Εγραφαν τα «Νέα», 7/11/2014, στο πρωτοσέλιδό τους: «Ζητούνται εθελοντές εκπαιδευτικοί. Πρόταση σοκ για τα κενά στα σχολεία: Εθελοντική διδασκαλία και πληρωμή με μόρια! Διδασκαλία με αντάλλαγμα περισσότερα μόρια μελετά το υπουργείο Παιδείας για την κάλυψη των κενών στα σχολεία, καθώς τα κενά φαίνεται πως είναι αδύνατο να καλυφθούν με άλλους τρόπους. Πιστώσεις μπορούν να βρεθούν, λέει ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, αλλά ο περιορισμός στους δημοσίους υπαλλήλους δεν επιτρέπει προσλήψεις αναπληρωτών». Θα περίμενε κανείς εφόσον η εφημερίδα το αναδεικνύει πρώτο θέμα, δείχνοντας ότι ενδιαφέρεται για τη μόρφωση των μαθητών, να ζητά λύση στο πρόβλημα με προσλήψεις εκπαιδευτικών. Αλλά προβάλλει το θέμα ως «Πόντιος Πιλάτος» βάζοντας και ένα «σοκ» για άλλοθι. Γιατί η αστική δημοσιογραφία συνηθίζει να καταγράφει τις πτυχές ενός θέματος, αλλά να κρύβει την ουσία του. Στην προκειμένη περίπτωση την αντιλαϊκή πολιτική με τις περικοπές δαπανών για την Παιδεία από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά και την πολιτική μείωσης των δημοσίων υπαλλήλων.
Καλλιέργεια μοιρολατρείας
Βεβαίως, αυτό καθεαυτό το πρόβλημα δείχνει ότι η κυβέρνηση ό,τι και αν λέει δεν μπορεί να δώσει λύση σε λαϊκά προβλήματα, ενώ πασχίζει να αναγκάσει τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, τους άνεργους, να συνηθίσουν μοιρολατρικά στη ζωή με μειωμένες απαιτήσεις. Ετσι ενισχύεται η λογική της κυβέρνησης και των διαφόρων άλλων διαχειριστών του συστήματος, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, για μπαλώματα στους εξαθλιωμένους, ίσα - ίσα για να φυτοζωούν, αξιοποιώντας και τον εθελοντισμό. Προφανώς η διάθεση και για προσφορά και για από κοινού αντιμετώπιση ορισμένων οξυμένων λαϊκών προβλημάτων είναι κάτι θετικό, είναι όμως πρόβλημα όταν αυτή η διάθεση αξιοποιείται για να βγαίνει λάδι η πολιτική που στερεί στους εργαζόμενους το δικαίωμα στη δωρεάν μόρφωση, στην Υγεία, Πρόνοια κλπ. Τότε οδηγεί στη μοιρολατρία και το συμβιβασμό με τη σημερινή κατάσταση. Οδηγεί ακόμα και σε λογικές σαν και αυτές που επιβάλλονται σε μια σειρά σχολεία, παιδικούς σταθμούς, ότι οι γονείς πρέπει να πληρώνουν από την τσέπη τους αναγκαίες επισκευές, βαψίματα ή αναλώσιμα υλικά που θα έπρεπε να καλύπτονται από το κράτος.
