Ξεχείλισαν αυτές τις μέρες τα Μέσα των αστών από αναλύσεις για τη Συρία. Η αρθρογραφία εστιάζεται κυρίως στα «οφέλη» που προσδοκά η Ελλάδα από τη συμμετοχή της στη σχεδιαζόμενη επέμβαση, την οποία με αποχρώσεις στηρίζουν όλα ανεξαιρέτως τα αστικά ΜΜΕ. Ολοι τους αναγνωρίζουν ότι μια στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, μπορεί να βάλει μπουρλότο στην περιοχή, με απρόβλεπτες συνέπειες για την Ελλάδα. Αλλοι αναδεικνύουν το ντόμινο που μπορεί να προκληθεί με το Ισραήλ και ενδεχόμενα με την Τουρκία, άλλοι επικεντρώνουν στο ζήτημα της μετανάστευσης, που θα οξυνθεί απότομα, άλλοι «βλέπουν» τον κίνδυνο να γενικευτεί η σύρραξη με το Ιράν, με ό,τι σημαίνει αυτό για την περιοχή της Μέσης Ανατολής και την ευρύτερη γειτονιά μας.
Στην πλειοψηφία τους, οι γραφίδες της αστικής τάξης κρύβουν ότι οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές είναι αυτοί που δημιουργούν τετελεσμένα σε βάρος των λαών της περιοχής. Νομιμοποιούν την προπαγάνδα περί «συμβατικών υποχρεώσεων» απέναντι στο ΝΑΤΟ, με την οποία η κυβέρνηση προσπαθεί να νομιμοποιήσει στις λαϊκές συνειδήσεις τη συμμετοχή της στο σχεδιαζόμενο έγκλημα. Και τελικά, θεωρώντας επιβεβλημένη αυτή τη συμμετοχή, στήνουν συζήτηση για τα ανταλλάγματα που πρέπει να ζητήσει η κυβέρνηση, για τον πρωταγωνιστικό ρόλο που πρέπει να παίξει η ΕΕ, για τους υδρογονάνθρακες στο Αιγαίο που θα είναι ευκολότερο για την Ελλάδα να τους εκμεταλλευθεί, αν με τη συμμετοχή της στον πόλεμο αναβαθμιστεί έναντι της Τουρκίας.
Είναι ωμοί και κυνικοί. Από τη μια λένε πως ο κίνδυνος μιας γενικευμένης ανάφλεξης είναι ορατός και την ίδια ώρα επικροτούν ή σιγοντάρουν την επιλογή της ντόπιας αστικής τάξης να πάρει μέρος στο μακελειό που βρίσκεται προ των πυλών. Ετοιμάζονται να βάλουν ξανά το λαό σε θέση θύτη και θύματος, ενάντια στο λαό της Συρίας, με τον οποίο δεν έχει τίποτα να χωρίσει, προκειμένου να υπηρετηθεί το γενικό συμφέρον της ντόπιας αστικής τάξης, να κερδίσει έδαφος στον περιφερειακό ανταγωνισμό. Ετσι βλέπουν το «εθνικό συμφέρον», με τα μάτια των αστών. Λένε μάλιστα ότι αν εισακουστούν οι φωνές που λένε «καμιά εμπλοκή», αυτό θα σημάνει καταστροφή για την Ελλάδα, αφού θα βρεθεί απομονωμένη από τους συμμάχους της, σε μια περίοδο που οι αντιθέσεις οξύνονται και η χώρα βρίσκεται σε καπιταλιστική κρίση.
Η προπαγάνδα τους δεν πρέπει να βρει τόπο να σταθεί σε καμιά λαϊκή συνείδηση. Οι ωμές κραυγές των αστών «σφάξτε για να σωθούμε» δείχνουν τη σαπίλα του καπιταλισμού, το πόσο αδίστακτοι είναι οι καπιταλιστές, είτε όταν ανταγωνίζονται μεταξύ τους, είτε όταν συνασπίζονται ενάντια σε άλλους. Σωτηρία για το λαό δεν είναι να παρακαλάει να καεί ο διπλανός του, ούτε να συνεργεί κι αυτός στην πυρκαγιά. Σωτηρία για το λαό δεν είναι να συμβιβάζεται με το ιμπεριαλιστικό έγκλημα, από φόβο μη το βρει στο κεφάλι του ή από συμβιβασμό με τον αρνητικό συσχετισμό. Σωτηρία για το λαό είναι να ορθώσει ανάστημα στα σχέδια των μακελάρηδων, να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να τα εμποδίσει, στοχοποιώντας πρώτα και κύρια την ντόπια αστική τάξη, που για λογαριασμό της η Ελλάδα ετοιμάζεται να συνδράμει τον πόλεμο.
