Η θύελλα...
Αφού δε γίνεται να κρύψουν τη νέα θύελλα που ετοιμάζεται, θα προσπαθήσουν να την υποβαθμίσουν. Ο λόγος για την ιδεολογικοπολιτική επιχείρηση που θα ξετυλιχτεί ολόπλευρα, συντονισμένα και καλοσχεδιασμένα το επόμενο διάστημα, ώστε (ειδικά η κυβέρνηση, αλλά και άλλες αστικές δυνάμεις) να πείσουν το λαό να δεχτεί αγόγγυστα τα νέα βάρβαρα μέτρα που του φορτώνουν. Ας πούμε, η χτεσινή «Αυγή» εντόπιζε «δυσκολίες» που «εμπεριέχει» η κυβερνητική πρόταση, για να περιγράψει τα καταστροφικά αποτελέσματα που θα έχουν τα «προαπαιτούμενα» μιας πιθανής συμφωνίας για τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι θέλει πολύ θράσος το να περιγράφεις ως ...«δυσκολίες» μια άνευ προηγουμένου καταιγίδα που θα ισοπεδώσει το επίπεδο ζωής ενός λαού, όταν αυτό ήδη καταβαραθρώθηκε την τελευταία 5ετία. Το ζήτημα, όμως, δεν είναι η ηθική. Αποκαλύπτεται ακόμα μια φορά η αποφασιστικότητα με την οποία το κεφάλαιο τσακίζει τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, προκειμένου να σώσει και να αναβαθμίσει τη δική του θέση, νόμος της καπιταλιστικής οικονομίας από τον οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς διαχειριστής της αστικής εξουσίας (όσο «καλοπροαίρετος» κι αν εμφανίζεται). Και μαζί μ' αυτή, αποκαλύπτεται και η αποφασιστικότητα με την οποία θα ξεχυθούν για να «μαντρώσουν» κάθε εργατική - λαϊκή συνείδηση, για να πειστεί ο λαός να νιώθει κι ευγνωμοσύνη, ακόμα και ανακούφιση, που η κυβέρνηση «κατέληξε σε μια συμφωνία».
... κι οι «δυσκολίες»
Και πάνω σε αυτό το έδαφος θα αξιοποιηθούν μια σειρά ύπουλα επιχειρήματα. Για παράδειγμα, το ίδιο ρεπορτάζ της «Αυγής» επέλεγε να επισημάνει πως τα προαπαιτούμενα της συμφωνίας (δηλαδή τα αντιλαϊκά μέτρα) «θα απλώνονται σε διάρκεια τριών χρόνων αντί να εφαρμοστούν άμεσα και μαζικά εντός του επόμενου ενάμιση χρόνου, όπως θα συνέβαινε με ενδεχόμενη συμφωνία πριν από τη διενέργεια του δημοψηφίσματος». Δηλαδή, τι μας λένε ουσιαστικά; Οτι, πρέπει να μας νοιάζει όχι το ότι θα χειροτερέψει κι άλλο η ζωή μας, αλλά ότι αυτό θα γίνεται σιγά - σιγά. Και ακριβώς σ' αυτό το «σιγά - σιγά» επενδύουν πολλά, και για την αρπαγή της λαϊκής συναίνεσης και για την ενίσχυση της «κοινωνικής συνοχής» και για την ποδηγέτηση του ταξικού εργατικού κινήματος και για την ενσωμάτωση λαϊκών στρωμάτων που στη συνείδησή τους ο ευρωμονόδρομος κλονίστηκε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
Ολα τα παραπάνω φωτίζουν την ανάγκη, μαζί με την ακούραστη δράση για την οργάνωση της αντίστασης, της διεκδίκησης και της αλληλεγγύης, να αποκρουστεί η προπαγανδιστική επίθεση που δέχεται ο λαός μας από τα κυβερνητικά και άλλα αστικά επιτελεία να αποδεχτεί τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής...
