Το φινάλε του φετινού Μουντιάλ της Βραζιλίας πριν από μια βδομάδα, με τη διεξαγωγή του τελικού ανάμεσα στη Γερμανία και την Αργεντινή, που οδήγησε στην κατάκτηση του τροπαίου από την πρώτη, σηματοδοτεί και την ώρα του λογαριασμού για το βραζιλιάνικο λαό. Με το κόστος της γιορτής των πολυεθνικών να έχει αγγίζει τα 13 δισ. δολ. τη στιγμή που η κατάσταση στη χώρα, όσον αφορά βασικούς τομείς όπως η Υγεία, η Παιδεία, η στέγαση, η κοινωνική μέριμνα στιγματίζονται από σοβαρά προβλήματα που κάνουν ακόμα χειρότερη την καθημερινότητα των Βραζιλιάνων, η επόμενη μέρα μόνο ιδανική δε φαντάζει γι' αυτούς. Μάλιστα, αν αναλογιστεί κάποιος ότι η χώρα πλέον μπαίνει στην τελική ευθεία για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2016 είναι προφανές ότι τα επόμενα χρόνια τα δεινά του βραζιλιάνικου λαού αναμένεται να αυξηθούν, προκειμένου να ικανοποιηθούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης που όπως και με το Μουντιάλ έτσι και με τους Ολυμπιακούς Αγώνες ετοιμάζεται να στήσει τα δικά της παιχνίδια συμφερόντων.
Η ώρα του λογαριασμού για το λαό
Μπορεί οι διοργανωτές του Μουντιάλ να ευελπιστούσαν σε χαλάρωμα (ή ακόμα και εξαφάνιση) των αντιδράσεων κατά της διοργάνωσης με την έναρξη των αγώνων, όμως κάθε άλλο παρά είδαν τις ελπίδες τους να επιβεβαιώνονται. Οι διαμαρτυρίες, κυρίως κατά των χρημάτων που δαπανήθηκαν τη στιγμή που τα προβλήματα οξύνονται, συνεχίστηκαν και μετά την έναρξη, αναγκάζοντας την κυβέρνηση και τους διοργανωτές να χρησιμοποιήσουν μέχρι και το στρατό, προκειμένου να λύσουν το πρόβλημα όσο πιο... ανώδυνα γι' αυτούς. Και μπορεί οι ζώνες απαγόρευσης των διαμαρτυριών να εκτείνονταν χιλιόμετρα πριν το εκάστοτε επίκεντρο (βλ. διεξαγωγή αγώνα) όμως την ίδια ώρα χιλιάδες Βραζιλιάνοι συνέχισαν, όπως εδώ και 2 χρόνια τουλάχιστον, να εκφράζουν την αντίθεσή τους στο πάρτι των πολυεθνικών. Ενα πάρτι που συν τοις άλλοις κόστισε και τη ζωή σε 14 εργάτες που θυσιάστηκαν για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, πέφτοντας θύματα των άθλιων συνθηκών εργασίας στα έργα υποδομής όπου κυριάρχησαν τα ελλειπή μέτρα ασφαλείας, η αφόρητη πίεση, προκειμένου να τηρηθούν τα χρονοδιαγράμματα και η εκμετάλλευση σε μια σειρά τομείς όπως οι μισθοί, η μαύρη εργασία κ.τ.λ. Το τι πραγματικά φέρνει η επόμενη μέρα για τους Βραζιλιάνους προκύπτει ενδεικτικά από ορισμένα σημαντικά στοιχεία. Σύμφωνα με αυτά, μέχρι σήμερα, εξαιτίας του Μουντιάλ, η φορολογία και το κόστος ζωής έχουν εκτιναχτεί στα ύψη, με τις προβλέψεις να κάνουν λόγο για ακόμη μεγαλύτερα άλματα στο μέλλον. Είναι χαρακτηριστικό ότι καθόλη τη διάρκεια της προετοιμασίας, το κόστος βασικών ειδών διατροφής έχει αυξηθεί από 20% μέχρι 100%, ενώ πλέον και ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων αναμένονται καινούργιες αυξήσεις. Παράλληλα, περικοπές και κατάργηση προβλέπονται και σε αρκετά προγράμματα κοινωνικής μέριμνας, πολλά εκ των οποίων ήδη έχουν πέσει ...θύματα στην προετοιμασία για το Μουντιάλ. Την ίδια ώρα, ο βασικός μισθός παραμένει καρφωμένος στα 215 δολάρια τον μήνα, ενώ σοκάρουν τα νούμερα που αφορούν την κοινωνική πραγματικότητα σήμερα. Σύμφωνα με αυτά, 55 εκατομμύρια ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας (λιγότερο από 1 δολάριο τη μέρα), 52,3 εκατομμύρια άτομα ζουν σε 1,6 εκατομμύρια φαβέλες και επισφαλή οικήματα χωρίς ίχνος υποδομών, 18 εκατομμύρια άνθρωποι είναι αναλφάβητοι.
Τα παιχνίδια της αστικής τάξης
Οι διαδηλώσεις κατά της διοργάνωσης και του υπέρογκου κόστους δεν σταμάτησαν ούτε κατά τη διάρκεια των αγώνων
«Η Πρόεδρος της Βραζιλίας είναι εμφανώς συγκλονισμένη από την ιδιαίτερη μελαγχολία της χώρας της μετά τη βαριά ήττα». Με αυτόν τον γλαφυρό τρόπο δημοσίευμα των βρετανικών ΤIMES τη μέρα του τελικού της διοργάνωσης προσπαθούσε να δώσει το στίγμα της επόμενης μέρας του αποκλεισμού και της βαριάς ήττας της Βραζιλίας με 7-1 στον ημιτελικό από τη Γερμανία. Το ύφος της Βίλμα Ρουσέφ στον τελικό, παραδίνοντας το τρόπαιο στους Γερμανούς δεν απείχε και πολύ απ' όσα υποστήριζε η βρετανική εφημερίδα. Αλλωστε, και σε αυτήν την περίπτωση (όπως σε αντίστοιχες του παρελθόντος) η ντόπια αστική τάξη είχε ποντάρει πολλά στην πολιτική εκμετάλλευση της διοργάνωσης, ιδιαίτερα σε μια χρονιά εκλογών όπως αυτές που θα γίνουν το Οκτώβρη στη χώρα. Μια επιτυχία της Σελεσάο, με δεδομένη και την αγάπη των Βραζιλιάνων για το ποδόσφαιρο, θα αποτελούσε βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης, προκειμένου να κρυφτεί η στυγνή πραγματικότητα που υπάρχει σήμερα για το λαό, αλλά και θα λειτουργούσε ως καλύτερο άλλοθι, προκειμένου να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα της διοργάνωσης. Την ίδια στιγμή, σαφώς σε καλύτερη θέση από την Ρουσέφ βρισκόταν η καγκελάριος της Γερμανίας Αγκελα Μέρκελ, που βλέποντας την εθνική Γερμανίας να σηκώνει το κύπελλο σκεφτόταν τα δικά της επικοινωνιακά οφέλη (κυρίως στο εσωτερικό της χώρας) από την επιτυχία.
Γύρω από την μπάλα, η αστική τάξη στήνει τα δικά της παιχνίδια συμφερόντων
Και εάν για την Ρουσέφ τα πράγματα ...στράβωσαν, υπάρχουν κάποιοι άλλοι που τρίβουν τα χέρια τους. Αυτοί είναι οι εκπρόσωποι της αστικής τάξης της Ρωσίας, διοργανώτριας του επόμενου Μουντιάλ του 2018, με τον Πρόεδρο της χώρας Βλαντιμίρ Πούτιν να βρίσκεται στο στάδιο του τελικού, προκειμένου να παραλάβει επίσημα την εντολή διοργάνωσης και να δίνει υποσχέσεις για ένα «αξέχαστο Μουντιάλ». Οπως και στην περίπτωση των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Σότσι, η ρωσική αστική τάξη ετοιμάζει ένα νέο φαγοπότι τη στιγμή που και εδώ προβλήματα όπως η ανεργία, η φτώχεια, οι άστεγοι, η διαφθορά είναι στοιχεία που στιγματίζουν την καθημερινότητα του ρωσικού λαού.
Με περίπου 50 δισ. δολ. να έχουν δαπανηθεί για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς, ο νέος λογαριασμός ενόψει Μουντιάλ 2018 αναμένεται να κυμανθεί σε εξίσου υψηλά επίπεδα, αν σκεφθεί κανείς ότι απαιτείται η ριζική αναδιαμόρφωση των αθλητικών, τουριστικών και μεταφορικών υποδομών σε πολλές περιοχές της χώρας. Ηδη, ο προϋπολογισμός για τη διοργάνωση αγγίζει το συνολικό κόστος της φετινής (14,5 δισ. δολ.) και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις το τελικό είναι αρκετά υψηλότερο.
