Στη Γερμανία, η ασφάλιση για την περίπτωση αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης, υποτίθεται ότι είναι υποχρεωτική από το 1995. Η μέριμνα αυτή χρηματοδοτείται ισόποσα από τους εργαζόμενους και τους εργοδότες αλλά ποτέ δεν καλύφτηκαν οι ανάγκες αυτού του ασφαλιστικού δικαιώματος.
Σήμερα, οι απόμαχοι της δουλειάς με αδυναμία αυτοεξυπηρέτησης φτάνουν τα 2,5 εκατομμύρια, με πρόβλεψη να διπλασιαστούν το 2050.
Η πλέον έντονη έλλειψη παρατηρείται στον τομέα της «βοήθειας στο σπίτι», όπου η παροχή υπηρεσιών πληρώνεται με την ώρα!
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Ομοσπονδίας Παροχής Ιδιωτικών Κοινωνικών Υπηρεσιών, στα γηροκομεία λείπουν 30.000 νοσοκόμες, ενώ το 2020 το έλλειμμα προσωπικού μπορεί να φτάσει τις 220.000. Σκληρές συνθήκες εργασίας εκτός από την έλλειψη προσωπικού.
Ανάλογα με τον τύπο του γηροκομείου οι τρόφιμοι οφείλουν να πληρώνουν από 1.000 έως 3.000 ευρώ το μήνα, αφού τα ποσά που χορηγεί η Κοινωνική Ασφάλιση είναι ανεπαρκή. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Στατιστικής Υπηρεσίας, στη Γερμανία 400.000 ηλικιωμένοι αδυνατούν να πληρώσουν, οπότε παρεμβαίνει το κράτος, κατά περίπτωση. Οι αρμόδιες υπηρεσίες μπορεί να εκτιμήσουν ότι πρέπει να πουληθεί ακόμη και το σπίτι, που έχει ο γέροντας ή η γερόντισσα, για να καλυφθεί το κόστος του γηροκομείου.
Ετσι, οι οικογένειες αναζητούν φθηνότερες λύσεις, με αποτέλεσμα την επιλογή της μεταφοράς των παππούδων και των γιαγιάδων σε χώρες με εξαιρετικά χαμηλό κόστος περίθαλψης, μακριά από παιδιά, εγγόνια και συγγενείς, μακριά από τη χώρα στην οποία κατέθεσαν τον ιδρώτα της δουλειάς τους, γεμίζοντας τα σεντούκια των καπιταλιστών. 7.000 Γερμανοί ηλικιωμένοι ζουν σε γηροκομεία της Ουγγαρίας, 3.000 στην Τσεχία και 600 στη Σλοβακία.
Η είδηση αυτή από μόνη της αποτελεί απάντηση σε όλους όσοι αποπροσανατολίζουν τους εργαζόμενους με τις αντιμνημονιακές τους κορόνες.
Στη Γερμανία, την ισχυρή οικονομία της ΕΕ, που δεν έχει μνημόνια και τρόικες, η κοινωνική πολιτική ακολουθεί πιστά το στρατηγικό στόχο της ΕΕ. Να τσακιστούν όλα τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις των εργαζομένων σε όλα τα κράτη - μέλη αυτής της λυκοσυμμαχίας προκειμένου να εξασφαλιστεί η κερδοφορία των μονοπωλίων όχι μόνο στην κρίση, αλλά και στην ανάκαμψη των οικονομιών τους.
