Την Πέμπτη καταφθάνει στην Αθήνα, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, μια μέρα μετά την πιθανή ψήφιση του πολυνομοσχεδίου και του αντιλαϊκού του περιεχομένου στη Βουλή και δίχως να έχει κοπάσει ο απόηχος της απεργίας και των διαδηλώσεων και φυσικά η οργή του λαού. Η υλοποίηση του ελληνικού προγράμματος και η βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους θα είναι στην ατζέντα των συζητήσεων με την κυβέρνηση και αναμένεται να συνδεθεί με ...μπίζνες των γερμανικών επιχειρήσεων και τραπεζών στην Ελλάδα. Αν και επίσημα σε δηλώσεις του ο Β. Σόιμπλε μάλλον θα απορρίψει -προς το παρόν- την ιδέα ενός νέου κουρέματος του ελληνικού χρέους, είναι όμως βέβαιο ότι συζητηθεί στις “κλειστές” επαφές με τα κυβερνητικά στελέχη. Η καγκελαρία δεν επιθυμεί πριν τις γερμανικές εκλογές το Σεπτέμβρη να τεθεί θέμα “νέου κουρέματος” διότι το θέμα αυτό εισήλθε στην προεκλογική αντιπαράθεση Χριστιανοδημοκρατών – Σοσιαλδημοκρατών για το αν θα επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό και κατ' επέκταση το Γερμανό φορολογούμενο καθώς τα δάνεια προς την Ελλάδα προέρχονται από κράτη - μέλη και κεντρικές τράπεζες. Εντούτοις ο κύριος λόγος για τον οποίο η Γερμανία τώρα δεν θέλει μια τέτοια συζήτηση είναι για να μην προκαλέσει αστάθεια στο ευρώ και διότι περιμένει από την ελληνική κυβέρνηση να υλοποιήσει όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που θα φέρουν – αν φέρουν- πρωτογενές πλεόνασμα τέλη 2013 αρχές 2014.
Προς νέα δανειακή σύμβαση και νέο μνημόνιο;
Πάντως η τρόικα (ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ) όπως και η ελληνική κυβέρνηση θεωρούν δεδομένο ότι από το καλοκαίρι (Ιούλης) του 2014 θα προκύψει χρηματοδοτικό κενό στο πρόγραμμα της Ελλάδας. Το γεγονός αυτό θέτει νέα δεδομένα, αφ' ενός, την ανάγκη χρηματοδότησης του κενού από τους εταίρους της ελληνικής κυβέρνησης αφ' ετέρου την ανάγκη χρηματοδότησης της Ελλάδας και μετά το 2014. Πληροφορίες -που έως τώρα δεν έχουν διαψευστεί- αναφέρουν πως ο Β. Σόιμπλε θα συζητήσει το πλαίσιο μιας συνολικής αντιμετώπισης του προβλήματος χρηματοδότησης της Ελλάδας έως το 2017. Αυτό σημαίνει νέα δανειακή σύμβαση, νέο μνημόνιο για τους όρους των δανείων και ίσως νέα αναδιάρθρωση του χρέους είτε με κούρεμα, είτε με μείωση επιτοκίων και χρονική μετάθεση των αποπληρωμών ή και όλα αυτά σε συνδυασμό. Το ενδεχόμενο αυτό δεν απέκλεισε ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας σε “Ημερησία” του Σαββάτου και “Βήμα της Κυριακής”, λέγοντας πως σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα πρέπει να πετύχει – σ.σ. είναι υποχρέωσή της- πρωτογενές πλεόνασμα, η επίτευξη του οποίου είναι και όρος σύμφωνα με την απόφαση του Γιούρογκρουπ του φθινοπώρου του 2012 για την εξέταση των προϋποθέσεων για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Και μνημόνιο για “αναπτυξιακό” ταμείο
Σχεδόν τίποτα από όλα αυτά δεν πρόκειται να αποτελέσουν μέρος των δημόσιων τοποθετήσεων και της γερμανικής αλλά και της ελληνικής πλευράς κατά την παραμονή Σόιμπλε στην Αθήνα. Ωστόσο φαίνεται πως οι δύο πλευρές θα ανακοινώσουν την πρόθεση να υπογράψουν -και ίσως υπογράψουν- ένα μνημόνιο συναντίληψης για τη σύσταση αναπτυξιακού ταμείου. Σχεδόν το προανήγγειλε σε δηλώσεις της η Άγκελα Μέρκελ αναφέροντας ότι “πρόσφατα με τον Β. Σόιμπλε και με τις εγγυήσεις για δανειακά προγράμματα για την Ισπανία και την Πορτογαλία, ενδεχομένως και για την Ελλάδα, καταστήσαμε σαφές ότι δεν αφήνουμε περιθώρια αμφιβολιών για το τι πρέπει να γίνει». Επίσης ενόψει της επίσκεψης Σόιμπλε η εκπρόσωπός του, Μαριάνα Κοτέ, δήλωσε στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ότι “όπως και στην περίπτωση της Ισπανίας, θα προσπαθήσουμε και διμερώς να υποστηρίξουμε τη διαδικασία προσαρμογής και τις μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα. Κάποια πράγματα και η αφετηρία στην Ελλάδα είναι διαφορετικά» και πρόσθεσε πως «μπορεί και να υπογραφεί ένα Μνημόνιο Συναντίληψης». Το αποκαλούμενο αναπτυξιακό ταμείο (Institute for Growth) θα είναι επί της ουσίας μια τράπεζα που θα δανειοδοτεί επιχειρήσεις. Θα έχει αρχικό κεφάλαιο περί τα 500 εκατομμύρια ευρώ, τα 350 εκατ. ευρώ θα προέλθουν από το ΕΣΠΑ (πρόκειται για ποσά που δεν έχουν απορροφηθεί από τα διαρθρωτικά ταμεία) και από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Η Γερμανία θα συνεισφέρει 100 εκατ. ευρώ μέσω της Γερμανικής Αναπτυξιακής Τράπεζας, την Kreditanstalt fuer Wiederaufbau. Στο θέμα παρεμβαίνει το ΔΝΤ εκφράζοντας τη διαφωνία του με τη συμμετοχή κρατικών τραπεζών καθώς επιδιώκει τη συμμετοχή ιδιωτικών τραπεζών, γεγονός που φανερώνει τις σοβαρές αντιθέσεις μεταξύ ισχυρά οικονομικών χωρών όπως και μεταξύ ιδιωτικών κεφαλαίων για το ποιος θα έχει τον κεντρικό έλεγχο.
