«Πιστεύουμε ότι σε αυτό το πλαίσιο θα βρεθεί μια βιώσιμη και κοινά αποδεκτή λύση για τους λαούς». «Η ιστορία της ΕΕ είναι ιστορία διαφωνιών, αλλά στο τέλος της ημέρας επιτυγχάνονται συμβιβασμοί». «Σήμερα φεύγουμε έχοντας κάνει κάποια σημαντικά βήματα. Δεν καλύψαμε όλη την απόσταση, αλλά σίγουρα καλύψαμε ένα σημαντικό μέρος και, κυρίως, αποδείξαμε - επαναλαμβάνω - ότι η ΕΕ είναι ένα πεδίο συγκρούσεων αλλά και συμβιβασμών. Ενα πεδίο, όπου στο τέλος της ημέρας κυριαρχεί όχι η αντίληψη των εκβιασμών, αλλά η αντίληψη της αναγκαίας συναίνεσης, προκειμένου να βρεθούν λύσεις, όταν αυτό είναι προς όφελος όλων των πλευρών».
Αυτά έλεγε μέχρι προχτές ο Αλ. Τσίπρας. Ενδεχομένως αυτά θα λέει κι εφόσον επιτευχθεί συμβιβασμός με την ΕΕ για το μείγμα διαχείρισης. Στο ενδιάμεσο, από το βράδυ της Δευτέρας και την εξέλιξη στο Γιούρογκρουπ, περισσεύουν οι διαμαρτυρίες επειδή, όπως διατείνονται, οι «εταίροι» τούς την έφεραν. «Αντιμετωπίσαμε ωμή εξουσία και εκβιασμό», δηλώνει ο αναπληρωτής υπουργός Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και μέλος του επιτελείου που χειρίζεται τις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ, Ε. Τσακαλώτος.
Το ζήτημα για τους λαούς βεβαίως δεν είναι η συμπεριφορά που επιλέγουν για τις μεταξύ τους σχέσεις οι «εταίροι». Το ζήτημα είναι πως είτε συμβιβασμός είτε σύγκρουση, είτε τροποποίηση του υπάρχοντος προγράμματος είτε αποδοχή της συνέχισής του, τα παζάρια στην ΕΕ γίνονται για λογαριασμό του κεφαλαίου και η όποια κατάληξή τους αφορά στα δικά του συμφέροντα και είναι κατά κανόνα εναντίον των λαϊκών συμφερόντων. Αυτό είναι κάτι που η κυβέρνηση επιμελώς κρύβει απ' τον ελληνικό λαό, καλλιεργώντας του αυταπάτες πως μια συμφωνία θα τον ωφελήσει, την ίδια ώρα που διαβεβαιώνει ότι «οφείλουμε να εργαστούμε σεβόμενοι τους κανόνες που διέπουν τη συγκατοίκησή μας στην Ευρώπη αλλά ταυτόχρονα και σεβόμενοι την ισοτιμία των κρατών - μελών. Διότι στην ΕΕ αλλά και στην Ευρωζώνη δεν υπάρχουν ιδιοκτήτες και ενοικιαστές. Είμαστε όλοι συγκάτοικοι».
Οι κανόνες της ΕΕ συνιστούν ένας προς έναν κόλαφο για τα δικαιώματα των λαών, που ισότιμα χτυπιούνται σε όλα τα κράτη - μέλη της. Είναι κατακτημένη η «ισοτιμία» των λαών απέναντι στη λιτότητα. Η ισοτιμία, που αξιώνουν η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός στον οποίο ανήκει η δήλωση αυτή, αντανακλά «παράπονα» της ντόπιας αστικής τάξης για το γεγονός ότι αστικές τάξεις άλλων κρατών καρπώνονται τη μερίδα του λέοντος απ' τα οφέλη της «συγκατοίκησης», αυγατίζουν τα κέρδη τους, ενισχύουν την ανταγωνιστικότητά τους.
Βεβαίως, οι δημαγωγικές κορόνες της κυβέρνησης περί ισοτιμίας τη βοηθάνε να συγκαλύπτει τον ταξικό χαρακτήρα της ΕΕ, ως ένωσης καπιταλιστικών κρατών ανισόμετρα αναπτυγμένων, άρα με ανισότιμες μεταξύ τους σχέσεις. Δεν είναι ίδια η οικονομική, πολιτική δύναμη της αστικής τάξης της Γερμανίας με αυτή της Μάλτας ή της Ελλάδας. Δεν διεκδικούν με ίδιους όρους κομμάτι της πίτας, αλλά για τους λαούς ισχύει στο ακέραιο η παροιμία που λέει «από πίτα που δεν τρως τι σε νοιάζει κι αν καεί». Δεν έχουν κανένα λόγο να υπερασπίζουν διεκδικήσεις των εκμεταλλευτών τους, πόσω μάλλον που αυτοί έχουν προηγούμενα επιβάλει μέτρα καρατόμησης δικαιωμάτων.
«Υπήρχαν πολλοί που διακινούσαν την εντύπωση ότι η Ελλάδα είναι απομονωμένη. Οτι είμαστε μόνοι εναντίον όλων. Δεν αισθάνθηκα έτσι σήμερα στη Σύνοδο Κορυφής. Αντιθέτως, πρέπει να σας πω ότι ήταν αρκετοί που πήραν το λόγο και υποστήριξαν την ανάγκη να υπάρξει κατανόηση στις ελληνικές θέσεις. Αλλωστε αυτό το διαπιστώσατε και από τις δηλώσεις ηγετών κατά την είσοδό τους στη Σύνοδο Κορυφής. Η Ελλάδα λοιπόν δεν είναι μόνη. Η Ελλάδα διαμορφώνει συμμαχίες. Η Ελλάδα σήμερα έχει φωνή, έχει άποψη, έχει πρόταση, έχει υπόσταση. Και αυτό νομίζω είναι μια σημαντική εξέλιξη σε σχέση με τη θέση που βρισκόταν η χώρα μας πριν από τις 25 Ιανουαρίου».
Μια βδομάδα, απ' τη Σύνοδο Κορυφής ως το προχτεσινό Γιούρογκρουπ, έδειξε ότι οι ...συμμαχίες για τις οποίες κόμπαζε ο Αλ. Τσίπρας είναι «λυκοσυμμαχίες». Οι κυβερνήσεις της Γαλλίας, της Ιταλίας κ.ά., επιλέγουν αυτή ή την άλλη στάση αναλόγως αν ανταποκρίνεται στην προσπάθεια να ενδυναμώσουν τα μονοπώλιά τους, η θέση των οποίων έχει υποχωρήσει στο πλαίσιο της καπιταλιστικής κρίσης.
Η μόνη βέβαιη συμμαχία στην ΕΕ είναι απέναντι στους λαούς. Δηλωτικό αυτού είναι το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις των κρατών που βολιδοσκοπεί η κυβέρνηση για συμμαχία δεν προλαβαίνουν να νομοθετούν αντιλαϊκά μέτρα. Αυτό όμως δεν αποτελεί κριτήριο για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ούτε και εμπόδιο στην προσπάθειά της να εξασφαλίσει ευνοϊκότερους όρους ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας στην Ελλάδα.
Αυτή είναι η ΕΕ. Αντιλαϊκή ως το μεδούλι. Με σκοπό της ύπαρξής της την προάσπιση των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων. Λύση για τους λαούς βρίσκεται στην πάλη για αποδέσμευση απ' τη λυκοσυμμαχία, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, μονομερή διαγραφή του χρέους. Ολα τα άλλα που διακινούν οι θιασώτες και απολογητές της περί άλλου αέρα, αλλαγής και στροφής δεν συνιστούν παρά προσπάθεια αποπροσανατολισμού.
