Οι τελευταίες εξελίξεις δείχνουν ότι το Κυπριακό, δηλαδή το διεθνές ζήτημα της τουρκικής εισβολής και κατοχής στο ένα τρίτο του Νησιού, σε συνδυασμό με το «ψητό» που έχουν μυριστεί οι μονοπωλιακοί όμιλοι που θέλουν να εκμεταλλευτούν το σημαντικό ενεργειακό πλούτο της περιοχής, εμπλέκεται όλο και περισσότερο με το θανάσιμο ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου που ξεκινάει από τη Βόρεια Αφρική και καταλήγει στη Μέση Ανατολή.
Οι πρόσφατες προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας, που στηρίζει το ψευδοκράτος, να δεσμεύσει περιοχές μέσα στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου για έρευνες για υδρογονάνθρακες έρχονται να προστεθούν στις πιέσεις για το παζάρι που έχει εγκαινιαστεί στα χνάρια του νέου διχοτομικού «σχεδίου Ανάν».
Οι αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε αστικές τάξεις, η παρέμβαση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων αποσκοπούν στο να κλείσει το ζήτημα της εισβολής και κατοχής για να διευκολυνθούν οι μπίζνες των καπιταλιστών. Φυσικά, αυτή η μοιρασιά δεν είναι εύκολη υπόθεση, γι' αυτό και οι εξάρσεις και οι υφέσεις.
Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση του Ν. Αναστασιάδη καταγγέλλει την προκλητικότητα της Τουρκίας, καλεί ΕΕ, ΝΑΤΟ και ΗΠΑ, που έχουν ευθύνη για την κατοχή της Κύπρου και τη γενικότερη αναμπουμπούλα στην περιοχή, να δώσουν λύση στο Κυπριακό.
Για λογαριασμό των συμφερόντων της κυπριακής αστικής τάξης και των ευρωατλαντικών της συμμαχιών πλασάρεται η γεωστρατηγική θέση της Κύπρου ως εφαλτήριο για το προχώρημα των ιμπεριαλιστικών σχεδίων στην περιοχή. Από το νησί και τις βάσεις που διαθέτουν εκεί εφορμούν τα βρετανικά αεροπλάνα που βομβαρδίζουν στη Συρία και το Ιράκ, αξιοποιώντας το πρόσχημα της αντιμετώπισης του «Ισλαμικού Κράτους», ενώ χτες η κυπριακή κυβέρνηση παραχώρησε και τη στρατιωτική βάση στην Πάφο στα γαλλικά αεροσκάφη για τον ίδιο σκοπό. Επίσης χτες ολοκληρώθηκαν αεροναυτικά γυμνάσια ΗΠΑ - Κύπρου στα νότια παράλια.
Αν κανείς πάρει υπόψη του ότι με κύριο ζήτημα το Ενεργειακό, αλλά όχι μόνο, διαμορφώνεται και ο άξονας Ελλάδας- Κύπρου - Ισραήλ - Αιγύπτου, που παρουσιάζεται ως στοιχείο σταθερότητας στην περιοχή, μπορεί να κατανοηθεί η προοπτική ενός πιο σφοδρού ανταγωνισμού με την Τουρκία, που η αστική της τάξη διεκδικεί αναβαθμισμένο ρόλο στην περιοχή.
Οι απόψεις που λένε ότι στο όνομα της επίλυσης του κυπριακού ζητήματος (αν και είναι ερώτημα τι εννοείται ως επίλυση) πρέπει να αξιοποιηθεί η συμμετοχή στην ΕΕ και η συμμαχία με τις ΗΠΑ, που επιδιώκουν να εμπλακούν ακόμα περισσότερο στο Κυπριακό, δεν έχουν καμία σχέση με τα λαϊκά συμφέροντα. Είναι σαν να βάζουν το λύκο να φυλάξει τα πρόβατα. Η δίκαιη απαίτηση του κυπριακού λαού (ανεξαρτήτως εθνοτικής καταγωγής), για μια Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, με μία και μοναδική κυριαρχία, ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες, περνάει υποχρεωτικά από τη λαϊκή πάλη για να χαλάσουν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην περιοχή, από τη λαϊκή χειραφέτηση από τους «εθνικούς στόχους» των αστών, συνδέεται με την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Σε αυτόν τον κοινό αγώνα το ΚΚΕ θα εκφράζει πάντα την αλληλεγγύη του στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα της Κύπρου.
