Σαν τους μαθητές, που πάνε να βγάλουν το μάτι του δασκάλου σηκώνοντας όλοι μαζί το χέρι τους για να τους προτιμήσει να απαντήσουν σε μια εύκολη ερώτησή του, μοιάζουν τον τελευταίο καιρό τόσο οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου όσο και τα αστικά ΜΜΕ.
Το χορό τον σέρνει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που από τη μια υπόσχεται «σταθερότητα», που θα επιβάλει με «νόμο και τάξη», για να εξασφαλίσει την υποταγή του λαού στη διαιώνιση της βάρβαρης πολιτικής και για να το ενισχύσει δημιουργεί συνειρμούς των «δύο άκρων». Από την άλλη αφήνει να διαρρεύσουν πιθανά «ζοριλίκια», υποτιθέμενες ή και πραγματικές σκληρές διαπραγματεύσεις με την τρόικα, που φτάνουν μέχρι και την απαλλαγή από το μνημόνιο. Στα αστικά ΜΜΕ κάτι ψελλίσματά του στην προχτεσινή εκδήλωση του «ιδρύματος Καραμανλή» στις Βρυξέλλες για «αλληλεγγύη στην ΕΕ» ερμηνεύτηκαν στα δελτία των 8 περίπου σαν σαλπίσματα αντίστασης στις πιέσεις της τρόικας. Πρόκειται για την ίδια ομιλία όπου ο πρωθυπουργός έκανε ύμνους στην ανταγωνιστικότητα, τονίζοντας ότι η ΕΕ πρέπει «να εξελιχθεί σε μια ισχυρή, σταθερή και ανταγωνιστική Ένωση», με ταυτόχρονο κήρυγμα αιώνιας σκληρής λιτότητας για τους λαούς, ζητώντας «περισσότερη δημοσιονομική συνεργασία, για την εδραίωση μιας σταθερής Νομισματικής Ένωσης». Τώρα που βρήκαν όλα αυτά περί απόφασης για σύγκρουση τα αστικά ΜΜΕ, μπορεί να ισχύει το «καθένας ανοίγει το βαγγέλιο στα μέτρα του» ή να υπαγορεύουν έμμεσα διαθέσεις μερίδας του κεφαλαίου, που έτσι κι αλλιώς υπάρχουν, για παράδειγμα στις τοποθετήσεις του ΣΕΒ.
Απ’ αυτό το κλίμα των ταυτόχρονων εξετάσεων στο κεφάλαιο και την εντύπωση του «αντιστασιακού» δεν μπορούσε να λείπει ο ΣΥΡΙΖΑ. Στην προχτεσινή του συνέντευξη στο «STAR» ο Α. Τσίπρας επιχείρησε για άλλη μια φορά να καταργήσει τη λογική, για να περάσει καμουφλαρισμένη τη λογική του κεφαλαίου. Ούτε λίγο ούτε πολύ ισχυρίστηκε πως «δεν μπορεί να συμβιβαστεί η έννοια και η ιδέα του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση με τη συνέχιση του Μνημονίου» και την ίδια στιγμή ισχυρίστηκε πως «η διαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης είναι απαραίτητη γιατί ο στόχος μας δεν είναι να βγει η Ελλάδα από το ευρωπαϊκό πλαίσιο, αλλά να διεκδικήσει μια βιώσιμη λύση για τον ελληνικό λαό». Άρα θέλει να καταργήσει το Μνημόνιο διαπραγματευόμενος τη δανειακή σύμβαση, δηλαδή διαπραγματευόμενος ένα Μνημόνιο αφού καμιά δανειακή σύμβαση δεν γίνεται χωρίς όρους και προϋποθέσεις, δηλαδή χωρίς Μνημόνιο. Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ είπε πως θα καταργήσει το Μνημόνιο για να διατηρήσει το Μνημόνιο ή να υπογράψει άλλο Μνημόνιο!!!Καμιά έκπληξη από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.
Ανάλογα παραδείγματα αυτού του αντιφατικού λόγου μπορεί κανείς εύκολα να διακρίνει και από τα άλλα κόμματα ή ακόμα και στις πρόσφατες πρωτοβουλίες για καινούργιους σχηματισμούς, που φιλοδοξούν να περάσουν με επιτυχία τις εξετάσεις από το κεφάλαιο.
Αυτό που έχει σημασία για το λαό είναι να διακρίνει πίσω από το «καμουφλάζ». Να διακρίνει πως ο αποπροσανατολισμός που επιχειρούν σ’ αυτόν είναι μέρος των εξετάσεων στο κεφάλαιο ενάντια πάντα στα δικά του συμφέροντα. Τα δικά του συμφέροντα μπορεί να τα υπηρετήσει ο ίδιος ο λαός με τη Λαϊκή Συμμαχία του και εμπιστοσύνη στο ΚΚΕ χωρίς μισόλογα και αντιφάσεις.
