Από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε το περιβόητο δημιούργημα του δημοσιογράφου Σταύρου Θεοδωράκη, μερίδα των αστικών μέσων ενημέρωσης το χαρακτήρισε ως το καινούριο, το διαφορετικό, που έρχεται να πάρει το δικό του μερίδιο στην πολιτική σκηνή. Οι πρώτες δημοσκοπήσεις, μάλιστα, έρχονται να επιβεβαιώσουν αυτές τις διαπιστώσεις. Κι όλα αυτά μέσα σε συνθήκες που το αστικό πολιτικό σύστημα ψάχνεται για τα καλά και αναζητά σχήματα τέτοια που να παίξουν το ρόλο του πρωταγωνιστή στο παιχνίδι του διπολισμού, της απορρόφησης της λαϊκής δυσαρέσκειας σε ανώδυνους δρόμους. Είναι κάτι νέο, κάτι διαφορετικό το «Ποτάμι» και ο Σταύρος Θεοδωράκης; Τι πρεσβεύει; Πού το πάει;
* * *
Θα πάμε αρκετά χρόνια πίσω ξεσκονίζοντας το αρχείο της εφημερίδας μας. Πάμε λοιπόν πριν 15 χρόνια, την άνοιξη του 1999. Τότε που ξεκίνησαν οι ΝΑΤΟικοί βομβαρδισμοί στη Γιουγκοσλαβία. Τότε που η αμερικανοΝΑΤΟική προπαγάνδα οργιάζει και μάλιστα με «νουθεσίες» του πρεσβευτή Μπερνς, ώστε να προβάλλονται ως «ανθρωπιστικοί» οι βομβαρδισμοί και οι θηριωδίες σε βάρος του λαού της Γιουγκοσλαβίας. Θυμίζουμε ότι είχε στηθεί ολόκληρη επιχείρηση σε βάρος Ελλήνων ανταποκριτών που παρουσίαζαν τα γεγονότα με τρόπο που δεν άρεσε στους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς των Αμερικανών. Και τότε εμφανίζονται διάφοροι άλλοι δημοσιογράφοι που αποκτούν σταθερό στασίδι στα αστικά ΜΜΕ και αναπαράγουν τα περί «ανθρωπιστικής βοήθειας» από το ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία και για «εθνοκάθαρση του Μιλόσεβιτς» στο Κοσσυφοπέδιο. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, δημοσιογράφοι καταγγέλλουν ότι ασκείται σε βάρος τους λογοκρισία! Μια από τις περιπτώσεις εκείνων που κατονομάζονται από ανταποκριτές είναι και ο Σταύρος Θεοδωράκης ως ένας από τους υπεύθυνους του περιοδικού ΚΛΙΚ... Μάλιστα, το Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ παμψηφεί είχε ασκήσει πειθαρχική δίωξη κατά του Σταύρου Θεοδωράκη για άσκηση λογοκρισίας αλλά και για συκοφαντίες που εκτόξευσε ο τελευταίος από τηλεοράσεως, για, δήθεν, χρηματισμό των Ελλήνων πολεμικών ανταποκριτών στη Γιουγκοσλαβία!
* * *
Πάμε λίγα χρόνια μετά. Τον Απρίλη του 2003. Τότε, που τα αφεντικά της ΣΙΣΣΕΡ ΠΑΛΚΟ ανακοινώνουν το κλείσιμο του εργοστασίου στην Αθήνα, 500 εργαζόμενες βρίσκονται στο δρόμο και ο επιχειρηματίας ετοιμάζεται για Βουλγαρία... Εκείνες τις μέρες η Ομοσπονδία Εργαζομένων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος και σωματεία εργαζομένων πραγματοποιούν κινητοποιήσεις συμπαράστασης στις εργάτριες. Τότε, ο Σταύρος Θεοδωράκης έχει εκπομπή στην κρατική ΝΕΤ. Και ένα βράδυ έχει καλεσμένο τον τότε υπουργό Εργασίας, Δ. Ρέππα, και την εκπρόσωπο του σωματείου ΣΙΣΣΕΡ ΠΑΛΚΟ. Ο κλωστοϋφαντουργός συνδικαλιστής Θύμιος Ευθυμίου, μέλος της ΕΕ της ΓΣΕΕ και μέλος της διοίκησης της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος, που συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ, επιχειρεί να παρέμβει τηλεφωνικά στη συζήτηση. Καλεί 25 φορές στο τηλέφωνο αλλά μάταια...
* * *
Μπορούμε να παραθέσουμε κι άλλα παραδείγματα. Αλλά οι ίδιες οι θέσεις όπως μέχρι τώρα έχουν παρουσιαστεί, είναι αρκετές για να μπορέσει κάποιος να βγάλει κάποια πρώτα ασφαλή συμπεράσματα. Κόμμα «προσανατολισμένο στην Ευρώπη (σ.σ. βλέπε: ΕΕ). Υπερασπιζόμαστε την Ευρώπη. Και στις στρατηγικές επιλογές η οπτική δεν πρέπει να είναι του Ελληνα, αλλά του Ευρωπαίου». Κάτι που παραπέμπει σε συμφωνία με τις επιλογές της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και των μονοπωλίων. Δηλαδή, ό,τι έχει οδηγήσει το λαό στη σημερινή κατάσταση. «Ενότητα των διαφορετικών», λέει ο Θεοδωράκης, εννοώντας ενότητα και συνεργασίες όσων βρίσκονται στο ίδιο στρατηγικό πλαίσιο του μονόδρομου της ΕΕ και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Τελικά πρόκειται για ποτάμι ή για έναν ακόμα βούρκο - παγίδα για να πέσει μέσα ο λαός;
