Οι δημοτικοί υπάλληλοι μπροστά σε μαζικές απολύσεις και κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων
Διαμαρτυρία δημοτικών υπαλλήλων στην Κοπεγχάγη
Η ταλιστική κρίση στη Δανία και η επιλογή της λεγόμενης «κόκκινης» κυβέρνησης να ακολουθήσει αυστηρά το δημοσιονομικό σύμφωνο της ΕΕ για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της αστικής τάξης έχουν σαν αποτέλεσμα τον απόλυτο κυβερνητικό έλεγχο στη διαχείριση των δήμων και τεράστιες περικοπές στα δημοτικά και περιφερειακά κονδύλια με παράλληλη σταδιακή κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, κάτι που σημαίνει μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και απώλεια μιας σειράς εργασιακών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, στη Δανία οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν μειωθεί κατά 40.000 και ασκείται συστηματική πίεση στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, τον εργάσιμο χρόνο τους και τις συνθήκες εργασίας.
Το πρόγραμμα πού ανακοίνωσε η κυβέρνηση το Μάιο του 2012 αφορούσε περικοπές ύψους πέντε δισεκατομμυρίων στο δημόσιο τομέα μέχρι το 2020. Με το νέο όμως σχέδιο ανάπτυξης, από το Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους το ποσό περικοπών αυξήθηκε σε 12 δισεκατομμύρια ευρώ.
Το «σχέδιο ανάπτυξης» της κυβέρνησης μέχρι το 2020 έχει στόχο να μειώσει την επέκταση του δημοσίου τομέα απελευθερώνοντας 12 δισ. κορώνες που θα χρησιμοποιηθούν σε νέες πρωτοβουλίες στον ιδιωτικό τομέα. Και φυσικά έχει ως «βασική προϋπόθεση την απαγόρευση οποιασδήποτε αύξησης των δαπανών στο δημόσιο τομέα τα επόμενα χρόνια». Πρόκειται για ένα σχέδιο φοροαπαλλαγών και φορολογικών ελαφρύνσεων για τις επιχειρήσεις, που θα χρηματοδοτείται από την εξοικονόμηση κονδυλίων στις φοιτητικές υποτροφίες και στα έξοδα προσωπικού στο δημόσιο με μείωση προσωπικού και παράλληλη την υποβάθμιση των συνθηκών εργασίας.
Σχετικά με κανόνες για το χρόνο και τις συνθήκες εργασίας, στο «σχέδιο ανάπτυξης», αναφέρεται: «Είναι σημαντικό οι κανόνες για το χρόνο εργασίας, τις μορφές απασχόλησης και τα συστήματα μισθοδοσίας να εξυπηρετούν μια ευέλικτη χρήση του εργατικού δυναμικού και τη συνεχή βελτίωση της παραγωγικότητας». Μόνο έτσι θα εξασφαλιστούν δημιουργικά 12 δισ.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα για εξαγωγή συμπερασμάτων και για το τι μέλλει γενέσθαι είναι οι εξελίξεις στον τομέα του καθαρισμού στο δήμο Κοπεγχάγης, όπου υπάρχει δήμαρχος σοσιαλδημοκράτης με στήριξη των οπορτουνιστών της Κοκκινοπράσινης Συμμαχίας. Το τμήμα καθαριότητας του δήμου απασχολούσε 71 άτομα. Την 1η Οκτώβρη 2012, με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου το τμήμα καταργήθηκε και οι εργαζόμενοι παραδόθηκαν στην ιδιωτική εταιρεία Allianceplus A/S, με τη διαβεβαίωση ότι τα έξοδα για την καθαριότητα θα σημείωναν σημαντική πτώση. Ένα μήνα μετά την ανάληψη του έργου, η Alianceplus ανακοίνωσε μειώσεις στο χρόνο απασχόλησης πού έφταναν στο 43%. Δηλαδή ένας εργαζόμενος που πριν είχε φουλ απασχόληση 37 ώρες τη βδομάδα,τώρα θα δούλευε μόνο 16 ώρες. Και όχι μόνο αυτό, αλλά εργαζόμενοι υποχρεώθηκαν να δεχτούν μείωση του ωρομισθίου κατά 15%. Δηλαδή, ο καθαρισμός των δημοτικών κτιρίων (αθλητικών εγκαταστάσεων, πολιτιστικών κέντρων και μουσείων), γίνεται στο μισό χρόνο σε σχέση με πριν και με πολύ ορατά αποτελέσματα για τους χρήστες αυτών των χώρων. Ακόμη άρχισε η σταδιακή απόλυση των παλιών εργαζομένων και στη θέση τους προσλαμβάνονται νέοι με ατομικές συμβάσεις με πολύ περιορισμένες παροχές.
Όπως δηλώνει ο υπεύθυνος του δήμου για τον καθαρισμό, πάρθηκαν υπόψη πολλές παράμετροι. «Βασικό ήταν να μειωθούν τα έξοδα. Και για να μειωθούν τα έξοδα πρέπει να μειωθεί ο χρόνος της πληρωμένης εργασίας. Γι' αυτό εισάγαμε ένα νέο σύστημα, αυτό του καθαρισμού όπου υπάρχει ανάγκη. Αυτό σημαίνει ότι ο εργαζόμενος θα είναι σε θέση να κρίνει τι χρειάζεται καθάρισμα και τι όχι, με βάση το χρόνο πού διαθέτει. Και σ' αυτό καταβάλουμε μεγάλη προσπάθεια να τους εκπαιδεύσουμε. Συμφωνώ ότι σήμερα ο καθαρισμός δεν είναι στο επίπεδο που ήταν παλιότερα, αλλά δεν το βλέπω αυτό και απαραίτητο. Όλα δεν χρειάζεται να σαπουνίζονται καθημερινά».
Ο δήμος Κοπεγχάγης, και δεν είναι ο μοναδικός, έχει πρόγραμμα σιγά - σιγά να ιδιωτικοποιήσει όλες τις τεχνικές υπηρεσίες του, που απασχολούν πάνω από 1.000 άτομα.
Τον ερχόμενο Νοέμβρη θα γίνουν τοπικές εκλογές στη Δανία και είναι ανάγκη να αποκαλυφθούν τα κόμματα της πλουτοκρατίας, είτε ανήκουν στο «κόκκινο» ή στο «μπλε» μπλοκ αστικής διαχείρισης όπως και οι οπορτουνιστές της Κοκκινοπράσινης Συμμαχίας που στηρίζουν το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα. Απέναντι στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας που προβάλλουν σαν λύση τα κόμματα της πλουτοκρατίας, η απάντηση των κομμουνιστών δεν μπορεί παρά να έχει κριτήριο τις ανάγκες της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων. Ο αρνητικός συσχετισμός εκφράζεται και στους άνισους όρους που δίνουν οι κομμουνιστές της Δανίας την εκλογική μάχη. Οι εξελίξεις ωστόσο προσφέρονται για την εξαγωγή πολλών συμπερασμάτων.
