Σε άλλο ένα πεδίο οξυμένων ενδοαστικών ανταγωνισμών επιχειρεί να εμπλέξει το λαό η κυβέρνηση, με επίκεντρο αυτή τη φορά, τους ενεργειακούς πόρους και διαύλους. Αξονας όχι φυσικά οι λαϊκές ανάγκες, αλλά η διαμόρφωση διεθνών λυκοσυμμαχιών, με γνώμονα τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και το στόχο της γεωστρατηγικής αναβάθμισης στην ευρύτερη περιοχή. Στην προσπάθειά της αυτή η κυβέρνηση «παίζει» με όσο περισσότερα ιμπεριαλιστικά κέντρα μπορεί.
Σε αυτή τη βάση κινήθηκε η επικοινωνία του Αλ. Τσίπρα με τον Βλ. Πούτιν για «ετοιμότητα της ελληνικής κυβέρνησης για συμμετοχή - με εταιρεία του Δημοσίου - στον φορέα κατασκευής του ελληνικού αγωγού μεταφοράς ρωσικού φυσικού αερίου από τα ελληνοτουρκικά σύνορα».
Στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκαν οι δηλώσεις του υπουργού Αμυνας, Π. Καμμένου, πρόσφατα στις ΗΠΑ, ο οποίος δημοσιοποίησε τότε πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης προς αυτή των ΗΠΑ για «μία GtoG (government to government agreement - σ.σ. απευθείας συμφωνία κυβερνήσεων) με τις ΗΠΑ ώστε να υπάρχει συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου». Ορισε, δε, και τα ποσοστά της μοιρασιάς από τα κέρδη σε «70-30».
Σε συνέχεια των τέτοιων συζητήσεων στις ΗΠΑ, επισκέφτηκε την προηγούμενη βδομάδα την Αθήνα ο ειδικός απεσταλμένος και συντονιστής για διεθνή ενεργειακά θέματα του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, Αμος Χοστάιν, που συναντήθηκε με τους υπουργούς Εξωτερικών, Ν. Κοτζιά, Επικρατείας, Ν. Παππά, και Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Π. Λαφαζάνη.
Ο Αμερικανός δεν κόμισε κάποια συγκεκριμένη προσφορά στην Αθήνα, περισσότερο επανέλαβε τις πάγιες αμερικανικές αντιρρήσεις σε οποιαδήποτε ενεργειακή συνεργασία με τη Μόσχα, εκφράζοντας γνωστές θέσεις της Ουάσιγκτον περί «ανάγκης διαφοροποίησης των πηγών και οδεύσεων καυσίμου», άρνησής της στην κατασκευή «μεγάλων αγωγών» (βλ. τα αντίστοιχα ρωσικά σχέδια), προώθησης μικρότερων - διασυνδετήριων αγωγών, κάθετων αξόνων, τερματικών σταθμών κ.τ.λ.
Από πλευράς της ελληνικής κυβέρνησης, ο Λαφαζάνης επανέλαβε την πρόθεση της ελληνικής αστικής τάξης ότι «η Ελλάδα επιδιώκει να γίνει ένας πλουραλιστικός ενεργειακός κόμβος στην περιοχή μας».
Προσθέστε και τις δηλώσεις Κοτζιά, πριν από μερικές μέρες στην τουρκική τηλεόραση TRT, ότι «ο αναδυόμενος ρόλος της Ελλάδας στο Ενεργειακό συνδέεται με τον ρόλο της Τουρκίας στο Ενεργειακό. Γιατί όταν συζητάμε για αγωγούς που έρχονται από το Αζερμπαϊτζάν ή από τη Ρωσία, αναφερόμαστε σε αγωγούς που περνάνε από την Τουρκία. Εγώ πιστεύω ότι είναι καλό να κατασκευαστούν γραμμές αγωγών στην περιοχή μας, και εννοώ όχι μόνο την Ελλάδα και την Τουρκία, αλλά και την ΠΓΔΜ, την Αλβανία, τη Βοσνία. Εχω συμφωνήσει σε αυτό με τον υπουργό Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, τον Βολκάν Mποζκίρ (...) ότι πρέπει να φτιάξουμε ισχυρά δίκτυα, και ενεργειακά και οδικά και σιδηροδρομικά».
Σημειωτέον, αυτά τα περί «πλουραλιστικού ενεργειακού κόμβου», που θα παίζει με όσο περισσότερα ιμπεριαλιστικά κέντρα μπορεί, σε συνεργασία με την Τουρκία, και θα στρώνει κάθετους αγωγούς προς τις βορειότερες χώρες των Βαλκανίων, λέγονται ενώ: Συνεχίζεται η σφαγή στην Ουκρανία, σημαντικότατο ενεργειακό κόμβο. Η Αγκυρα συνεχίζει καθημερινά την προκλητική αμφισβήτηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στο Αιγαίο και την κατοχή στην Κύπρο. Αναζωπυρώνονται εστίες εθνικιστικής έντασης στα Βαλκάνια, με αυξανόμενη ανησυχία για το τι μέλλει γενέσθαι το αμέσως επόμενο διάστημα σε Σκόπια, Αλβανία, Σερβία, Βοσνία - Ερζεγοβίνη και αλλού. Ενώ συνεχίζεται ο πόλεμος σε Συρία - Ιράκ με αφορμή τους τζιχαντιστές, τους οποίους οργάνωσαν οι ιμπεριαλιστές.
Πρόσθετοι λόγοι όλοι αυτοί όχι απλά ο λαός να κουμπώνεται απέναντι στα παχιά λόγια της κυβέρνησης και τα μεγαλεπήβολα σχέδια της ντόπιας αστικής τάξης, αλλά και να αντιταχθεί.
