Τις τελευταίες μέρες προκειμένου να εμποδιστεί η πάλη ενάντια στους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας και προς αναζήτηση διαφόρων παραπλανητικών «λύσεων» προβάλλεται το παράδειγμα της Ιρλανδίας, το οποίο αποτελεί κι αυτό παράδειγμα καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Με βάση το νόμο του 2012 για τη χρεοκοπία φυσικών προσώπων, εισήχθησαν νέοι μηχανισμοί για να γίνουν διακανονισμοί (πάντα με τη συμφωνία της τράπεζας/πιστωτή) και για να επιτευχθεί η απαλλαγή χρέους (debtforgiveness) με διατήρηση του καθεστώτος ατομικής χρεοκοπίας για 3 χρόνια. Ο νόμος αυτός ανεβάζει το χρηματικό όριο χρέους για να θεωρηθεί κάποιος χρεοκοπημένος σε 20,000 ευρώ, από 1900 ευρώ που ίσχυε μέχρι πριν με νόμο του 1988. Με αυτό το ποσό και πάνω ο πιστωτής έχει δικαίωμα να ξεκινήσει τη διαδικασία χρεοκοπίας του δανειζόμενου και πλειστηριασμού. Αν ο αιτούμενος πετύχει ένα διακανονισμό με τη τράπεζα μπορεί να αποφύγει τη χρεοκοπία ή να βγει από τη χρεοκοπία πιο νωρίς. Αν δεν τηρούνται οι όροι, το σπίτι/περιουσία ή κατάσχεται ή δίνεται στην τράπεζα και γίνεται ένας δημόσιος πλειστηριασμός, και με αυτό τον τρόπο θα επιτευχθεί η λεγομένη απαλλαγή χρέους.
Σημειώνουμε ότι στις 5/9/2013 ο επικεφαλής της Τράπεζας της Ιρλανδίας, Ρίτσι Μπούτσερ, δήλωσε ότι «η άφεση των χρεών δεν αποτελεί πολιτική της τράπεζας επειδή η τράπεζα πρέπει να προστατέψει τη κερδοφορία των μετόχων της». Επίσης είπε ότι «δεν μπορεί να γίνει διακανονισμός αν ο πελάτης δεν μπορεί να καλύψει το πλήρες επιτόκιο του δανείου».
Ο αριθμός ενυπόθηκων ακινήτων που υπάρχει αδυναμία εξυπηρέτησης φτάνει στα 141.520 (από ένα σύνολο 768.136), δηλαδή το 18.4%, με συνολική αξία πάνω από 2 δις ευρώ. Υπολογίζεται ότι περίπου 750.000 άνθρωποι ζουν σε αυτά τα σπίτια. Το σύνολο πλειστηριασμών το 2013 ανέρχεται σε 2.961. Ο Γενικός Γραμματέας του υπουργείου Οικονομίας, Τζον Μόραν, σημείωσε ότι «το επίπεδο των κατασχέσεων παραμένει αφύσικα χαμηλό» και «οι ιδιοκτήτες σπιτιών δεν μπορούν να περιμένουν ότι οι φορολογούμενοι θα τους χρηματοδοτήσουν να παραμένουν σε ένα σπίτι που δεν έχουν τα μέσα να συντηρήσουν».
Οι πλειστηριασμοί γίνονται δημόσια με μεγάλη συμμετοχή. Στις 11/12/2013 έγινε ένας τέτοιος πλειστηριασμός στη πόλη του Κορκ όπου 140 ακίνητα μπήκαν σε πλειστηριασμό, με αξία 24 εκατ. ευρώ και με συμμετοχή περίπου 1.000 ενδιαφερομένων. Με κυνικό τρόπο ο Διευθυντής των πλειστηριασμών στην ιδιωτική εταιρία Allsop, Ρόμπερτ Χόμπαν, δήλωσε ότι «Ο πλειστηριασμός είχε τεράστια επιτυχία και αποτελεί σημάδι ότι η αγορά ακινήτων στην Ιρλανδία παίρνει μπρος».
Αν αποδεικνύει κάτι το παράδειγμα της Ιρλανδίας είναι ότι δεν μπορεί να υπάρξει κανένας εφησυχασμός από τους εργαζόμενους ότι δήθεν «κανένας δεν θα βρεθεί να θέλει να αγοράσει ακίνητα εργατικών - λαϊκών οικογενειών σε πλειστηριασμό». Όπως και στην Ιρλανδία έτσι και στην Ελλάδα υπάρχουν ήδη επιχειρηματικοί όμιλοι που εποφθαλμιούν προκειμένου να ορμήξουν στα εναπομείναντα υπάρχοντα της εργατικής - λαϊκής οικογένειας και να συγκεντρωθεί ο πλούτος της ακίνητης περιουσίας σε λίγα χέρια. Άρα κανένας εφησυχασμός! Άμεσα να οργανωθεί η πάλη σαν μια γροθιά όλοι οι εργαζόμενοι, οι Λαϊκές Επιτροπές, τα Συνδικάτα να μην επιτρέψουν ούτε έναν πλειστηριασμό.
Το ΚΚΕ έκανε καθαρό ότι η μόνη ξεκάθαρη λύση είναι η άμεση απόρριψη κάθε μέτρου που, με οποιονδήποτε τρόπο, ανοίγει ή αφήνει ανοιχτό το δρόμο σε πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών. Η λαϊκή στέγη δεν είναι κι ούτε μπορεί να θεωρείται πολυτέλεια, είναι δικαίωμα. Για αυτό κατέθεσε στη Βουλή σχετική τροπολογία με την οποία προβλέπεται ρητά: «Απαγόρευση διενέργειας πλειστηριασμών σε βάρος των λαϊκών οικογενειών και μέτρα για την ουσιαστική ελάφρυνση των χρεών τους».
Κώστας Πατέρας, Μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ
