1. Οι Συριζαίοι εξελίσσονται σε ψευδοεπιστήμονες και χαρισματικούς φαφλατάδες, γιατί μόνο αυτές οι δύο κατηγορίες μπορούν να στηρίζουν ταυτόχρονα την καταστροφή του μνημονίου και τη σωτηρία της Ευρωζώνης. Μου είναι πιο εύκολο να πιστέψω έναν χιλιαστή όταν αναγγέλλει το τέλος του κόσμου παρά έναν Συριζαίο διαφωτιστή που ενσαρκώνει το ιδεώδες της Αριστεράς.
2. Συμφωνώ με όσους λένε ότι οι τζιχαντιστές που κόβουν κεφάλια είναι κανίβαλοι. Πώς πρέπει άραγε να ονομάσουμε εκείνους τους πιστούς χριστιανούς που όχι μόνο έκοψαν τα κεφάλια του Βελουχιώτη και του Τζαβέλλα, αλλά τα παλούκωσαν και «στόλισαν» με αυτά την πλατεία της Λαμίας;
3. Οσοι «πρωτοπόροι» άνοιξαν το δρόμο για την Ευρώπη εξαπατώντας έναν ολόκληρο λαό, διέπραξαν ένα κακό χωρίς ιστορικό προηγούμενο. Οσοι συνεχίζουν να παραμιλάνε ότι η μοίρα μας πρέπει στο διηνεκές να συνδεθεί με τους Ευρωπαίους διαπράττουν έγκλημα κατ' εξακολούθηση.
4. Αν κάποιος παρακολουθήσει μια τηλεοπτική εμφάνιση του Σταύρου Θεοδωράκη, θα καταλάβει πώς κατάντησε κάποιος που διάβηκε το τελευταίο σκαλοπάτι της ηλιθιότητας, απ' όπου γυρισμό δεν έχει.
5. Ο λόγος στον Ζοζέφ ντε Μαιστρ: «Γερουσιαστής: Αυτή είναι μια άβυσσος στην οποία καλύτερα να μην κοιτάξουμε. Κόμης: Φίλε μου, δεν είμαστε ελεύθεροι να μην κοιτάξουμε».
6. Στα παλιά μου τα παπούτσια η επιλογή Σταύρου Δήμα για την Προεδρία. Πρόκειται για εξωφρενική ιδέα ότι θα μπορούσε αυτή η φτηνή φάρσα να με αφορά στο ελάχιστο.
7. Η λύπη των ημερών είναι η μόνη γνήσια πλειοψηφική δύναμη. Χωρίς να χρειάζεται διαφήμιση ή να γίνει μόδα για να διαδοθεί, δεν υπάρχει περιβάλλον όπου να μην εμφανίζεται. Οι πολίτες χάνουν το ύφος τους, παραιτούνται από τις αγαπημένες τους δραστηριότητες, και καμία φαρμακευτική αγωγή δεν μπορεί ν' αναχαιτίσει τη δύναμη της λύπης.
8. Σε αυτές τις αποτρόπαιες συνθήκες ο πολίτης πρέπει να πάρει στα χέρια του τη χειραφέτησή του. Ας χρησιμοποιήσει ό,τι μπορεί, κυρίως ας βγει από την κατάσταση της παθητικότητας, της νοσταλγίας, και ας επιτρέψει στα μάτια του να γίνουν διεισδυτικά και απρόβλεπτα, όπως ακριβώς είναι εκείνων που τον εκμεταλλεύονται και τον στύβουν.
9. Υπάρχουν μέσα στην Αθήνα ζώνες ανεξερεύνητες. Ούτε ο Καμίνης ούτε ο τελευταίος μπάτσος καταδέχεται να περάσει από κει. Σε αυτές τις ζώνες, παρ' όλη τη φτώχεια που προκάλεσε η κρίση, μακριά από τα κέντρα ελέγχου του κράτους, πάλλεται μια ανθρωπιά που πίστευα πως είχε χαθεί από χρόνια. Πρόκειται για πολίτες που εξόρισε το καθεστώς, δημιουργώντας, χωρίς να το θέλει, μικρούς κόσμους που συνδέονται μεταξύ τους με μια απαράμιλλη αλληλεγγύη. Ανάμεσά τους και οι οικονομικοί μετανάστες από τις άκρες του κόσμου, που καταφέρνουν να υπερβούν τη δυσκολία της γλώσσας και να συναντηθούν. Φυσικά, υπάρχουν θέματα, δύσκολες συνθήκες διαβίωσης, μαζεμένα νεύρα, αλλά παρ' όλα αυτά όλοι βρίσκονται σε μια γενναία προσπάθεια να σταθούν όρθιοι, κυρίως είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν μόνοι τους.
10. Οποιος νομίζει ότι μπορεί να βγει αλώβητος από την κρίση, αρκεί να είναι ουδέτερος, γελάστηκε. Οση απέχθεια έχω για τους ισχυρούς, την ίδια και χειρότερη νιώθω για τους ουδέτερους και χλιαρούς. Σωστά ο Απόστολος Παύλος έλεγε: «Είσαι χλιαρός, θα σε ξεράσω».
Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ
