Να εμφανίζεται σαν «υπηρέτης δύο αφεντάδων» προσπαθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, υποβάλλοντας εμμέσως στο λαό την ιδέα ότι τα συμφέροντά του και του κεφαλαίου είναι κοινά απέναντι στην κυβέρνηση και την πολιτική της, την οποία φυσικά αποκόπτει αυθαίρετα απ' τη στρατηγική της ΕΕ υπέρ των μονοπωλίων. Σε χτεσινό του non paper επικρίνει την κυβέρνηση ότι το «πλεόνασμα» αφαιρέθηκε «από την οικονομία και την κάλυψη των οξύτατων κοινωνικών αναγκών», ότι «επέτεινε τη χρηματοδοτική ασφυξία των επιχειρήσεων (...) μόνο και μόνο για να πανηγυρίζει σήμερα ο κ. Σαμαράς». Φυσικά, προσπερνά το γεγονός ότι τα πρωτογενή πλεονάσματα οφείλουν την ύπαρξή τους στο χαοτικό έλλειμμα του προϋπολογισμού των εργατικών λαϊκών οικογενειών, αφού και ο ίδιος υπερασπίζεται την ανάγκη της ύπαρξής τους.
Καμώνεται πως τίποτα δεν γνωρίζει για το γεγονός ότι οι προωθούμενες σήμερα «διαρθρωτικές αλλαγές», οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις δηλαδή, που δεν αφήνουν πέτρα πάνω στην πέτρα για τα δικαιώματα του λαού, υπάρχουν από δεκαετίες ως κατεύθυνση στη στρατηγική της ΕΕ. Π.χ. για το θέμα των συντάξεων που ορίζουν με σαφήνεια τη μετατροπή τους σε επιδόματα πτωχοκομείου! Για τον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, είναι πιο βολικό να κατακεραυνώνει το «μνημονιακό σχεδιασμό για πενιχρή σύνταξη από το δημόσιο σύστημα ύψους 350-400 ευρώ και από εκεί και πέρα ιδιωτική ασφάλιση, ό,τι και αν μπορέσει ο καθένας», να καταγγέλλει το μνημόνιο για τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις κ.λπ.
Πελαγοδρομώντας στις αντιφάσεις του, που προκύπτουν απ' το γεγονός ότι κινείται στο ίδιο ακριβώς στρατηγικό πλαίσιο με την κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ ομολογεί άθελά του ότι η μνημονιακή πολιτική θα συνεχιστεί, όποιος κι αν αναλάβει το τιμόνι της διαχείρισης, όχι μόνο λόγω των δεσμευτικών αποφάσεων της ΕΕ, αλλά και γιατί - όπως αναφέρει - «αυτό προκύπτει και από το γεγονός ότι σύμφωνα με το παρόν πρόγραμμα τα δάνεια από το ΔΝΤ θα δίνονται μέχρι το 2016, προφανώς όχι χωρίς μνημόνια».
Στο διά ταύτα εγκαλεί την κυβέρνηση ότι με την πολιτική που εφαρμόζει καταδικάζει την καπιταλιστική οικονομία σε τέλμα. Αναφέρει: «Η δημοσιονομική δέσμευση του 2015 μας θυμίζει επίσης ότι οι μνημονιακές κυβερνήσεις έχουν δεσμευτεί να παράγουν από το 2016 πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 4,5% του ΑΕΠ, δηλαδή περίπου 9 δισ. ευρώ το χρόνο, τα οποία θα κατευθύνονται αποκλειστικά και μόνο για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος για να καταλάβει ότι όταν ετησίως αφαιρείται από το δημόσιο τομέα της οικονομίας ένα τόσο μεγάλο ποσό, τότε η ανάπτυξη γίνεται όνειρο θερινής νυκτός».
Την κατηγορεί ακόμα ότι με αυτό το μείγμα πολιτικής δεν αποκαθίσταται η χρηματοπιστωτική αξιοπιστία της χώρας, άρα δεν μπορεί να δανείζεται απ' τις αγορές για να στηρίζει την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Τέλος, επικαλείται την τρόικα για να ενισχύσει τη δική του θέση περί αποτυχίας στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, συνολικά για να δώσει υπόσταση στον ισχυρισμό ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική είναι αποτυχημένη, αναποτελεσματική και «καταστρεπτική», λέγοντας «παρά την επικείμενη, εκ νέου ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, η δήλωση της τρόικας αμφισβητεί εμμέσως πλην σαφώς την κεφαλαιακή τους επάρκεια».
