Στα μονοπώλια τα «φιλέτα» γης, οι υποδομές, τα δίκτυα, ο ορυκτός πλούτος
Μόνο όταν οι υποδομές και ο πλούτος της χώρας γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία, θα μπορούν να ικανοποιούν τις λαϊκές ανάγκες, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο
Με ταχύτατους ρυθμούς προχωρά η συγκυβέρνηση τη διαδικασία ιδιωτικοποιήσεων που περιλαμβάνουν από ακίνητα και κρατικές υποδομές μέχρι δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας για την οικονομία. Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων προβάλλεται από τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων ως μοχλός για την ενίσχυση των δημόσιων εσόδων, τη δημιουργία προϋποθέσεων για την αύξηση των επενδύσεων και κατ' επέκταση την «ανάπτυξη» της εθνικής οικονομίας.
Κύριο μέλημα του πολιτικού προσωπικού, που έχει αναλάβει να φέρει σε πέρας την αποστολή των ιδιωτικοποιήσεων, ως απαίτηση του κεφαλαίου, είναι η δημιουργία συνθηκών ξεπεράσματος της κρίσης προς όφελός του. Αυτή είναι η ανάπτυξη της οικονομίας, η ενίσχυση των μονοπωλιακών ομίλων, διευκολύνοντας τις επενδύσεις και την κερδοφορία τους.
Ηδη η συγκυβέρνηση έχει εκτελέσει ένα μεγάλο μέρος του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων καθώς μέχρι στιγμής έχουν ολοκληρωθεί οι ιδιωτικοποιήσεις των δεκάδων ακινήτων στο εσωτερικό - και το εξωτερικό, κυρίως ακίνητα πρεσβειών - με κυριότερα τον «Αστέρα» Βουλιαγμένης, την έκταση του παλιού αεροδρομίου του Ελληνικού, το Διεθνές Κέντρο Ραδιοτηλεόρασης, τον Αγ. Ιωάννη Σιθωνίας, παραλιακή έκταση στην Κασσιώπη Κέρκυρας. Ανάμεσα στις «επιτυχίες» του προγράμματος το προηγούμενο διάστημα προσμετράται επίσης η ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ και των κρατικών λαχείων...
Λιμάνια και αεροδρόμια
Λιμάνια και αεροδρόμια περιλαμβάνονται στα «φιλέτα» που ιδιωτικοποιούνται προς όφελος των μονοπωλίων
Σε εξέλιξη βρίσκεται αυτή την περίοδο η ιδιωτικοποίηση των λιμανιών του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης και ακολουθούν ακόμη δέκα περιφερειακά λιμάνια σε Βόλο, Ραφήνα, Ηγουμενίτσα, Πάτρα, Αλεξανδρούπολη, Ηράκλειο, Ελευσίνα, Λαύριο, Κέρκυρα και Καβάλα.
Σε ό,τι αφορά τον ΟΛΠ, στο διαγωνισμό για την πώληση του 67%, εκτός από την COSCO, έχουν επίσης εκδηλώσει ενδιαφέρον η «APM Terminals», πολυεθνική με έδρα τη Χάγη της Ολλανδίας και η αμερικανική «Ports America Group Holidings». Μεταξύ αυτών των τριών αναμένεται να υπάρξει και η πιο σκληρή κόντρα, καθώς τα άλλα τρία σχήματα («Cartesian Capital Group», με έδρα τη Ν. Υόρκη, η «Int. Container Terminal Services», με έδρα τις Φιλιππίνες και η «Utilico Emerging Markets» νεοζηλανδικών συμφερόντων), που συμμετέχουν, δύσκολα θα συνεχίσουν στη δεύτερη φάση του διαγωνισμού.
Την ίδια ώρα, για τον ΟΛΘ το ρώσικο ενδιαφέρον είναι δεδομένο, ενώ πληροφορίες του τελευταίου διαστήματος αναφέρουν ότι κάποιοι από τους διεκδικητές του λιμανιού του Πειραιά θα «μπουν» στο διαγωνισμό και για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης.
Πάντως, το ποιος θα είναι ιδιοκτήτης των δύο μεγαλύτερων ευρωπαϊκών λιμανιών στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο είναι ζήτημα που υπερβαίνει τον «αδιάβλητο χαρακτήρα» ενός διεθνούς πλειοδοτικού διαγωνισμού. Ειδικά για το θέμα της ιδιωτικοποίησης των λιμανιών, δεν μπορεί να αποκλειστούν αντιδράσεις από ντόπια επιχειρηματικά συμφέροντα που θέλουν τα λιμάνια σε κρατική ιδιοκτησία, αλλά ταυτόχρονα την παράδοσή τους σε επιχειρηματικούς ομίλους για ανάπτυξη κερδοφόρων δραστηριοτήτων. Υπάρχει και μια μερίδα που αντιδρά επίσης στην ιδιωτικοποίηση των λιμανιών, έχοντας εξασφαλίσει ευνοϊκό καθεστώς δράσης ενόσω τα λιμάνια βρίσκονται υπό κρατικό έλεγχο.
Να σημειώσουμε, ακόμη, πως εκτός από τα λιμάνια προχωρά και η διαδικασία ιδιωτικοποίησης μικρών λιμένων και μαρίνων στις περιοχές Αλίμου, Νέας Επιδαύρου, Υδρας, Πόρου, Χίου και Πύλου.
Μία ακόμη μεγάλη «μπίζνα», που επιχειρεί να ολοκληρώσει η συγκυβέρνηση, αποτελεί η ιδιωτικοποίηση των 39 περιφερειακών αεροδρομίων. Στον εν εξελίξει διαγωνισμό συμμετέχουν εφτά εταιρικά σχήματα: «Aeroports De La Cote d' Azur» (Γαλλία), «Zurich Airport» (Ελβετία) - «J&P Avax» (Ελλάδα), Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών, «Fraport» (Γερμανία) - όμιλος «Κοπελούζος», «Vinci» (Γαλλία) - «Ελλάκτωρ», «Corporacion America» (Αργεντινή) - «Μέτκα» του ομίλου «Μυτιληναίος» και «Advent» (ΗΠΑ).
Τα αεροδρόμια έχουν «μοιραστεί» σε δύο ομάδες: Στην πρώτη ομάδα εντάσσονται αυτά σε Θεσσαλονίκη, Κέρκυρα, Ζάκυνθο, Κεφαλονιά, Ακτιο, Καβάλα και Χανιά, με δυνατότητα να συμπεριληφθούν επιπλέον τρία από τα αεροδρόμια της Αλεξανδρούπολης, της Καλαμάτας, της Νέας Αγχιάλου και του Αραξου. Στη δεύτερη ομάδα εντάσσονται τα αεροδρόμια Ρόδου, Κω, Σαντορίνης, Μυκόνου, Μυτιλήνης, Σκιάθου και Σάμου, στα οποία μπορούν να προστεθούν μέχρι τρία από τα αεροδρόμια Χίου, Καρπάθου, Νέας Αγχιάλου και Λήμνου.
Ολα τα παραπάνω εξυπηρετούν ετησίως κάτι λιγότερο από το 50% της συνολικής εναέριας επιβατικής κίνησης στη χώρα και με δεδομένες τις προβλέψεις για αύξηση του τουριστικού ρεύματος τα επόμενα χρόνια αποτελούν «χρυσή» επενδυτική ευκαιρία για ντόπιους και ξένους μονοπωλιακούς ομίλους του χώρου. Επιπλέον, σε ένα μεγάλο τμήμα από αυτά τα αεροδρόμια βρίσκονται σε εξέλιξη εργασίες εκσυγχρονισμού τους με κοινοτικά και κρατικά κεφάλαια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, γεγονός που τα καθιστά ακόμη πιο «ελκυστικά» για τους υποψήφιους επενδυτές, λαμβάνοντας υπόψη ότι το σχέδιο ιδιωτικοποίησης προβλέπει μακροχρόνιες συμβάσεις παραχώρησης άνω των 35 ετών.
Νερό, υδρογονάνθρακες και άλλα...
Στη δεύτερη φάση έχουν περάσει οι διαγωνισμοί για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ και τη «ROSCO» (δηλαδή την Εταιρεία Συντήρησης Σιδηροδρομικού Τροχαίου Υλικού). Για τη μεν πρώτη έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον η κοινοπραξία των ρωσικών σιδηροδρόμων «RZD» με τη «ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ», η «SNCF» - θυγατρική των γαλλικών σιδηροδρόμων - και η ιδιωτική ρουμάνικη σιδηροδρομική εταιρεία «GFR». Αντίστοιχα, για τη ROSCO έχουν εγκριθεί τρία επενδυτικά σχήματα , η κοινοπραξία μεταξύ της RZD και της «ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ», η «SIEMENS» και η κοινοπραξία μεταξύ της γαλλικής «Alstom» και της ελληνικής «DAMCO Energy».
Η διαδικασία ιδιωτικοποίησης των υδάτινων αποθεμάτων της χώρας, μέσω της πώλησης του 61% της ΕΥΔΑΠ και του 74% της ΕΥΑΘ, φαίνεται να «παγώνει» προς το παρόν, μετά την πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) για την ΕΥΔΑΠ, σύμφωνα με την οποία η διαδικασία κρίθηκε αντισυνταγματική. Ωστόσο, είναι δεδομένη η απόφαση της κυβέρνησης και η βούληση των μονοπωλίων για να παραδοθεί στον απευθείας έλεγχό τους και αυτός ο ανεκτίμητος φυσικός πόρος. Ωσπου να δούμε ποιο νομικό τέχνασμα θα εφευρεθεί για να παρακαμφθεί η απόφαση του ΣτΕ, να υπενθυμίσουμε ότι ενδιαφέρον για την απόκτηση του πλειοψηφικού πακέτου της ΕΥΑΘ έχουν εκδηλώσει οι κοινοπραξίες της γαλλικής «SUEZ EnvironmentS»/«ΑΚΤΩΡ», καθώς και η κοινοπραξία «MEKOROT Development»/«Γ. Αποστολόπουλος Α.E.»/«MIYA Water Projects Netherlands»/«ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή».
Τέλος, το επόμενο διάστημα αναμένεται να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ, της ΔΕΗ, των ΕΛΤΑ, των ΕΛΠΕ, της ΕΥΔΑΠ, σημαντικών ακινήτων όπως των ξενοδοχείων «ΞΕΝΙΑ» σε Σκιάθο, Ανδρο, Τσαγκαράδα, στην Ασπροβάλτα Χαλκιδικής, στην Αγία Τριάδα Θεσσαλονίκης, τη Νέα Ηρακλείτσα Καβάλας, την Αφάντου Ρόδου, ακόμη και ιαματικών πηγών, αρχής γενομένης με τις τρεις στο Νομό Φθιώτιδας που διαθέτουν ήδη εγκαταστάσεις σε Υπάτη, Καμένα Βούρλα και Κονιαβίτη/Καμένα Βούρλα.
Πάλη για να γίνει ο πλούτος πραγματικά λαϊκή περιουσία
Οπως φαίνεται από την παραπάνω καταγραφή του εκτελούμενου προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων, η συγκυβέρνηση είναι αποφασισμένη να μην αφήσει «πέτρα πάνω στην πέτρα» απούλητη από άκρη σε άκρη σ' ολόκληρη τη χώρα, ενώ θα πρέπει κανείς να υπολογίσει ανάμεσα στους τομείς οικονομίας κρατικής ιδιοκτησίας που παραδίνονται σε ντόπια και ξένα μονοπώλια και τους πολύτιμους υδρογονάνθρακες και τον ορυκτό πλούτο, τα δίκτυα μεταφοράς Ενέργειας, το φάσμα ραδιοσυχνοτήτων, τους μεγάλους αυτοκινητοδρόμους.
Είναι γεγονός ότι οι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι θα έχουν μεγάλα κέρδη εντάσσοντας στην ιδιοκτησία τους όλους αυτούς τους τομείς της οικονομίας. Επομένως, αυτή η πολιτική δεν είναι σε όφελος του λαού και πρέπει να την αντιπαλέψει. Εχοντας όμως καθαρό πως μόνο όταν γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία μπορούν να ικανοποιήσουν τις λαϊκές ανάγκες, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, που σημαίνει ότι η εργατική τάξη με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα σε συμμαχία πρέπει να παλέψουν για την εργατική - λαϊκή εξουσία.
