Κλάμα και οδυρμός...
«Η επικράτηση των Ρεπουμπλικανών στις ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ αποτελεί προμήνυμα κι αν δεν αντιστραφεί η τάση αυτή, είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να εκλεγεί Ρεπουμπλικανός πρόεδρος, ο οποίος θα μοιάζει στην Μέρκελ. Είναι να τρομάζει κανείς μπροστά στο ενδεχόμενο να δει την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (FED) να ακολουθεί τη γραμμή Μέρκελ. Τι θα είχε συμβεί στις ΗΠΑ και την παγκόσμια οικονομία, αν η FED ακολουθούσε τη γραμμή Μέρκελ και δεν αγόραζε αφειδώς ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου, επειδή οι Ρεπουμπλικανοί, η αμερικανική νεοδεξιά, και οι νεοφιλελεύθεροι ισχυρίζονταν ότι η "ποσοτική χαλάρωση" θα κλόνιζε την αξία του δολαρίου; Τι θα γινόταν αν οι ΗΠΑ, εν μέσω της κρίσης, δεν αύξαναν τα δημοσιονομικά τους ελλείμματα για να αιμοδοτήσουν την οικονομία τους, επειδή οι Ρεπουμπλικανοί ισχυρίζονταν ότι η "ασωτία" του χρέους θα πνίξει την ανάπτυξη την οποία χαρακτηρίζουν ακόμη και τώρα "ψευδή", επειδή στηρίζεται σε δανεικά. Φευ...». Το απόσπασμα είναι από άρθρο που έχει τίτλο «Θεέ μου, Μέρκελ και στην Ουάσιγκτον!» και το φιλοξενούσε η εφημερίδα «Αυγή» χτες. Εκεί στο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να κρυφτούν, αλλά είπαμε ρε παιδιά, λίγο κράτει!!!
... και οι κοινοί αντιλαϊκοί στόχοι
Η υπεράσπιση της πολιτικής Ομπάμα δείχνει, αν μη τι άλλο, τις προτιμήσεις του ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να γίνει «χαλίφης στη θέση του χαλίφη» για να διαχειριστεί τον καπιταλισμό. Για τις «ευεργεσίες» του Ομπάμα, που ...πάει, χαθήκαμε, γιατί θα τις σαρώσουν οι Ρεπουμπλικανοί (όπως το λεγόμενο Οbamacare, το σύστημα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για τους εξαθλιωμένους που αναφέρεται παρακάτω και στο άρθρο), ας πάνε οι «αριστεροί» του ΣΥΡΙΖΑ να ρωτήσουν τα 50.000.000 κακοπληρωμένων εργαζομένων σε φαστφουντάδικα, μεταποίηση, βαριές βιομηχανίες, Ενέργεια, υπηρεσίες, τα εκατομμύρια άστεγους και φτωχούς, που σιτίζονται με κουπόνια από διάφορους ...φιλάνθρωπους. Η «φιλολαϊκή» διαχείριση Ομπάμα, της επεκτατικής διαχείρισης που υπερασπίζονται, όπως και η περιοριστική, που πρεσβεύει η Μέρκελ και η Γερμανία στην ΕΕ, έχουν τους ίδιους αντιλαϊκούς στόχους για τη στήριξη της ανάκαμψης των μονοπωλίων των χωρών τους και των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων τους στη διεθνή αγορά. Οι διαφορές τους, όπως και οι διαφορές Ρεπουμπλικανών και Δημοκρατικών, ελάχιστα αφορούν τα εργατικά - λαϊκά στρώματα.
