάνω φανερώνουν τους λόγους που οι ΗΠΑ αντιπαρατίθενται με ένταση στη Γερμανία, για την επιμονή της στην εφαρμογή αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής στην Ευρωζώνη. Το περιεχόμενο των συζητήσεων για τη Διατλαντική Συνεργασία, σύμφωνα με την ανακοίνωση της Κομισιόν, είναι αρκετά φιλόδοξο.
Από την ανακοίνωση της Κομισιόν για τις συζητήσεις στη Διατλαντική Συνεργασία έχει ενδιαφέρον η απαίτηση των ΗΠΑ για την κατάργηση των πολλών δασμών της ΕΕ. Αυτό θα διευκολύνει τις εξαγωγές των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Αλλά το κυριότερο είναι ο χαρακτηρισμός της συμφωνίας που θέλουν να υπογράψουν ως «οικονομικού ΝΑΤΟ». Ξέροντας ότι το ΝΑΤΟ είναι ο ευρωατλαντικός στρατιωτικοπολιτικός πολεμικός συνασπισμός για επεμβάσεις σε όλο τον κόσμο, μ' αυτή τη συμφωνία, οι ΗΠΑ επιδιώκουν να ενισχύσουν τη δράση των μονοπωλίων τους στην παγκόσμια αγορά και θεωρούν ότι από κοινού με τα ευρωενωσιακά μονοπώλια θα αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τα μονοπώλια ανταγωνιστών τους, όπως Κίνας, Ρωσίας, Ινδίας, Βραζιλίας, ως ξεχωριστά ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, ή ως συμμαχία των BRICS. Φαίνεται ότι σ' αυτή τη ρότα θέλουν να τραβήξουν την ΕΕ.
Θα καταφέρουν να προχωρήσουν και μέχρι πού και πώς; Θα το δούμε. Οι λαοί όμως δεν έχουν και δεν πρόκειται να έχουν κανένα όφελος απ' αυτά τα σχέδια, είτε ευοδωθούν, είτε όχι. Αλλωστε και στις ΗΠΑ και στην ΕΕ οι λαοί ωθούνται στην ανεργία, στη φτώχεια, στη σχετική και απόλυτη εξαθλίωση. Μονόδρομος για την εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα είναι η αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική πάλη, μέχρι την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου στις χώρες τους.
