Της Κάλι Καρά
Περισσότεροι από 1.100 νεκροί και 2.000 ήταν οι τραυματίες από την κατάρρευση του εννιαόροφου κτιρίου του συγκροτήματος Rana Plaza στο Μπανγκλαντές τον περασμένο Απρίλη.
Η τραγωδία αυτή ίσως να είχε αποφευχθεί, αν ο Σοχέλ Ράνα, ο ιδιοκτήτης του Rana Plaza, με εξουσία απεριόριστη, που φέρεται να είναι αναμεμειγμένος σε εμπόριο όπλων και ναρκωτικών, είχε ακούσει το μηχανικό που τον επισκέφθηκε την προηγούμενη ημέρα για να ζητήσει την εκκένωση του κτιρίου, λόγω των ρωγμών που είχαν δημιουργηθεί.
Το Μπανγκλαντές θεωρείται «παράδεισος» της δυτικής βιομηχανίας μόδας, όπως η PRIMARK, Benetton, Le Bon Marche, Mango κ.ά.
Η συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων σε αυτές είναι γυναίκες νεότερες από 30 ετών που εργάζονται με βάρδιες 12-18 ώρες και αμείβονται συνήθως με ένα βασικό μισθό 28 ευρώ το μήνα, ράβοντας ρούχα των οποίων ο τζίρος φτάνει τα 5 δισ. δολάρια το χρόνο.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, αποκαλύφθηκε ότι το 68% των γυναικών του Μπανγκλαντές πάσχουν από χρόνια κόπωση και αδυναμία, γαστρικά έλκη λόγω υποσιτισμού, πόνοι στο στήθος, στην πλάτη, στις αρθρώσεις λόγω συνθηκών εργασίας, από ουρολοιμώξεις, καθώς δεν τους επιτρέπεται να αφήσουν τη ραπτομηχανή για να πάνε στην τουαλέτα. Όλα αυτά μαζί με τη σεξουαλική παρενόχληση από επιστάτες και φύλακες.
Σύμφωνα με έρευνα της Action Aid, το 94% των θυμάτων, γυναίκες που επέζησαν αλλά και οι συγγενείς των αδικοχαμένων εργατριών αυτής της τραγωδίας, ακόμη περιμένουν κάποια αποζημίωση, σύμφωνα με την περίφημη εταιρική κοινωνική ευθύνη η οποία κατά τα λεγόμενα της ΕΕ έχει πολύ στενή σχέση με την ηθική των επιχειρήσεων!
Είναι δηλαδή ένα πλέγμα νόμων και κανόνων για την προστασία του περιβάλλοντος κατά τη διαδικασία παραγωγής που προστατεύει και προάγει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αυτό το πλαίσιο αποτελεί μία βάση ώστε οι εταιρείες να υιοθετούν έναν κώδικα δεοντολογίας που προάγει την ποιότητα ζωής, την εκπαίδευση και επιμόρφωση των εργαζομένων και άλλα φαιδρά. Δηλαδή, έτσι όπως ακριβώς έδρασαν οι ευρωπαϊκές καπιταλιστικές επιχειρήσεις στο Μπανγκλαντές και δρουν ανά τον κόσμο.
Αυτός είναι ο καπιταλισμός που θα επιβιώνει όσο η εργατική τάξη, οι γυναίκες της εργατικής τάξης που αποτελούν διαχρονικό καύσιμο για την κερδοφορία του κεφαλαίου δεν αποφασίσουν άφοβα και οργανωμένα να ανατρέψουν τους εκμεταλλευτές του μόχθου τους και να διαφεντέψουν τον πλούτο που παράγουν.
