Με αφορμή την επίσκεψη του Κινέζου πρωθυπουργού στην Ελλάδα, γράφτηκε στον Τύπο για επτά στρατηγικής σημασίας συμφωνίες, ύψους 3 δισ. δολαρίων, μεταξύ ελληνικών ναυτιλιακών επιχειρήσεων και κινεζικών τραπεζών με αντικείμενο τη χρηματοδότηση για τη ναυπήγηση νέων πλοίων. Πρόκειται για συνεργασίες μεταξύ των ισχυρότερων ονομάτων της ελληνικής ναυτιλίας, με τρεις από τις ισχυρότερες κινεζικές τράπεζες «(...) Η Κίνα θέλει να ενισχύσει τη ναυπηγική της βιομηχανία και τα κινεζικά ναυπηγεία αποτέλεσαν πέρυσι την πρώτη επιλογή για τα ελληνικά ναυτιλιακά συμφέροντα. Το 2013 οι Ελληνες πλοιοκτήτες προχώρησαν στην παραγγελία 141 πλοίων από κινεζικά ναυπηγεία», γράφτηκε σχετικά. Οπως προκύπτει, κινεζικές επενδυτικές τράπεζες χρηματοδοτούν αδρά την κατασκευή πλοίων στα ναυπηγεία της Κίνας και γι' αυτό γίνονται πόλος έλξης για τους εφοπλιστές ανά τον κόσμο, ιδιαίτερα τους Ελληνες. Την ίδια ώρα που ο ελληνόκτητος εμπορικός στόλος έχει αναρριχηθεί ξανά στην πρώτη θέση παγκόσμια, τα ναυπηγεία και η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη στην Ελλάδα μαραζώνουν, χιλιάδες εργάτες είναι χωρίς δουλειά και υποδομές που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για κατασκευή και επισκευή πλοίων, ρημάζουν στην κυριολεξία. Η αντίφαση είναι κραυγαλέα.
***
Ποιος φταίει όμως για τις αναδουλειές στη ναυπηγική βιομηχανία της Ελλάδας; Τα κόμματα της ΕΕ, οι Ενώσεις των εργοδοτών και οι εκπρόσωποί τους στο συνδικαλιστικό κίνημα, μαζί και η φασιστική Χρυσή Αυγή, προσπαθούν να ενοχοποιήσουν τους εργαζόμενους, τους αγώνες και τις κατακτήσεις τους για το γεγονός ότι τα ναυπηγεία και η Ζώνη δεν έχουν δουλειά. Τα μεροκάματα είναι υψηλά, λένε, οι μέρες απεργίας είναι πολλές κάθε χρόνο και η δράση των ταξικών συνδικάτων διώχνει τους εφοπλιστές - πελάτες. Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια και τα στοιχεία για τις «μπίζνες» ανάμεσα στους Ελληνες εφοπλιστές και τις κινεζικές τράπεζες είναι αποκαλυπτικά. Επιβεβαιώνουν ότι ο ανταγωνισμός στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης είναι αυτός που ρημάζει τα ναυπηγεία στην Ελλάδα και κάνει τα αντίστοιχα της Κίνας να μην προλαβαίνουν τις δουλειές. Σε μια κρίση ειλικρίνειας, το είχε επιβεβαιώσει και ο τότε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, Μ. Βορίδης, μιλώντας στις αρχές του μήνα στη Βουλή. Είπε: «Στην πραγματικότητα σε όλη την ΕΕ η ναυπηγική δραστηριότητα έχει χαθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό. Διότι υπήρξαν άλλες χώρες που πήραν αυτήν τη δραστηριότητα και διότι υπάρχουν και πολιτικές σε εκείνες τις χώρες που με μια ορισμένη έννοια είναι ευνοϊκές για τη ναυπηγική δραστηριότητα. Παραδείγματος χάριν, ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα που ανακύπτουν είναι η χρηματοδότηση. Στην πραγματικότητα, οι συμβάσεις ναυπηγήσεως σε τρίτες χώρες, κυρίως στην Κίνα, είναι συνδεδεμένες με χρηματοδοτικές συμβάσεις που φθάνουν το ύψος του 80%. Ο ελληνικός τραπεζικός τομέας δεν το κάνει αυτό. Ο ευρωπαϊκός τραπεζικός τομέας δεν το κάνει αυτό (...)».
***
Πράγματι, όλα τα στοιχεία συνηγορούν ότι ο τραπεζικός τομέας στην Κίνα έχει επενδύσει στη ναυπηγοεπισκευή, ως έναν από τους στρατηγικούς τομείς ανάπτυξης της οικονομίας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δαπανά - με το αζημίωτο - τεράστια ποσά, για τη συγχρηματοδότηση στις κατασκευές πλοίων, ανταγωνιστικά προς άλλες χώρες και ιδιαίτερα προς τη Νότια Κορέα. Σύμφωνα με παλιότερα στοιχεία, μόνο τα τελευταία χρόνια ο δανεισμός για τη ναυπηγική βιομηχανία της Κίνας ανήλθε σε περίπου 40 δισ. δολάρια. Μόνο η China Development Bank έχει εγκρίνει από το 2008 δάνεια ύψους 26 δισ. δολαρίων στη ναυτιλία και στη ναυπηγική βιομηχανία. Αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν κρύβεται από τις κραυγές όσων δείχνουν με το δάχτυλο τους εργαζόμενους για το γεγονός ότι δεν έχουν δουλειά τα ναυπηγεία. Αλλωστε, με εξαίρεση στη Ζώνη, σε όλες τις άλλες ναυπηγικές επιχειρήσεις πλειοψηφούν εργοδοτικές συνδικαλιστικές δυνάμεις και τα μεροκάματα είναι στον πάτο. Παρ' όλα αυτά, δεν πέφτει σφυριά. Αλήθεια, όμως, τι έχει να πει σ' αυτούς τους εργαζόμενους ο ΣΥΡΙΖΑ, που κοροϊδεύει ότι αν γίνει κυβέρνηση, θα πείσει τους εφοπλιστές να σκεφτούν «πατριωτικά» (!) και να δώσουν παραγγελίες στα ελληνικά ναυπηγεία, ή να πληρώσουν λίγους παραπάνω φόρους; Οταν είναι γνωστό ότι για το κεφάλαιο πατριωτικό είναι ό,τι συμφέρει την κερδοφορία του, ό,τι εξασφαλίζει τα συμφέροντά του. Λέει, δηλαδή, ότι θα αποσπάσει παραγγελίες με το ...φιλότιμο και τη δύναμη της πειθούς, όταν οι κινεζικές τράπεζες προσφέρουν στους εφοπλιστές προνομιακά δάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ! Δεν είναι αφέλεια. Είναι συνειδητή προσπάθεια εξαπάτησης του λαού και ταυτόχρονα διαπιστευτήρια προς τους εφοπλιστές ότι κανείς δεν πρόκειται να ταράξει την ησυχία τους, αν στο τιμόνι της διακυβέρνησης αλλάξει διαχειριστής.
