Προσκλητήριο του ΠΑΜΕ για την απεργία στις 9 Απρίλη
Η συμφωνία συγκυβέρνησης - τρόικας για την 5η αξιολόγηση του «προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής» σηματοδοτεί νέο γύρο αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων. Και δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού η στρατηγική ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, που είναι η πεμπτουσία των κυβερνητικών προγραμμάτων σε ανάπτυξη και κρίση, θα γεννά κάθε φορά και νέα μέτρα σε βάρος της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, είτε τα εμφανίζουν ως «υποχρεώσεις» στο πλαίσιο των «μνημονίων», είτε ως κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ.
Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι τα μέτρα δεν είναι «μια μπόρα που θα περάσει». Η επίθεση στους εργαζόμενους θα έχει βάθος και διάρκεια, αφού εκπορεύεται από την αντικειμενική ανάγκη του κεφαλαίου να κάνει όσο γίνεται πιο φθηνή την τιμή της εργατικής δύναμης, μέχρι τα κατώτερα φυσικά όρια επιβίωσης της εργατικής τάξης.
Ηδη, με τα μέτρα που έχουν επιβληθεί, φτάσαμε ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων να φυτοζωεί. Πλέον, το 20% των μισθωτών απασχολείται με εκ περιτροπής και μερική απασχόληση, ενώ η κυβέρνηση, διά στόματος Γ. Βρούτση, έχει προεξοφλήσει ότι το μοναδιαίο κόστος εργασίας την τριετία 2012 - 2014 θα μειωθεί κατά 23%, αντί του 15% που ήταν ο στόχος τους.
Γι' αυτό, η 24ωρη πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 9 Απρίλη είναι μια ταξική αναμέτρηση, την οποία οι εργαζόμενοι πρέπει να την κάνουν δική τους υπόθεση. Να σηκώσουν ισχυρά αναχώματα στην παραπέρα επιδείνωση των όρων επιβίωσής τους, αυτών και των οικογενειών τους. Γιατί, για άλλη μια φορά, τα μέτρα που αποφασίστηκαν έχουν συγκεκριμένη και καταλυτική επίδραση στη ζωή τους: Στο μεροκάματο, στις θέσεις εργασίας, στο Ασφαλιστικό, στα επιδόματα που ακόμα παίρνουν συγκεκριμένες ομάδες εργαζομένων.
Αυτά τα μέτρα καμιά κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού δεν πρόκειται να τα αντιστρέψει. Χρειάζεται οργάνωση, ανασύνταξη του κινήματος, ένταση της αντιπαράθεσης και αποδυνάμωση των δυνάμεων της διαχείρισης, που καλλιεργούν τη λογική της ανάθεσης, την ηττοπάθεια στο κίνημα. Τέτοια προοπτική, μόνο το ΠΑΜΕ μπορεί να δώσει στους εργατικούς αγώνες.
Τι φέρνει η συμφωνία κυβέρνησης - τρόικας;
1. Η νέα μείωση κατά 3,9 μονάδες των εισφορών των εργοδοτών, 2,9 μονάδες από τον Ιούλη και κατά 1 μονάδα επιπλέον μέχρι το 2016, δεν εξασφαλίζει μόνο επιπλέον 800 εκατομμύρια ευρώ σε ετήσια βάση στις μεγάλες επιχειρήσεις και στις πολυεθνικές. Το ποσό αυτό θα αφαιρεθεί από τα ταμεία του ΙΚΑ, που σε συνάρτηση με τη μείωση των εσόδων του (εισφοροδιαφυγή, αύξηση ανεργίας, χαμηλοί μισθοί) και τις περικοπές στην κρατική χρηματοδότηση, θα οδηγήσει σε παραπέρα οικονομική ασφυξία το μεγαλύτερο ασφαλιστικό Οργανισμό. Στη βάση αυτή, κυβέρνηση και τρόικα θα ανοίξουν το δρόμο για νέες παρεμβάσεις στο Ασφαλιστικό και περικοπές στις ήδη ισχνές συντάξεις.
Και αυτό όταν, μετά από τόσες περικοπές στις συντάξεις, τα χαράτσια στην Υγεία και την αποψίλωση στον τομέα της Πρόνοιας, έχουν οδηγήσει ασφαλισμένους και συνταξιούχους στα όρια της επιβίωσης. Αυτό αποτυπώνεται και στον ενοποιημένο Κοινωνικό Προϋπολογισμό, ο οποίος φέτος εμφανίζει νέα συρρίκνωση στα 35,393 δισ. ευρώ, από τα 40,146 δισ. ευρώ πέρσι.
Παράλληλα, επειδή οι απαλλαγές προς τους εργοδότες θα προέλθουν κυρίως από τις εισφορές προς τον ΟΑΕΔ (όπως και στην περίπτωση της Εργατικής Κατοικίας και της Εργατικής Εστίας), η κυβέρνηση σχεδιάζει την κατάργηση μιας σειράς επιδομάτων που δίνει μέχρι τώρα ο Οργανισμός. Σύμφωνα με πληροφορίες, σε κίνδυνο μπαίνουν το οικογενειακό επίδομα που παίρνουν εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, όταν αυτό δεν προβλέπεται από τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας τους. Σημειώνεται ότι ο αριθμός των δικαιούχων αυτού του επιδόματος έχει αυξηθεί, καθώς με την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και το πέρασμα στις ατομικές, οι εργοδότες πλέον δεν το καταβάλλουν.
Εξίσου στο στόχαστρο μπαίνουν τα επιδόματα μητρότητας του ΟΑΕΔ, δηλαδή η 6μηνη ειδική άδεια προστασίας της μητρότητας για τις γυναίκες που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα και οι συμπληρωματικές παροχές μητρότητας για την αποχή από την εργασία λόγω κυοφορίας και λοχείας. Με τα επιδόματα αυτά, καλυπτόταν η διαφορά του εργατικού μισθού από το επίδομα που έδινε το ΙΚΑ για το διάστημα αυτό. Στην πραγματικότητα, στο στόχαστρο μπαίνουν τα νέα ζευγάρια εργαζομένων και το δικαίωμά τους να κάνουν οικογένεια.
2. Οσον αφορά στις τριετίες, η μείωσή τους, μετά το «πάγωμα» που επιβλήθηκε το 2012, θα επιβληθεί τώρα με πρόσχημα τη μακροχρόνια ανεργία. Συγκεκριμένα, προβλέπεται ότι η πρόσληψη μακροχρόνια ανέργων θα γίνεται με «ειδικό μισθολογικό καθεστώς», που θα επιβάλλει μείωση της προσαύξησης για προϋπηρεσία (τριετίες) τουλάχιστον κατά 50% σε σύγκριση με το ύψος της αμοιβής που ισχύει σήμερα. Αυτό σημαίνει ότι ένας μακροχρόνια άνεργος με 10 χρόνια προϋπηρεσίας που θα προσληφθεί με τον κατώτερο μισθό των 490 ευρώ καθαρά, θα χάνει κάθε μήνα περίπου 70 ευρώ. Για μεγαλύτερους κλαδικούς μισθούς, οι απώλειες θα είναι ακόμα μεγαλύτερες.
Το νέο χτύπημα στους μισθούς δίνεται τη στιγμή που το εργατικό εισόδημα για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους ήδη δεν φτάνει να καλύψει τις στοιχειώδεις ανάγκες μιας οικογένειας, αφού, σύμφωνα με τα πρόσφατα επίσημα στοιχεία (σύστημα «Εργάνη»):
- Σε σύνολο 1.371.450 εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, οι 277.532, δηλαδή το 20,4%, λαμβάνουν μηνιαίο μισθό μέχρι 500 ευρώ μεικτά, που σημαίνει ότι τα καθαρά φτάνουν μέχρι 400 ευρώ, ενώ υπάρχουν μισθωτοί που ο μισθός τους δεν ξεπερνά τα 300 και 200 ευρώ!
- Ταυτόχρονα, 272.816 εργαζόμενοι απασχολούνται το πολύ μέχρι 20 ώρες τη βδομάδα.
- 105.401 εργαζόμενοι (7,69%) με μηνιαίο μισθό 501 έως 600 ευρώ μεικτά.
- 105.523 εργαζόμενοι (7,69%) με μισθό από 601 έως 700 ευρώ μεικτά.
- 106.271 (7,75%) εργαζόμενοι, με μισθό από 701 έως 800 ευρώ μεικτά.
Δηλαδή, μέχρι 800 ευρώ μεικτά λαμβάνουν 594.727 εργαζόμενοι ή το 43,37% των μισθωτών!
3. Για τις ομαδικές απολύσεις και την πλήρη απελευθέρωσή τους, ο δρόμος παραμένει ανοιχτός, μετά τη συμφωνία της κυβέρνησης με τους «κοινωνικούς εταίρους» για την «αναβάθμιση» του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας (ΑΣΕ). Η εξέλιξη αυτή, με την οποία συμφώνησε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, ενσωματώνει την ευρωπαϊκή οδηγία για τις ομαδικές απολύσεις, με στόχο την πλήρη απελευθέρωσή τους. Το επόμενο βήμα αναμένεται τον Οκτώβρη, οπότε η κυβέρνηση και η τρόικα θα επανέλθουν και θα επανεξετάσουν τη (τυπική ούτως ή άλλως) δυνατότητα που έχει ο εκάστοτε υπουργός Εργασίας να θέτει «βέτο» στις ομαδικές απολύσεις που αιτούνται οι επιχειρήσεις πάνω από τα σημερινά θεσμοθετημένα όρια.
4. Κυβέρνηση και τρόικα συντηρούν τη συζήτηση για μέτρα που θα περιορίζουν, μέχρι και θα εμποδίζουν στην πράξη το δικαίωμα στην απεργία, την ώρα που παραμένουν σε ισχύ νομοθετήματα όπως αυτό της πολιτικής επιστράτευσης. Αν και η κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιάσει αυτά τα μέτρα σαν «αξιώσεις» της τρόικας, είναι η ίδια που έχει ανοίξει το θέμα. Από το Φλεβάρη του 2013, το υπουργείο Εργασίας, με διαρροές στον Τύπο, προανήγγειλε αλλαγές προς αυτήν την κατεύθυνση και ειδικότερα στον τρόπο λήψης απόφασης για την προκήρυξη απεργίας, όπως ισχύει σήμερα με το ν. 1264/1982. Αλλά και να δίνεται η δυνατότητα στις επιχειρήσεις, σε περίπτωση απεργίας των εργαζομένων, να απαντούν με ανταπεργία («λοκ-άουτ»).
Ολοι με το ΠΑΜΕ!
Να γιατί οι εργάτες και οι εργάτριες έχουν πολλούς «προσωπικούς» λόγους να απεργήσουν στις 9 Απρίλη. Αλλά, ταυτόχρονα, έχουν καθήκον να συμμετάσχουν στην απεργία, να «θυσιάσουν» το μεροκάματο εκείνης της μέρας, απέναντι στο 1,5 εκατομμύριο ανέργους. Το κομμάτι εκείνο της εργατικής τάξης που η καπιταλιστική κρίση και η διαχείρισή της, για λογαριασμό του κεφαλαίου, τους πέταξε έξω από την παραγωγή, τους στέρησε και τα πιο στοιχειώδη μέσα επιβίωσης.
Είναι λόγος τιμής και ταξικής αλληλεγγύης προς τους ανέργους, αλλά και τους νέους εργαζόμενους, για τους οποίους το κεφάλαιο διαμορφώνει συνθήκες εργασιακού Μεσαίωνα, να δώσουν όλοι με ευθύνη στο χώρο τους τη μάχη για την οργάνωση και την επιτυχία της απεργίας. Να αναμετρηθούν με τις δυσκολίες, που είναι μεγάλες.
Με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ και το αγωνιστικό πλαίσιο διεκδικήσεων που προβάλλουν, να δώσουν απάντηση και στις δυνάμεις της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, που υπονομεύουν από την πρώτη ώρα την απεργία και την ίδια στιγμή μεθοδεύουν την υπογραφή της νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας με τους εργοδότες, με περιεχόμενο που στην ουσία νομιμοποιεί και μονιμοποιεί τους μισθούς πείνας, τους οποίους επέβαλε με νόμο η κυβέρνηση το 2012 και οδήγησαν στη διάλυση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
