Στενάζει η εκπαίδευση κάτω από την υποχρηματοδότηση. Υποδομές, εκπαιδευτικό προσωπικό βρίσκεται σταθερά πίσω από τις ανάγκες ενώ σε ό,τι αφορά τις καθημερινές ανάγκες των σχολείων, τίποτα δε θεωρείται δεδομένο και αυτονόητο. Η χρόνια υποχρηματοδότηση και η κατανομή των δαπανών για την Παιδεία συνδέονται άμεσα με τη συγκεκριμένη στρατηγική η οποία υλοποιείται, τη στρατηγική του κεφαλαίου στην εκπαίδευση.
Ελάχιστη εγγυημένη δημόσια δωρεάν Παιδεία», θα μπορούσε να είναι ένα νέο σύνθημα της κυβέρνησης αφού, αντίστοιχα με την απαίτηση του μεγάλου κεφαλαίου να ζει ο λαός με ψίχουλα, εκφράζεται και η αξίωση να παίρνει και στο σχολείο ψίχουλα μόρφωσης αντί για ολόπλευρη παιδεία. Να παίρνει από ένα δημόσιο σχολείο - που θα λειτουργεί «με επάρκεια» και όχι «με πληρότητα» όπως είχε δηλώσει χαρακτηριστικά ο υπουργός Παιδείας - το μίνιμουμ γνώσεων και πλήθος εφήμερων δεξιοτήτων που θα τον κάνουν αποτελεσματικό στη δουλειά. Να παράγει με τους άθλιους όρους εργασίας που έχουν διαμορφωθεί και χειροτερεύουν, αλλά να μην έχει τόση μόρφωση που θα τον κάνει «επικίνδυνο» για το σύστημα, να μη διανοείται να το αμφισβητήσει.
Κάθε ευρώ που δίνεται για την εκπαίδευση υπηρετεί αυτή τη στρατηγική: Η επέκταση των θεσμών των αναπληρωτών και ωρομισθίων εκπαιδευτικών, αντί για μόνιμους διορισμούς. Η ανάθεση της μεταφοράς των μαθητών με κρατικό χρήμα στους ιδιώτες. Η διάθεση 3,5 εκ. ευρώ για την προώθηση της αξιολόγησης την ώρα που στα ταμεία των σχολείων «δεν υπάρχει μία», που λείπουν χιλιάδες εκπαιδευτικοί, που παιδιά πεινάνε κ.ο.κ. Τα τελευταία χρόνια και με το πρόσχημα της δημοσιονομικής προσαρμογής, η Παιδεία δέχτηκε ακόμα μεγαλύτερα πλήγματα στη χρηματοδότησή της. Παράλληλα, όμως, προχωρούν οι αναδιαρθρώσεις που απομακρύνουν το περιεχόμενό της από τις πραγματικές ανάγκες. Κι έτσι, οι γονείς πληρώνουν για μία Παιδεία φτωχότερη ως προς το περιεχόμενό της, ενώ ταυτόχρονα νέα αντιδραστικά μέτρα εφαρμόζονται.
Κάθε προϋπολογισμός που δίνει ψίχουλα στην Παιδεία, κάθε δράση του ΕΣΠΑ, αποτελεί ταυτόχρονα κρίκο στην αλυσίδα της αντιλαϊκής επίθεσης που στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης εντείνεται. Η ικανοποίηση των πραγματικών λαϊκών αναγκών σημαίνει πρώτα και κύρια εξασφάλιση ότι όλα τα παιδιά θα έχουν φαγητό στο τραπέζι, δεν θα πηγαίνουν στο σχολείο νηστικά, ότι δε θα βάζει ο γονιός ούτε ένα ευρώ από την τσέπη του για μορφωτικές ανάγκες, σημαίνει πραγματική, ολόπλευρη μόρφωση χωρίς διακρίσεις και ταξικούς φραγμούς, σχολεία σύγχρονα, ασφαλή, εξοπλισμένα, μόνιμο προσωπικό αντίστοιχο με τις πραγματικές ανάγκες. Σημαίνει Παιδεία προς όφελος του λαού και όχι προσανατολισμένη στις ανάγκες των μεγάλων επιχειρήσεων...
