Οι εξελίξεις στη Συρία είναι ραγδαίες και όλα δείχνουν ότι η επέμβαση, που βαίνει πλέον στο δεύτερο χρόνο, έχοντας ως «αιχμή του δόρατος» τους λεγόμενους αντικαθεστωτικούς και μισθοφόρους πολλών εθνικοτήτων, που στηρίζουν διάφορες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, τώρα κλιμακώνεται περαιτέρω. Το κατάλληλο πρόσχημα, «η χρήση χημικών όπλων κατά αμάχων», για την οποία οι ιμπεριαλιστές ενοχοποιούν τη συριακή κυβέρνηση, είναι φανερό ότι αξιοποιείται γι' αυτό το σκοπό. Τα αστικά μέσα ενημέρωσης διαμορφώνουν κατάλληλα το «έδαφος» στήριξης ή ανοχής πιο άμεσης στρατιωτικής επέμβασης.
Τα σενάρια αυτής της επέμβασης έρχονται και επανέρχονται και περιλαμβάνουν από περαιτέρω ενίσχυση και εκπαίδευση αντικαθεστωτικών, αεροπορικά χτυπήματα και ζώνες απαγόρευσης πτήσης ως και εισβολή με χερσαίες δυνάμεις. Τις προετοιμασίες αυτές δείχνουν και τα εξής: Οι αμερικανικές ναυτικές δυνάμεις ήδη ενισχύονται στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Ιορδανία πραγματοποιείται από την Κυριακή, υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, στρατιωτική σύσκεψη, όπου συμμετέχουν επιτελάρχες από διάφορες χώρες, όπως Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Τουρκία, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Καναδά κ.ά., πυκνώνουν οι διπλωματικές επαφές και απειλές. Η Συρία και όλη η περιοχή ήταν και είναι ένα πεδίο όπου εκδηλώνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για τη γεωστρατηγική της θέση και αποκαλύπτεται για άλλη μια φορά η υποκρισία για τους δήθεν «ευαίσθητους» και «ανθρωπιστές που ενδιαφέρονται για το συριακό λαό».
Η περίπτωση της Συρίας είναι άλλη μια επέμβαση όπως αυτές που έκαναν οι ιμπεριαλιστές πριν στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, χρησιμοποιώντας ως άλλοθι πότε τα «ανθρώπινα δικαιώματα» και πότε τα «όπλα μαζικής καταστροφής». Στην κατεύθυνση αυτή είναι η λεγόμενη «αραβική άνοιξη», που αξιοποιώντας υπαρκτά κοινωνικά προβλήματα και αντιθέσεις στήθηκε για να προχωρήσει το σχέδιο της «Μεγάλης Μέσης Ανατολής», που περιλαμβάνει από την Ανατολική Μεσόγειο, τον Περσικό ως τη Βόρεια Αφρική και σημαίνει αλλαγές καθεστώτων, ώστε οι αστικές δυνάμεις που θα αναδειχτούν να είναι πιο προσαρμοσμένες στις απαιτήσεις των μονοπωλιακών ομίλων. Μέσα σε αυτή την ενδομονοπωλιακή «σφαγή» μακελεύεται και ο συριακός λαός για τα συμφέροντα των καπιταλιστών από περισσότερο ή λιγότερο ισχυρά καπιταλιστικά κράτη (εκτός από τις δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις συμμετέχει και η καπιταλιστική Ρωσία και άλλοι), που νοιάζονται για τα μερίδια των αγορών, τον έλεγχο των πηγών Ενέργειας και τους δρόμους μεταφοράς τους. Και η αστική τάξη της Ελλάδας μέσω των αστικών κυβερνήσεων συμμετέχει σε αυτά τα σχέδια. Η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, όπως παλιότερα όλες οι εκδοχές αστικών κυβερνήσεων, είναι και πάλι πρόθυμη γι' αυτά τα σχέδια, να προσφέρει «γην και ύδωρ» για το παραπέρα μακέλεμα του συριακού λαού.
Οι εξελίξεις κάνουν ακόμα πιο επίκαιρη την ξεκάθαρη θέση που μόνο το ΚΚΕ έχει στη χώρα μας: Ο λαός μας και οι άλλοι λαοί να απορρίψουν τα προσχήματα που χρησιμοποιούν οι ιμπεριαλιστές για να δικαιολογούν επεμβάσεις και πολέμους και να δυναμώσουν την πάλη ενάντια στην αστική τάξη σε κάθε χώρα, ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων. Η καλύτερη βοήθεια στους λαούς που αγωνίζονται ενάντια στον ιμπεριαλισμό είναι η έμπρακτη στήριξη στο δικαίωμα του κάθε λαού να επιλέγει ο ίδιος το δρόμο κοινωνικοοικονομικής ανάπτυξης που θέλει, χωρίς ξένες επεμβάσεις. Η εργατική τάξη της χώρας μας, τα άλλα λαϊκά στρώματα πρέπει να είναι σε επαγρύπνηση και να απαιτήσουν αποφασιστικά καμία εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
