Είκοσι δύο χρόνια απουσίας του μεγάλου ποιητή, του αξέχαστου κομμουνιστή Γιάννη Ρίτσου συμπληρώνονται, σήμερα. Ο λόγος του σπαθί, και φωτιά, σήμερα γίνεται λάβαρο αγώνων στις καρδιές των κομμουνιστών. Το έργο του συνδέθηκε με το εργατικό και λαϊκό κίνημα της χώρας μας σε όλες σχεδόν τις ιστορικές περιόδους. Το διαχρονικό έργο του και η προσφορά του αποτελούν αναμφισβήτητα ευλογία, καθώς μας κληροδότησε τους στίχους εκείνους με τους οποίους θα τραγουδάμε πάντα τους αγώνες της νεολαίας και του λαού μας.
Ο Γιάννης Ρίτσος, από θέση, ποιητής στρατευμένος στον αγώνα του ανθρώπου για ένα δίκαιο κόσμο, όσο κανένας άλλος Ελληνας ποιητής, μας «σηκώνει ψηλότερα» από τη λήθη της Ιστορίας, για να μας θυμίσει πόσο η ανθρώπινη ύπαρξη έχει τη δύναμη και την υποχρέωση να αντιδικήσει με την αρχή και την τάξη, διαφορετικά ο θάνατος είναι μάταιος και ο έρωτας φλυαρία... Οι στίχοι του μας συντροφεύουν. Χαράζουν δρόμους, μιλούν στην ψυχή και τη συνείδηση. Η ποίησή του σαν οξυγόνο και σαν νερό. Το να «σκύβουμε» σε τέτοια κείμενα και στη ζωή τέτοιων ανθρώπων είναι σαν μια μετάγγιση αίματος, μετάγγιση ψυχής, μετάγγιση πνεύματος.
Ο Γιάννης Ρίτσος είναι ο ποιητής που ευλόγησε με τους στίχους του τον Ερωτα, την Ειρήνη, τον Αγώνα, την Επανάσταση. Το μεγαλειώδες του έργο έγινε βάλσαμο για τον αγωνιζόμενο ελληνικό λαό, ξεπέρασε τα σύνορα της Ελλάδας και έγινε κτήμα και μέρος του παγκόσμιου πολιτισμού. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι ο Γιάννης Ρίτσος δεν έμεινε ποτέ του στα λόγια. Ο αγωνιστικός ποιητικός του λόγος ήταν άρρηκτα δεμένος με την αγωνιστική του δράση. Γιατί απλά - πολύ απλά ό,τι έπραξε με το έργο του ο Γιάννης Ρίτσος ήταν αυτό που αντιλαμβανόταν ως χρέος του πνευματικού εργάτη, γιατί την αξία της ποίησης την ένιωθε στην αξία της πράξης σαν γνήσιος κομμουνιστής. Για τον Γιάννη Ρίτσο, «Το χρέος των ποιητών» είναι... ένα: Δίπλα στο λαό, ένα με το δίκιο.
