Μεγάλη εργατική απεργία στον Πειραιά τη δεκαετία του 1920
1923 Τον Αύγουστο του 1923 πραγματοποιήθηκαν οι μεγαλύτερες κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα πρώτα χρόνια του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος. Τα πρώτα σωματεία που συμμετείχαν είναι οι σιδηροδρομικοί, οι ναυτεργάτες, οι φορτοεκφορτωτές. Στις 19 Αυγούστου 1923 όλα τα ναυτεργατικά σωματεία κηρύσσουν απεργία, συλλαμβάνονται μέλη της διοίκησης της Ναυτεργατικής Ομοσπονδίας. Μετά από αυτή την κατάσταση η Διοίκηση του ΕΚΠ αποφασίζει πανεργατική απεργία. Η τελική όμως απόφαση θα εξαρτηθεί από τη ΓΣΕΕ.
Στις 20 Αυγούστου η ΓΣΕΕ δηλώνει ότι θα επεκτείνει τις απεργίες σ' ολόκληρη τη χώρα. Την ίδια στιγμή περίπολοι του Πολεμικού Ναυτικού γυρίζουν στους δρόμους και συλλαμβάνουν περίπου 200 απεργούς ναυτοθερμαστές για να τους βάλουν να δουλέψουν υποχρεωτικά.
Στον Πειραιά πραγματοποιείται σύσκεψη του ΕΚΠ,της Ναυτικής Ομοσπονδίας και των Ομοσπονδιών Σιδηροδρομικών, Ηλετροκινήσεως, Επισιτισμού και της ΓΣΕΕ. Τα κύρια αιτήματα της απεργίας ήταν σταθεροποίηση των ημερομισθίων με βάση τον τιμάριθμο. Μέτρα κατά της ακρίβειας και της αισχροκέρδειας. Απόλυση κρατούμενων απεργών. Κατάργηση της λογοκρισίας επί των εργατικών ζητημάτων. Απαγόρευση της εξαγωγής ανεπεξέργαστων καπνών και άλλα. Απ' όλη την Ελλάδα φτάνουν τηλεγραφήματα για συμμετοχή στην απεργία της ΓΣΕΕ.
Οι απεργιακές κινητοποιήσεις κορυφώνονται στις 23 Αυγούστου 1923. Στην πλατεία Πασαλιμανιού στον Πειραιά πραγματοποιείται Πανεργατική συγκέντρωση από τη ΓΣΕΕ και το ΕΚΠ, που είναι ιδιαίτερα ισχυρό αυτή την εποχή. Το σημείο που γίνεται η συγκέντρωση είναι μακριά από κυβερνητικά κτίρια, μακριά από την Αθήνα. Η κυβέρνηση, που ουσιαστικά διευθύνεται από το Νικόλαο Πλαστήρα, δίνει διαταγή να χτυπηθεί η συγκέντρωση και να διαλυθεί διά της βίας. Στρατός και αστυνομία επιτίθενται με σφοδρότητα στους συγκεντρωμένους απεργούς στο Πασαλιμάνι. Απολογισμός: 11 νεκροί εργάτες, 100 τραυματίες και συλλαμβάνονται περίπου 500. Μετά τα αιματηρά γεγονότα του Πασαλιμανιού η απεργία λύνεται, όμως παραμένει σαν η μεγαλύτερη απεργιακή κινητοποίηση της εποχής. Παραμένει σαν σταθμός των μεγάλων αγώνων του νεαρού τότε Ελληνικού Οργανωμένου Συνδικαλιστικού Κινήματος.
1806 Πεθαίνει ο Γάλλος φυσικός Σαρλ Ογκιστέν Ντε Κουλόμπ.
1864 Γεννιέται ο Ελευθέριος Βενιζέλος, επτά φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας, από τους βασικούς στυλοβάτες του αστικού πολιτικού συστήματος.
1914 Η Ιαπωνία κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Γερμανίας (Α’ Παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός Πόλεμος).
1921 Ξεκινά η μάχη του Σαγγάριου, που καταλήγει με ήττα του ελληνικού στρατού (Μικρασιατική Εκστρατεία).
1939 Υπογράφεται το σοβιετογερμανικό Σύμφωνο μη-επίθεσης, το γνωστό Σύμφωνο «Μολότοφ-Ρίμπεντροπ». Η υπογραφή του συμφώνου επήλθε μετά τη Συμφωνία του Μονάχου το 1938 (μεταξύ Γερμανίας, Ιταλίας, Βρετανίας και Γαλλίας) που ουσιαστικά «έσπρωχνε» τον Χίτλερ προς Ανατολάς και αφού όλες οι αλλεπάλληλες προσπάθειες προσέγγισης της ΕΣΣΔ με τις «δημοκρατίες» της Ευρώπης για τη συγκρότηση μετώπου κατά της επιθετικότητας του φασισμού είχαν αποτύχει. Έτσι, το Σύμφωνο «Μολότοφ-Ρίμπεντροπ» ήταν το μοναδικό μέσο άμυνας που είχε απομείνει στη Σοβιετική Ενωση δεδομένων των συνθηκών. Εξασφάλισε στη χώρα 21 πολύτιμους μήνες ειρήνης, που κατόπιν αποδείχτηκαν ανεκτίμητοι στην πολεμική της προετοιμασία ενόψει της αναπόφευκτης γερμανικής επίθεσης.
Έκτοτε, το Σύμφωνο αυτό αξιοποιείται προπαγανδιστικά εναντίον της ΕΣΣΔ και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Πρόσφατα μάλιστα, στη λογική της εξίσωσης κομμουνισμού και φασισμού το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καθιέρωσε την 23η Αυγούστου «ως Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων»!
1942 Η εποποιία του Στάλινγκραντ περνάει στην πιο αποφασιστική της φάση. Από τη μέρα εκείνη η μάχη μεταφέρεται στα προάστια και αργότερα στις συνοικίες της πόλης.
1943 Τελειώνει η μάχη του Κουρσκ, η οποία διήρκεσε σαρανταεννέα ημέρες και στην οποία ο σοβιετικός στρατός κατάφερε συντριπτικό πλήγμα στους ναζί, στη «μάχη των τεθωρακισμένων». Την ίδια μέρα τα σοβιετικά στρατεύματα απελευθερώνουν το Χάρκοβο, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας.
1944 Οι λαϊκές μάζες με την καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρουμανίας ανατρέπουν το δικτατορικό καθεστώς του Αντονέσκου. Η 23η Αυγούστου ανακηρύχτηκε εθνική γιορτή της Ρουμανίας.
1945 Πεθαίνει ο λογοτέχνης και ιστορικός Γιάννης Βλαχογιάννης.
1978 Ενοπλοι αντάρτες «Σαντινίστας» καταλαμβάνουν εξ εφόδου το μέγαρο του Κοινοβουλίου στη Μανάγκουα της Νικαράγουας, συλλαμβάνοντας εκατοντάδες ομήρους. Απαιτούν την απελευθέρωση των 150 πολιτικών κρατουμένων, με εγγυήσεις ότι θα τους επιτραπεί να καταφύγουν σώοι στον Παναμά και λύτρα δέκα εκατομμυρίων δολαρίων. Ο δικτάτορας Αναστάσιο Σομόζα αποδέχεται όλα τα αιτήματά τους.
1981 Τεράστιο οικολογικό σκάνδαλο ξεσπά στην Ολλανδία όταν αποκαλύπτεται ότι η εταιρεία επεξεργασίας αποβλήτων «Γιούνισερ Χόλντιονγκ» μόλυνε με 72.000 τόνους τοξικά απόβλητα το περιβάλλον.
1983 Ψηφίζεται από τη Βουλή ο νόμος για την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης.
1985 Η ελληνική κυβέρνηση ανακοινώνει την άρση της εμπόλεμης κατάστασης με την Αλβανία, η οποία διήρκεσε 40 χρόνια.
